Το Βιβλίο μας...

 photo MonopatiaPsixisexofyllo_zps89709de9.png

Τα ποιητικά μας ταξίδια...

...η πνοή μας









 photo 7_zps2cbf94f1.png

ποιητικές διαδρομές...





 photo 5_zps08d71f1a.png



















 photo 9_zps4b675e8e.png

απο [Κ]αρδι[Α]ς...








 photo 11_zps8d533774.png





Βιντεάκι...

YouTube Λογοποιήματα

Παρασκευή 30 Ιανουαρίου 2015

"..Φταίει το ότι δεν τους χάρισε ποτέ κανείς έναν ήλιο.'Εναν ολόδικο τους ήλιο." (Α.Παπαδάκη)


Ο.Ελύτης

Όταν είναι νύχτα να ονειρεύεσαι...
και όταν ξημερώνει ν’ ανοίγεις τα παράθυρα διάπλατα…
Όλα τα πράγματα έχουν δικαίωμα στο φως…

Πέμπτη 29 Ιανουαρίου 2015

Μόνο έτσι πεθαίνει η αγάπη Α

'' Η Aγάπη ποτέ δεν πεθαίνει από φυσικό θάνατο.
Πεθαίνει όμως από αδιαφορία και εγκατάλειψη.

Μίλαν Κούντερα Το βιβλίο του γέλιου και της λήθης

Το πρώτο βήμα για να εξοντώσεις ένα έθνος, είναι να διαγράψεις τη μνήμη του.
Να καταστρέψεις τα βιβλία του, την κουλτούρα του, την ιστορία του.
Μετά να βάλεις κάποιον να γράψει νέα βιβλία, να κατασκευάσει μια νέα παιδεία, να επινοήσει μια νέα ιστορία ...
Δεν θα χρειαστεί πολύς καιρός για να αρχίσει αυτό το έθνος
να ξεχνά ποιο είναι και ποιο ήταν.
Ο υπόλοιπος κόσμος γύρω του θα το ξεχάσει ακόμα πιο γρήγορα».

Τετάρτη 28 Ιανουαρίου 2015

'Οταν η καταιγίδα περάσει,δε θα είσαι πια ο ίδιος άνθρωπος...


Ν. Εγγονόπουλος ΓΛΩΣΣΑΡΙΟ ΤΩΝ ΑΝΘΕΩΝ k

την ποίησιν ή την δόξα;
την ποίηση
το βαλάντιον ή την ζωή;
τη ζωή
Χριστόν ή Βαραββάν;
Χριστόν
την Γαλάτεια ή μιαν καλύβην;
την Γαλάτεια
την Τέχνη ή τον θάνατο;
την Τέχνη
τον πόλεμο ή την ειρήνη;
την ειρήνη
την Ηρώ ή τον Λέανδρο;
την Ηρώ
την σάρκα ή τα οστά;
την σάρκα
τη γυναίκα ή τον άνδρα;
τη γυναίκα
το σχέδιον ή το χρώμα;
το χρώμα
την αγάπη ή την αδιαφορία;

Τρίτη 27 Ιανουαρίου 2015

¨...τα δάχτυλά μου όταν γράφω δεν μελανώνονται, αιματώνονται." (Καζαντζάκης)

Μυστήριο σκοτεινό και ανυπόταχτο η καρδιά του ανθρώπου, μια στάμνα τρυπημένη με το στόμα πάντα ανοιχτό και όλοι οι ποταμοί της γης να χυθούν μέσα της,

Μαγαρίτα Φαρνέλη, Μαμά, κι εγώ δε σ΄αγαπώ κ

Οι μαμάδες αγαπούν τα παιδιά.
Τα παιδιά αγαπούν τις μαμάδες.
Αυτός είναι ο κανόνας.
Και σαν κανόνα τον ακολούθησα μέχρι κάποια ηλικία.
Παιδική ακόμα.
Όχι επειδή ένοιωθα έτσι. Αλλά επειδή μου έλεγαν
έτσι.
Οι μαμάδες αγαπούν τα παιδιά.
Τα παιδιά αγαπούν τις μαμάδες.

Δευτέρα 26 Ιανουαρίου 2015

Ποια είναι τα χαρακτηριστικά ενός "ιδανικού ανθρώπου" κατά τον Αριστοτέλη;


"O ιδανικός άνθρωπος κατά τον Αριστοτέλη -ο μεγαλόψυχος— δεν είναι ένας απλός μεταφυσικός φιλόσοφος. Δεν εκθέτει τον εαυτό του σε κίνδυνο για ασήμαντους λόγους... αφού ελάχιστα είναι τα πράγματα που θεωρεί πολύτιμα. Όμως θα διακιν­δυνεύσει για έναν σημαντικό σκοπό, και θα είναι έτοιμος να θυσιάσει τη ζωή του, αφού πιστεύει ότι δεν αξίζει τον κόπο να προστατεύει κανείς τη ζωή του με οποιοδήποτε τίμημα. Του αρέσει να ευεργετεί, αλλά ντρέπεται να τον ευεργετούν, γιατί το πρώτο είναι ένδειξη ανωτερότητας και το δεύτερο κατωτερότητας...
Δεν ανταγωνίζεται τους άλλους για τα κοινά αντικείμενα της φιλοδοξίας, ούτε πηγαίνει εκεί όπου άλλοι κατέχουν την πρώτη θέση...

Τσαρλς Μπουκόφσκι , "Ώστε θέλεις να γίνεις συγγραφέας;”

Αν δεν βγαίνει από μέσα σου σε πείσμα όλων, μην το κάνεις.
Αν δεν πλημμυρίζει την καρδιά και το μυαλό και το στόμα και την ψυχή σου, μην το κάνεις.
Αν το κάνεις για τα χρήματα ή την δόξα, μην το κάνεις.
Αν το κάνεις για να ρίξεις γυναίκες στο κρεβάτι σου, μην το κάνεις.
Αν είναι κουραστικό ακόμη και να σκέφτεσαι να το κάνεις, μην το κάνεις

Παρασκευή 23 Ιανουαρίου 2015

N. Καζαντζάκης

Τώρα που δεν είσαι μπροστά μου και δεν βλέπεις τι έκφραση παίρνει το πρόσωπο μου και δεν κινδυνεύω να φανώ τρυφερός και γελοίος , σου λέω πως σ' αγαπώ πολύ.

Πέμπτη 22 Ιανουαρίου 2015

Σ.Μπωντλαίρ-Τα παράθυρα

Εκείνος που κοιτάζει απ' έξω ένα ανοιχτό παράθυρο δεν βλέπει ποτέ τόσα πράγματα όσα αυτός που κοιτάζει ένα παράθυρο κλειστό.
Δεν υπάρχει πράγμα πιο βαθύ, πιο μυστηριώδες, πιο γόνιμο, πιο σκοτεινό, πιο εκθαμβωτικό από ένα παράθυρο φωτισμένο από ένα κερί.
Αυτό που μπορεί κανείς να δει στον ήλιο είναι πάντα λιγότερο ενδιαφέρον απ' αυτό που συμβαίνει πίσω από ένα τζάμι. Μέσα σ'αυτή την τρύπα, μαύρη η φωτεινή, ζει η ζωή,ονειρεύεται η ζωή, υποφέρει η ζωή...

Τετάρτη 21 Ιανουαρίου 2015

Φυγή Γιώργος Σεφέρης

Δεν ήταν άλλη η αγάπη μας 
έφευγε ξαναγύριζε και μας έφερνε 
ένα χαμηλωμένο βλέφαρο πολύ μακρινό 
ένα χαμόγελο μαρμαρωμένο, χαμένο 
μέσα στο πρωινό χορτάρι 
ένα παράξενο κοχύλι πού δοκίμαζε 
να το εξηγήσει επίμονα η ψυχή μας. 

Η αγάπη μας δεν ήταν άλλη ψηλαφούσε 
σιγά μέσα στα πράγματα πού μας τριγύριζαν 
να εξηγήσει γιατί δε θέλουμε να πεθάνουμε 
με τόσο πάθος. 

Κι αν κρατηθήκαμε από λαγόνια κι αν αγκαλιάσαμε 
μ' όλη τη δύναμή μας άλλους αυχένες 
κι αν σμίξαμε την ανάσα μας με την ανάσα 
εκείνου του άνθρώπου 
κι αν κλείσαμε τα μάτια μας, δεν ήταν άλλη 
μονάχα αυτός ο βαθύτερος καημός να κρατηθούμε 
μέσα στη φυγή.

Τρίτη 20 Ιανουαρίου 2015

Να αντέξουμε προσπαθούμε.. . Κική Δημουλά


Ασκητικη, Νίκος Καζαντζακης

Σκύβω κι αφουκράζουμαι την πολεμική τούτη Κραυγή στα σωθικά μου. Αρχίζω και μαντεύω το πρόσωπο του Αρχηγού, ξεκαθαρίζω τη φωνή του, δέχουμαι με χαρά και με τρόμο τις σκληρές εντολές του.
Ναι, ναι, δεν είμαι τίποτα. Ένας αχνός φωσφορισμός απάνω στην ογρή πεδιάδα, ένα άθλιο σκουλήκι που σούρνεται κι αγαπάει, φωνάζει και μιλάει για φτερούγες, μια ώρα, δυο ώρες, κι ύστερα το στόμα του φράζει με χώματα. Αλλη απόκριση οι σκοτεινές δυνάμες δε δίνουν.
Μα μέσα μου, μια Κραυγή ανώτερη μου φωνάζει αθάνατη. Τι, θέλοντας και μη, είμαι κι εγώ, σίγουρα, ένα κομμάτι από τ' ορατό κι αόρατο Σύμπαντο. Είμαστε ένα. Οι δυνάμες που δουλεύουν εντός μου, οι δυνάμες που με σπρώχνουν και ζω, οι δυνάμες που με σπρώχνουν και πεθαίνω είναι, σίγουρα, και δικές του δυνάμες.
Δεν είμαι ένα μετέωρο αρίζωτο στον κόσμο. Είμαι χώμα από το χώμα του και πνοή από την πνοή του.
Δε φοβούμαι μοναχός, δεν ελπίζω μοναχός, δε φωνάζω μοναχός μου. Μια παράταξη μεγάλη, μια φόρα του Σύμπαντου φοβάται, ελπίζει, φωνάζει μαζί μου.
Είμαι ένα πρόχειρο γιοφύρι, και Κάποιος αποπάνω μου περνάει και γκρεμίζουμαι ξοπίσω του. Ένας Αγωνιστής με διαπερνάει, τρώει τη σάρκα μου και το μυαλό μου, ν' ανοίξει δρόμο, να γλιτώσει από μένα. Όχι εγώ, Αυτός φωνάζει!

Δευτέρα 19 Ιανουαρίου 2015

20 και Μία φράσεις για την Α-Γ-Α-Π-Η

Η αγάπη είναι υπέυθυνη για τα εννέα δέκατα της όποιας ατόφιας και ανθεκτικής ευτυχίας υπάρχει στη ζωή μας.
(Lewis)
To να αγαπιέσαι βαθιά απο κάποιον σου δίνει δύναμη,όμως το να αγαπάς κάποιον βαθιά σου δίνει θάρρος.
(ΤΖu)

Tι είναι αγάπη?Δεν είναι συμπόνοια μήτε καλοσύνη.Στη συμπόνοια είναι δύο,αυτός που πονά κι αυτός που συμπονάει.Στην καλοσύνη είναι δύο,αυτός που δίνει κι αυτός που δέχεται.Μα στην αγάπη είναι ένα.Σμίγουν οι δυό και γίνονται ένα.Δεν ξεχωρίζουν.Το εγώ και εσύ αφανίζονται.Αγαπώ θα πει χάνομαι.
(Καζαντζάκης)

Ο άνθρωπος μια μέρα των ημερών πρέπει...


Θανάσης Κωσταβάρας Η αγάπη δεν είναι ζάλη

Η αγάπη δεν είναι ζάλη. 
Δεν είναι άνθος που μεθάει απ' το φιλί της άνοιξης. 
Μυρωμένο τραγούδι που απλώνεται πάνω στη σάρκα γλυκά. 
Η αγάπη είναι φόβος. 
Δεν είναι σώμα που ζητάει να βρει παρηγοριά

Κυριακή 18 Ιανουαρίου 2015

"Η ιστορία της σταγόνας" από το Bostan του Sa'adi Μια ιστορία για μεγάλα παιδιά...

Μια σταγόνα βροχής έπεσε από ένα ανοιξιάτικο σύννεφο, και, βλέποντας την ανοιχτή έκταση της θάλασσας, ντράπηκε. «Πού είναι η θάλασσα» σκέφτηκε «πού είμαι εγώ;» Συγκρινόμενη με αυτή, πράγματι, είμαι ανύπαρκτη».
Ενώ έτσι έβλεπε τον εαυτό της με μάτι περιφρόνησης, ένα στρείδι την πήρε στην αγκαλιά του, και η Μοίρα έτσι διαμόρφωσε την πορεία της που τελικά η σταγόνα έγινε ένα περίφημο βασιλικό μαργαριτάρι.
Εξυψώθηκε γιατί ήταν ταπεινό. Κρούοντας την πόρτα της ανυπαρξίας, έγινε υπαρκτή.

Σάββατο 17 Ιανουαρίου 2015

To κατάλαβα..το διαισθανόμουν..το έβλεπα..!!!


ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ (ΓΥΡΙΖΕ 1908)

Αποτέλεσμα εικόνας για παλαμας«Γύριζε, μὴ σταθῇς ποτέ, ρίξε μας πέτρα μαύρη,
ὁ ψεύτης εἴδωλο εἶν᾿ ἐδῶ, τὸ προσκυνᾷ ἡ πλεμπάγια,
ἡ Ἀλήθεια τόπο νὰ σταθῇ μιὰ σπιθαμὴ δὲ θἄβρῃ.
Ἀλάργα. Μόρα τῆς ψυχῆς τῆς χώρας τὰ μουράγια.
Ἀπὸ θαμποὺς ντερβίσηδες καὶ στέρφους μανταρίνους
κι ἀπὸ τοὺς χαλκοπράσινους ἡ Πολιτεία πατιέται.
Χαρὰ στοὺς χασομέρηδες! Χαρὰ στοὺς ἀρλεκίνους!
Σκλάβος ξανάσκυψε ὁ ρωμιὸς καὶ δασκαλοκρατιέται.
Δὲν ἔχεις, Ὄλυμπε, θεούς, μηδὲ λεβέντες ἡ Ὄσσα,
ραγιάδες ἔχεις, μάννα γῆ, σκυφτοὺς γιὰ τὸ χαράτσι,
κούφιοι καὶ ὀκνοὶ καταφρονοῦν τὴ θεία τραχιά σου γλώσσα,
 τῶν Εὐρωπαίων περιγελᾷ καὶ τῶν ἀρχαίων παλιάτσοι.
Καὶ δημοκόποι Κλέωνες καὶ λογοκόποι Ζωίλοι,
καὶ Μαμμωνᾶδες βάρβαροι, καὶ χαῦνοι λεβαντίνοι.
λύκοι, ὦ κοπάδια, οἱ πιστικοὶ καὶ ψωριασμένοι οἱ σκύλοι
κι οἱ χαροκόποι ἀδιάντροποι καὶ πόρνη ἡ Ρωμιοσύνη!»

Παρασκευή 16 Ιανουαρίου 2015

Στοιχηματίζω... θυμάσαι???


H χαμογελαστή καρδιά- Charles Bukowski ...η ζωή σου είναι η δικιά σου ζωή. μην την αφήνεις να ενωθεί σε μια υγρή υποταγή.


Nίκος Εγγονόπουλος, από το Λεξικό Νεοελληνικών Παραθεμάτων και Αφορισμών

Η Ιστορία!
τι αβασάνιστες πληροφορίες συνεκράτησε
τι λανθασμένες φήμες μάς μετέδωσε!
Πόσα χουνέρια και τι πλεκτάνες!
Α! η Κλειώ! Μα βέβαιο
πως εσημείωνε ό,τι κι αν άκουγε:
φαίνεται πως πολύ λίγο θα την σκότιζε
ν’ αντιληφθεί
τι ήτανε αλήθεια
και τι δεν ήταν!

Αλκυόνη Παπαδάκη


Πέμπτη 15 Ιανουαρίου 2015

Στάσου πλάι μου...

“Τα πιο σπουδαία πράγματα είναι και δυσκολότερο να ειπωθούν. Εκείνα που σε κάνουν ακόμα και να ντρέπεσαι, επειδή όταν τα λες οι λέξεις μειώνουν την σημασία τους – νοήματα που όταν τα είχες στο μυαλό σου περιλάμβαναν τα πάντα, οι λέξεις τα συρρικνώνουν δίνοντας τους μια καθημερινή συνηθισμένη διάσταση… Αλλά υπάρχει και κάτι ακόμη έτσι δεν είναι? Τα πιο σπουδαία πράγματα είναι που δείχνουν το δρόμο προς τα μύχια της ψυχής, σαν σημάδια πάνω στο χάρτη ενός θησαυρού που οι εχθροί σου θα ‘ θελαν να βάλουν στο χέρι. Και έρχονται πολλές φορές

Mario de Andrade κ

“Μέτρησα τα χρόνια μου και συνειδητοποίησα, ότι μου υπολείπεται λιγότερος χρόνος ζωής απ’ ότι έχω ζήσει έως τώρα.
Αισθάνομαι όπως αυτό το παιδάκι που κέρδισε μια σακούλα καραμέλες: τις πρώτες τις καταβρόχθισε με λαιμαργία αλλά όταν παρατήρησε ότι του απέμεναν λίγες, άρχισε να τις γεύεται με βαθιά απόλαυση.

Τετάρτη 14 Ιανουαρίου 2015

Ηλιοβασιλέματα σιωπής - Μαργαρίτη Ν.Αφροδίτη

'Ώρες έκρηξης της ψυχής που άηχα κραυγάζουν...
Στιγμές που σε πνίγουν...
Συναισθήματα μπερδεμένα τυλίγονται στη δύση,
με χρώματα που αν και άχρωμα, σ' αγκαλιάζουν.
Προσπαθείς να την ακολουθήσεις μα δεν μπορείς.
Δεν καταλαβαίνεις, κι όμως προσπαθείς ν' ακούσεις...
ν' αφουγκραστείς την σιωπή της.
Πονάς! Το ξέρω πως πονάς.
Όλα μοιάζουν σκοτάδι.
Το βλέμμα σου χάνεται σαν κοιτάς
τα καράβια στο λιμάνι που έρχονται και φεύγουν...
Κι όμως ελπίζεις!
Ελπίζεις σε κάτι, σ΄ ένα φως,
σε μια ρότα που βγάζει στην Ιθάκη.
Το νιώθω! Ακούω τη φωνή της καρδιάς
και προσπαθώ να διασχίσω τις σιωπές της ψυχής.
Να ξεκλειδώσω το λουκέτο για να χαμογελάσεις.
Να μπορέσεις να φτάσεις κι εσύ στη δική σου Ιθάκη.
Μα δε μ' αφήνεις!
Ξέρω πονάς... είναι μακρύς ο δρόμος! Σςςςςςςςςςςςς......
Μα κοίτα με! είμαι εδώ κι ας μη μπορώ να δω τα μάτια σου...
Να το θυμάσαι είμαι εδώ!

(Ηλιοβασιλέματα σιωπής-Μαργαρίτη Ν.Αφροδίτη - αφιερωμένο σ'ένα χαμόγελο!
Το ποιήμα συμπεριλαμβάνεται στο 4 ανθολόγιο ποίησης 'Εβρου αύρες απο τις εκδόσεις Θρακικός Οιωνός)

Β. Σνούρε, Μία Ιστορία

Το 23ο Γράμμα
Η καλύτερη ιστορία της ζωής μου. Κάπου μιάμιση σελίδα γραφομηχανής. Το συγγραφέα τον ξέχασα, τον είχα διαβάσει στην εφημερίδα. Δύο βαριά άρρωστοι νοσηλεύονται στο ίδιο δωμάτιο. Ο ένας έχει το κρεβάτι από τη μεριά της πόρτας, ο άλλος δίπλα στο παράθυρο. Έξω βλέπει μόνο αυτός που είναι στο παράθυρο. Η μεγαλύτερη επιθυμία του άλλου είναι να πάρει το κρεβάτι στο παράθυρο. Ο άλλος στο παράθυρο υποφέρει απ' αυτό. Για να αποζημιώσει τον άλλο, του διηγείται καθημερινά, ώρες ολόκληρες, όλα όσα βλέπει να συμβαίνουν έξω από το παράθυρό του.
Μια νύχτα παθαίνει κρίση ασφυξίας. Αυτός στην πόρτα θα μπορούσε να φωνάξει τη νοσοκόμα. Δεν το κάνει: σκέφτε
ται το κρεβάτι.
Το πρωί ο άλλος έχει πεθάνει, από ασφυξία.
Το κρεβάτι του στο παράθυρο αδειάζει∙ το παίρνει αυτός που ήταν ξαπλωμένος απ' τη μεριά της πόρτας. Η επιθυμία του είχε εκπληρωθεί.
Γεμάτος λαχτάρα και προσδοκία γυρίζει το πρόσωπό του προς το παράθυρο.
Τίποτα, μόνο ένας μαντρότοιχος.

Τρίτη 13 Ιανουαρίου 2015

Κάναμε το παιχνίδι των παιδιών υπερπαραγωγή,σε πάρτι γενεθλίων κατα παραγγελία


Carlos Ruiz Zafón

Υποθέτω ότι δεν έχεις πολλούς φίλους. Ούτε κι εγώ. Δεν εμπιστεύομαι αυτούς που λένε ότι έχουν πολλούς φίλους. Είναι ένα σίγουρο σημάδι ότι δεν ξέρουν πραγματικά κανέναν.

Δευτέρα 12 Ιανουαρίου 2015

Δε γίνεται να αρέσουμε σε όλους αγάπη μου..!!!


Γιάννης Ρίτσος - Ο Λαός

Τούτος ο λαός, αφέντη μου, δεν ξέρει πολλά λόγια,
σωπαίνει, ακούει, κι όσα του λες τα δένει κομπολόγια.
Και κάποιο βράδυ - πες σαν χτες - υψώνει το κεφάλι
κι αστράφτουνε τα μάτια του κι αστράφτει ο νους του πάλι.
Κι όπως περνάν κι όπως βροντάν, μαδάει ο αγέρας ρόδα
κι από τη λάσπη ξεκολλά της Ιστορίας η ρόδα.
Και τούτο το περήφανο, τ' άμετρο ψυχομέτρι,
μόνη σημαία το φως κρατεί, μόνο σπαθί το αλέτρι.
Κι από τους τάφους ξεκινάν όλοι οι νεκροί του Αγώνα
και μπαίνουν πάλι στη σειρά με σιδερένιο γόνα.
Και φέγγουνε τα μάτια τους σ' όλο το μέγα βάθος
σάμπως Ανάστασης κεριά μετά από τ' Άγιο Πάθος.
Νάτος, περνάει ο αδούλωτος στρατός της δικαιοσύνης
και πάει να σπείρει όλη τη γης με στάρι κι άστρα ειρήνης.
Κι ως πάνω τους η Λευτεριά πάλλοντας ανατέλλει
φουσκώνει η άκρατη καρδιά του ανθρώπου σαν καρβέλι.

Παρασκευή 9 Ιανουαρίου 2015

Αγάπα με αν….Κατερίνα Σικλαφίδου

Λέξεις δεν έχει να ειπωθούν νύχτα γδαρμένη στην περηφάνια το χέρι σου μολύβι σε άψυχο χαρτί κι ένα ξημέρωμα ..πεισματικά δε λέει να γεννηθεί. Αγκαλιασμένοι και σιωπηροί ανάσες που τρέμουν το Σαββατόβραδο κι ένα φεγγάρι που αιμορραγεί νεκρικά σαν αγγίζει της ψυχής μας το όνειρο. Έχει κρύο, κι απόψε μπάζει η πόρτα ξανά, αναμνήσεις, χαμόγελα κι ένα άδολο δάκρυ, δύο πόδια που μπλέχτηκαν στο σεντόνι χωρίς… να ‘χει η μέρα που θα ΄ρθει ραντεβού μ’ ένα χάδι. Ιδρωμένη η αγάπη ασφυκτιά στο κρεβάτι που έρωτες πριν της καίγαν το σώμα και τα χέρια σου σύννεφο, βουρκωμένες πνοές, αγκαλιάζουν το έρεβος να του βάλουνε χρώμα. Ματωμένοι έφηβοι τη ζωή τους μετρούν Και τα χείλη κι απόψε σφαλισμένα θα μείνουν Όσες μάχες κι αν δώσεις ό,τι κι αν προσμετράς όλα γύρω μας αύριο ένα στοίχημα στήνουν… ΑΓΑΠΑΜΕ ΑΝ ΤΟΛΜΑΣ!

*To ποίημα συμπεριλαμβάνεται στο 4 ανθολόγιο 'Εβρου αύρες εκδόσεις Θρακικός Οιωνός

Ο πολυμήχανος έρωτας της Μαρίας Αρβανίτης Σωτηροπούλου

Ο πολυμήχανος έρωτας κούρνιασε στο φλούδι του εγκεφάλου. Ντύθηκε την ιδέα για να εκπορθήσει τους κυματοθραύστες των αναστολών. Λίμνασε τα συναισθήματα για να πυρπολήσει τις αισθήσεις. Στα πλοκάμια του αφήνεσαι, παρασύρεσαι. Καθρεφτίζεις τις πεθυμιές σου στο σχήμα του. Πήραν μορφή τα οράματά σου. Ψηλαφάς του κορμιού του τα μονοπάτια αναζητώντας το δαίδαλο της ψυχής σου. Η κατάκτηση είναι γυναικείο προτέρημα. Κατακρατάς, κατασπαράζεις την ηδονή, ρουφάς την ανδρική δροσιά. Μάταια οργώνουν το κορμί σου. Ανήκει μοναχά σε σένα. Ανήκει στη ζωή. Ανήκει στων ανέμων τα γυρίσματα και της θάλασσας της απεραντοσύνη. Μελετώ των χεριών σου τα βήματα, αφουγκράζομαι την ανάσα σου ν’ ακουμπά στο κορμί μου, μετρώ τρόπους προσέγγισης χρυσωμένους από το φως της επίγνωσης. Στιγμιαίες εκρήξεις και μετά το σκοτάδι. Όπως στο όνειρο. Όσο αντέχει το κορμί να φτερουγά καβάλα στην ελπίδα. Παράνομα βλέμματα κάτω απ’ τον ήλιο. Παράνομα φευγαλέα αγγίγματα σ’ ένα κόσμο παράνομα χτισμένο. Οι πεθυμιές στήνουν καρτέρι ν’ αδράξουν τη στιγμή. Τ’ όμορφο ντύνεται η Αλήθεια. Το μαντήλι μου ντύνω στο κοντάρι της καρδιοχτυπώντας μη το δω ματωμένο απ’ το αίμα μου. Στις λέξεις φωλιάζω καρτερώντας το βοριά της στέρησης να γυμνώσει τα όνειρα απ’ τις ακόρεστες πεθυμιές. Την αρετή σφραγίσαμε φιλάργυροι και σα μαράθηκε την αποδώσαμε στο νοτιά να την καταπιεί. Γιατί δεν ακούγαμε τους χτύπους του καιρού στο κατώφλι μας μήτε οσφραινόμαστε τις αλλαγές της άνοιξης, μήτε λουστήκαμε στο αίμα της ανατολής. Κούφια η αγάπη, άγευστη η πείρα μας. Λευκά τα φύλλα της τόλμης. Κι ως την αιχμή του μαχαιριού η καρδιά μας μια ανάσα φως.
                                                               

Πέμπτη 8 Ιανουαρίου 2015

"..κι όμως όλα αυτά εμένα με έκαναν άνθρωπο.."

Ξέχασα να μιλώ για ότι αγαπούσα.
Σαν άνθρωπος περπατούσα πάνω στα λάθη μου.
Σημάδευα την ψυχή μου για να μην προλάβουν άλλοι.
Προσπαθούσα να

Και ύστερα στιγμές σιωπηλές..


Γ.Σεφέρης απόσπασμα απο το ποιημά του ''Αντρας''

Μας έλεγαν θα νικησετε όταν υποταχτείτε.
Υποταχτήκαμε και βρήκαμε στάχτη.
Μας έλεγαν θα νικήσετε όταν αγαπήσετε.
Αγαπήσαμε και βρήκαμε στάχτη.
Μας έλεγαν θα νικήσετε όταν εγκαταλείψετε τη ζωή σας.
Εγκαταλείψαμε τη ζωή μας και βρήκαμε στάχτη...
Βρήκαμε τη στάχτη.
Μένει να ξαναβρούμε τη ζωή μας, τώρα
που δεν έχουμε πια τίποτα.
Φαντάζομαι, εκείνος που θα ξαναβρεί τη ζωή,
έξω απο τόσα χαρτιά,
τόσα συναισθήματα, τόσες διαμάχες
και τόσες διδασκαλίες,
θα είναι κάποιος σαν εμάς, μόνο λιγάκι
πιο σκληρός στη μνήμη.....

Τετάρτη 7 Ιανουαρίου 2015

'Eνα μοίρασμα είναι η ζωή...

Ένα μοίρασμα είναι η ζωή. Εισπράττεις από αυτά που οι άλλοι μοιράζουν, τα αποδέχεσαι, και μετά τα μοιράζεις και εσύ, θεωρώντας τα αλήθειες και πραγματικότητες.
Εάν σου έδειξαν πως φόβος μόνο υπάρχει, αυτό και πιστεύεις, το ασπάζεσαι και αυτό με τη σειρά σου διαδίδεις.
Εάν σου μοίρασαν από τα χαρτιά της αγάπης, ακόμα και αν ακούς για το φόβο γύρω σου, γνωρίζεις τη δύναμη που κρατάς στα χέρια σου.
Εάν το μοίρασμα είχε επίκριση, αποθάρρυνση, απόρριψη, και τρόμο, τότε πάσο θα πηγαίνεις μια ζωή, όσο και αν είσαι προικισμένος, και θα διαδίδεις πως η ζωή είναι άδικη και πικρή.
Εάν στο μοίρασμα σου δόθηκε εμπιστοσύνη, θάρρος πίστη και αυτοπεποίθηση, τότε θα ξέρεις να ορμάς στο παιχνίδι και ας μην έχεις το καλύτερο χαρτί.
Επειδή στο τραπέζι επάνω, το παιχνίδι, δεν το κερδίζει πάντα το καλύτερο φύλλο. Κυρίαρχος του παιχνιδιού, δεν γίνεται αυτός που στην πραγματικότητα έχει όλους τους άσσους, αλλά αυτός, που φέρεται σαν να έχει όλους τους άσσους.
Το τι σου μοίρασε η ζωή, δεν έχει και τόση σημασία. Αυτό που μετράει είναι, να μένεις στο παιχνίδι και να γνωρίζεις ότι η τράπουλα έχει άσσους για να δώσει, έστω και αν δεν τους έχεις εσύ αυτή τη στιγμή.

Ω λιγοστοί κι ώ διαλεχτοί- Κ.Παλαμάς- κ

'Ω λιγοστοί κι ώ διαλεχτοί κι αρίφνητοι αύριο ίσως! Είναι μια αλήθεια κάτου εδώ που τη χτυπάει το μίσος, είν εδώ πέρα μια Ομορφιά που η καταφρόνια δένει, κι είν εδώ πέρα μια Αρετή δειλή και ντροπιασμένη. 'Ω νέοι, ώ πρωτοξύπνητοι στο φώς, χαρές τ΄Απρίλη, από τους πράσινους κορμούς γινοντ'  οι άσπροι στύλοι! Στη χώρα εσείς οι λειτουργοί κι οι λατρευτάδες είστε· δε φτάνει· εμπρός ! για τους Θεούς, ώ νέοι, πολεμείστε.

Δευτέρα 5 Ιανουαρίου 2015

Το χαμόγελο δε μπορείς να το αγοράσεις...να το το ζητιανέψεις...να το δανειστείς ή να το κλέψεις...


Μια χειμωνιατικη λιακαδα- Α.Παπαδάκη

Είναι μερικοί άνθρωποι που δεν μπόρεσαν ποτέ να διαβάσουν το μυστικό σημείωμα που άφησε μέσα τους ο Θεός. Δεν είχαν το απαιτούμενο φως για να το διαβάσουν. Και τ' άφησαν διπλωμένο να κιτρινίζει σε ένα κρυφό συρταράκι της ψυχής τους. Είναι μερικοί άνθρωποι που, όταν πέσει στα χέρια τους η χαρά, δεν ξέρουν πως τους ανήκει. Και σαστίζουν. Τη φέρνουν από δω, τη γυρνάνε από κει, ώσπου ανοίγουν ένα λάκκο και τη θάβουν, όπως κάνουν με τα κόκαλα τα σκυλιά. Είναι μερικοί άνθρωποι που πίστεψαν αλήθεια πως ο Θεός αγαπάει τους μουτρωμένους. Χαρά σ' αυτούς που γέμισαν την ψυχή τους και διάβασαν τραγουδιστά το μυστικό τους σημειωματάκι. Αν το 'σκισαν μετά, αν το 'καψαν, το έκαναν μόνο και μόνο για το κέφι τους. Για να κλείσουν μάτι στο Θεό. Χαρά σ' αυτούς που πιάστηκαν στο δόλωμα της ζωής και σπαρτάρισαν μέσα στα δίχτυα της. Αν τα τρύπησαν μια στιγμή και ξαναβγήκαν στο πέλαγος, το 'καναν μόνο και μόνο για να 'χουν τη χαρά να ξαναπιαστούν...

Κυριακή 4 Ιανουαρίου 2015

Επιλεγμένος στίχος - Αφροδίτη Ν.Μαργαρίτη


Σάββατο 3 Ιανουαρίου 2015

Γιατί η ΑΝΑΠΗΡΙΑ... είναι υπόθεση όλων μας!..[Α]

'Ολοι μας είμαστε γνώστες οτι υπάρχουν παιδιά,ενήλικες με ειδικές ανάγκες που χρειάζονται επιπλέον βοήθεια περισσότερη απο τους άλλους για να μπορούν να ζουν,όσο γίνεται μια κανονική ζωή.'Ομως πόσοι απο εμάς μπορούμε με όποιοδήποτε τρόπο να βοηθήσουμε?πόσοι απο εμάς αυτού του είδους τα θέματα τα προσπερνάμε δίχως να σταθούμε και να σκεφτούμε?και το μόνο που κάνουμε είναι να αδιαφορούμε?
Η ζωή είναι δώρο και κάθε άνθρωπος για να λέγεται ΑΝΘΡΩΠΟΣ οφείλει κατα την ταπεινή μου άποψη να δίνει την  πρέπουσα σημασία που αρμόζει σε αυτά τα παιδιά που είναι φτιαγμένα με ένα μοναδικό τρόπο.Γιατί υπάρχουν παιδιά που κάνουν συχνά επισκέψεις σε γιατρούς με ειδικά εξαρτήματα για να μπορούν να κινούνται,όπως είναι τα αναπηρικά καροτσάκια.Παιδιά που χρειάζονται ειδική βοήθεια απο εκπαιδευμένους δασκάλους στη δυσλεξία.Παιδιά με νοητική καθυστέρηση...με αυτισμό...με σύνδρομο Down...με άσθμα..με διαβήτη...με...με..με...με..με...άπειρα με...!!! Κι εμείς ερωτώ τι κάνουμε γι'αυτό? είμαστε απλά θεατές?Οι ψυχές αυτές με όποιεσδήποτε ειδικές ανάγκες ΔΕΝ είναι ανάπηρες,ΑΝΑΠΗΡΟΙ είμαστε όσοι δε μπορούμε να νιώσουμε,να καταλάβουμε...Το έχω γράψει κι άλλες φορές κι ίσως να γίνομαι γραφική, όμως για μένα η μόνη αναπηρία που υπάρχει είναι η ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ των ανθρώπων!! Αλήθεια έχετε αναρωτηθεί ποτέ την ψυχολογία των γονέων που τους καταβάλει?σ'αυτούς τους ανθρώπους πρέπει να υποκλινόμαστε! Αυτοί οι άνθρωποι έχουν δύναμη ψυχής και βρίσκουν μονοπάτια μέσα σε μονόδρομο.Και την δύναμη αυτή την αντλούν όταν βλέπουν το παιδί τους να χαμογελά με μια έκφραση μ'ένα νεύμα! Κι αυτό δε συγκρίνεται με τίποτα!
Γι'αυτό όταν συναντούμε στο δρόμο μας,αυτούς τους ανθρώπους να μην προσπερνάμε μα να βοηθάμε..δεν έχει σημασία με τι τρόπο,ακόμη κι ο πιο μικρός είναι ένα λιθαράκι στο να γίνει ο κόσμος μας καλύτερος.'Εχει τύχει να δω "ανθρώπους" να χλευάζουν τέτοιου είδους καταστάσεις και το μόνο που είπα ήταν πόσο ΑΝΟΗΤΟΙ είναι ορισμένοι που κοιτούν μα ΔΕΝ ΒΛΕΠΟΥΝ???'Εχω δει πολλές φορές σε χώρους ειδικής στάθμευσης να παρκάρουν ασυνείδητοι οδηγοί ενώ η θέση είναι για τα ΑΜΕΑ κι η κοινωνία, οι αρμόδιοι φορείς τρεις λαλούν και δυο χορέυουν, μόνο όταν πλησιάζουν οι γιορτές δείχνουν ενδιαφέρον κι αυτό για δείξουν οτι κάτι κάνουν μα στην πραγματικότητα είναι face-ψεύτικο...!! Τα παιδιά με ειδικές ανάγκες ΔΕΝ είναι άρρωστα,δεν ψάχνουν για θεραπεία μα για αποδοχή.Ας ανοίξουμε όλοι την αγκαλιά μας σε αυτά τα παιδιά,όπως ανοίγει η ψυχή μας την άνοιξη κι ας τα γεμίσουμε με αγάπη γιατι πραγματικά το αξίζουν.Μην τα προσπερνάτε...είναι εκεί έξω,δίπλα μας! Μην κάνετε πως δεν τα βλέπετε...Δώστε ΑΓΑΠΗ αυτό είναι το κλειδί να ζωγραφιστεί στα μάτια αυτών των παιδιών ένα τεράστιο χαμόγελο.Το 2015 μόλις ξεκίνησε που σημαίνει 365 ευκαιρίες να δείξουμε την αγάπη μας,365 ευκαιρίες ν'ανοίξουμε την αγκαλιά μας,365 ευκαιρίες να βοηθήσουμε μα ΜΗΔΕΝ ευκαιρίες για δικαιολογίες!! Κι αν τα παραπάνω γραφόμενα μου είναι "καυστικά" είναι γιατί στηλιτέυουν την πραγματικότητα την οποία ζούμε...Οι γονείς μου ένα απο τα πράγματα που μου έμαθαν είναι να εκφράζω τα όποια συναισθήματα με διακατέχουν όχι μια μέρα το χρόνο αλλά όλο το χρόνο ακόμη και με τον  πιο απλό τρόπο.'Ισως ν'ακούγεται εγωιστικό αλλά εάν δε μεγάλωνα με αυτές τις αρχές, η καρδιά μου δεν θα ήταν ανοιχτή κι εγώ δεν θα ήμουν 'ΑΝΘΡΩΠΟΣ αλλά ανθρωπάκι!..[Α]

                              Αφροδίτη Μαργαρίτη

Παρασκευή 2 Ιανουαρίου 2015

Η όψη των πραγμάτων αλλάζει ανάλογα με τα συναισθηματα μας... (Χαλίλ Γκιμπράν)


σ αγαπω κ

Πέμπτη 1 Ιανουαρίου 2015

"Ποιός είπε πως τα μάτια δε μιλούν?" Αφροδίτη Ν.Μαργαρίτη

Ποιός είπε πως τα μάτια δε μιλούν?
είναι ο καθρέφτης της ψυχής
κι εκφράζουν συναισθήματα μόνο αν μπορείς 
μέσα στη δύση την ανατολή να δεις.

Να παλέυεις για τ'ανέφικτο,τ'ανέλπιστο για να μπορείς να το βρείς!

Και ν'ακούς την ηχό της ελπίδας με πυξίδα την σάλπιγγα, ν'ακολουθεί το δικό σου όνειρο,να γίνεται οδηγός με συνοδηγό, εκείνους που έμαθαν να βλέπουν και ν'αφουγκράζονται τους λυγμούς της ψυχής. Και μέσα στο σκοτάδι ν'αντικρύζουν  το φως που εσύ μερικές φορές δε μπορείς να δείς.Γιατί το τοπίο θολώνει μα αυτό είναι της στιγμής.Νικήτης είναι αυτός που αντέχει στα "χτυπήματα" της ζωής κι ας γονατίζει.. με πείσμα σηκώνεται και συνεχίζει.

Κι αν τα μάτια ενίοτε φόβο εκφράζουν είναι γιατί η καρδιά όταν αγαπά,η ψυχή περπατά σε μονοπάτια,ανεβαίνει σκαλιά,κοιτά ψηλά και με όλη της τη δύναμη φωνάζει: πως τίποτα δεν είναι αδύνατον!Γιατί υπάρχει πίστη,δύναμη,τόλμη και θάρρος ν'ανάψει ο δικός σου φάρος,η δική σου άνοιξη! Γι'αυτό να θυμάσαι:Πως τα μάτια μιλούν μόνο σ'εκείνους που έμαθαν να βλέπουν κι όχι να κοιτούν! Αυτά είναι τα μάτια που πραγματικά νιώθουν κι αγαπούν και σε χίλιες σιωπές ακούν!..[Α]

("Ποιός είπε πως τα μάτια δε μιλούν?" Αφροδίτη Ν.Μαργαρίτη 1-1-2015)

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *