Το Βιβλίο μας...

 photo MonopatiaPsixisexofyllo_zps89709de9.png

Τα ποιητικά μας ταξίδια...

...η πνοή μας









 photo 7_zps2cbf94f1.png

ποιητικές διαδρομές...





 photo 5_zps08d71f1a.png



















 photo 9_zps4b675e8e.png

απο [Κ]αρδι[Α]ς...








 photo 11_zps8d533774.png





Βιντεάκι...

YouTube Λογοποιήματα

Πέμπτη 30 Ιουλίου 2015

Καλημέρα !

Δεν το συνηθίζω αλλά σήμερα νοιώθω την ανάγκη να πω καλημέρα σε κάτι ιδιαίτερα φιλαράκια. Μπορεί να μην τα γνωρίζω όλα αλλά τα νιώθω. Είναι εκείνα τα παιδιά με τα μεγάλα μάτια τα καθαρά. Τα παιδιά που είναι αναγκασμένα να κοιτούν τα πεφταστέρια μέρες που είναι πίσω από ένα παράθυρο νοσοκομείου. Οι ήρωες που λατρεύουν τον ήλιο κάθε πρωί ατενίζοντας με πραγματική αισιοδοξία το μέλλον και παλεύοντας κάθε μέρα για ένα δικαίωμα στη ζωή.
Παιδιά που είχα την τιμή να ζήσω. Να μιλήσω μαζί τους. Να τα αγκαλιάσω . Να μοιραστώ πραγματική δύναμη ψυχής. Μάτια που κοιτούν τον ουρανό και ταξιδεύουν με σύννεφα κάτασπρα γι άρματα και αγγέλους για οδηγούς.
Παιδιά που σαν τα κοιτάς νιώθεις πόσο μικρός είσαι χωμένος στα προβλήματα της καθημερινότητάς σου. Μα κι αν σου τύχει και πορευτείς μαζί τους, ανακαλύπτεις μια δύναμη απίστευτη να πηγάζει από μέσα σου και να σε σηκώνει, τόσο ψηλά, που ποτέ δεν μπορούσες να φανταστείς ότι μπορούσες να φτάσεις.
Σε όλα αυτά τα παιδιά που μάχονται κάθε λεπτό και μέσα σ αυτά και το δικό μου παιδί, έχω να πω ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ γιατί κάθε φορά που τυχαίνει να τα πλησιάσω μου θυμίζουν πως πρέπει πάνω απ΄όλα να γίνω και να παραμείνω άνθρωπος. [Κ]

Τρίτη 28 Ιουλίου 2015

Αυτό να μάθεις.


Δευτέρα 27 Ιουλίου 2015

Mόνο μικρά πράγματα με μεγάλη Α Γ Α Π Η


Παρασκευή 24 Ιουλίου 2015

Αποτέλεσμα εικόνας για ΠΑΓΚΑΚΙΌποτε μετράω τα κουμπιά της ψυχής μου,
 πάντα μου λείπουν μερικά….
 Τα ‘χασα; 
Μου τα κλέψανε; 
Τα κατάπια;
 Τα χάρισα; 
Κύριος είδες… 
Άντε τώρα να την κουμπώσω τη ρημάδα…
 Άντε να την προφυλάξω… 

Αλκυόνη Παπαδάκη

Τετάρτη 22 Ιουλίου 2015

Mπορείς-Αφροδίτη Ν.Μαργαρίτη


Τρίτη 21 Ιουλίου 2015

..o καθένας το κρατάει στην τσέπη του.


Νικηφόρος Βρεττάκος, Η ποίηση


 Ό,τι μπόρεσα να διασώσω
(στον κόσμο που πήγα)
το διέσωσα, θάλασσα.

Η ψυχή μου ένα σμήνος
μυριάδων πουλιών
που τ' αλώνιζε η θύελλα.

Όσα διασώθηκαν
βρήκαν το δέντρο τους.

Φτερούγισαν κ' έμειναν
μέσα στις λέξεις.

Κυριακή 19 Ιουλίου 2015

Terry Pratchett


Σάββατο 18 Ιουλίου 2015

Ποιος; Κατερίνα Σικλαφίδου

Συμβαίνει συχνά στη ζωή μας...η άποψή μας βάση εμπειριών να χαρακτηρίζει ανθρώπους. Η κατάσταση είναι αμφίδρομη. Εγώ πάλι εγώ ένα κακό ..μ αρέσει να πιστεύω τους ανθρώπους..ίσως τις περισσότερες φορές να είμαι σαν αυτό που λέει ο Buscallia για τη μύγα και τη μέλισσα....βέβαια κάνω τη μύγα, σ ό,τι όλος ο κόσμος θα εναντιωθεί,και για όποιον όλος ο κόσμος θα φωνάζει μη... εκεί θα πάω να κάτσω...Ειλικρινά δεν έχω ακόμη καταλάβει αν απλά θέλω να βλέπω τα πράγματα διαφορετικά απ΄ότι είναι. Αν απλά θέλω να έχω τις δικές μου εμπειρίες από τους ανθρώπους ή αν πιστεύω ότι θα βοηθήσω έστω και λίγο να τους αλλάξω...Κι αλλάζουν οι άνθρωποι; Όχι δεν αλλάζουν ....
Από την άλλη πάλι, γιατί το πως φέρθηκα σε σένα με δεδομένο ότι ο τρόπος που φέρομαι είναι μία σειρά αλληλεπιδράσεων σημαίνει ότι θα φερθώ το ίδιο "χάλια" και στον άλλον, που έχει έναν άλλο χαρακτήρα από το δικό σου και προφανώς θα με σπρώξει σε άλλου τύπου συμπεριφορά;
Το σκέφτομαι και το ξανασκέφτομαι...και πάντα καταλήγω στο ίδιο συμπέρασμα....θέλω να γνωρίζω τους ανθρώπους με τα δικά μου μάτια, να μου αφήνουν τις δικές μου πληγές. Θέλω απλά να ελπίζω ότι αυτό που για σένα ήταν άσχημο ίσως καταφέρω για μένα να γίνει όμορφο κι αν πάλι όχι...εγώ είμαι καλά με τη συνείδησή μου πως έπραξα κατά το δοκούν.......[Κ]

Παρασκευή 17 Ιουλίου 2015


Πέμπτη 16 Ιουλίου 2015

"..η αγάπη είναι..." (Λουντέμης)


Τρίτη 14 Ιουλίου 2015

Μια φορα & εναν καιρο

Μια φορα & εναν καιρο μαζευτηκαν ολα τα συναισθηματα & η Τρελλα,αφου συστηθηκε 3 φορες στην Ανία της προτεινε να παιξουν κρυφτο.Το Ενδιαφερον σηκωσε το φρυδι & περιμενε ν'ακουσει,ενω η Περιεργεια ρωτησε,τι ειναι το κρυφτο.Ο Ενθουσιασμος χορευε παρεα με την Ευφορια & η Χαρα πηδουσε πανω -κατω για να πεισει το Διλημμα & την Απαθεια,να παιξουν & αυτοι!Η Αληθεια δεν ηθελε να παιξει ,γιατι ηξερε οτι θα την ανακαλυψουν.Η Υπεροψια τοβρισκε χαζο & η Δειλια δεν ρισκαρε. - 1,2,3 αρχισε να μετραει η Τρελλα. Η Τεμπελια,
μιας & βαριοταν κρυφτηκε στον 1ο βραχο που συναντησε.Η Πιστη πεταξε στους ουρανους & η Ζηλια κρυφτηκε στη σκια του Θριαμβου,που ειχε σκαρφαλωσει στο ψηλοτερο δεντρο.Η Γενναιοδωρια κρυφτηκε σε μια ηλιαχτιδα,επειδη το καθε μερος που εβρισκε το θεωρουσε υπεροχο για να κρυφτει καποιος αλλος φιλος της.Ο Εγωισμος,βρηκε το πιο βολικο μερος.Το Ψεμα κρυφτηκε στον πατο του ωκεανου.Το Παθος & ο Ποθος μεσα σε υφαιστειο. Ο Ερωτας,δεν εβρισκε μερος να κρυφτει,ωσπου βρηκε ενα θαμνο με τριανταφυλλα!Ως το 1000 μετρησε η Τρελλα & αρχισε να ψαχνει.Πρωτη βρηκε την Τεμπελια,μετα την Πιστη,τον Ποθο,το Παθος,την Ζηλια,τον Θριαμβο,το Διλημμα,ολους εκτος απο τον Ερωτα!Αφου εψαξε παντου,χωρις αποτελεσμα,βρηκε ενα θαμνο με τριανταφυλλα & αρχισε να τον κουναει νευρικα,ωσπου ακουσε βογκητο πονου!Ηταν ο Ερωτας & τ'αγκαθια απ'τα τριανταφυλλα του πληγωσαν τα ματια.Ετσι λοιπον η Τρελλα για να επανορθωσει του υποσχεθηκε να τον οδηγει παντα. ΑΠΟ ΤΟΤΕ Ο ΕΡΩΤΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΥΦΛΟΣ & Η ΤΡΕΛΛΑ ΠΑΝΤΑ ΤΟΝ ΣΥΝΟΔΕΥΕΙ!

Παρασκευή 10 Ιουλίου 2015

Σικελιανός

Αποτέλεσμα εικόνας για γηΌχι, δεν είναι χίμαιρα                                                               
να καβαλάμε τ' όνειρο τη θείαν ετούτη μέρα
που όλα, ορατά κι' αόρατα, κι εμείς, και οι ήρωες, κι οι θεοί,
στην ίδια ορμάμε μέσα αιώνια σφαίρα!

Πέμπτη 9 Ιουλίου 2015

....μην αφήνετε τις καρδιές σας να απομακρυνθούν..."

Μια μέρα, που λέτε, ένας σοφός ρώτησε τους μαθητές του:
«Γιατί οι άνθρωποι ουρλιάζουν όταν εξοργίζονται;»
«Επειδή χάνουν την ψυχραιμία τους» απάντησε κάποιος.
«Μα γιατί πρέπει να ξεφωνίζουν αφού ο άλλος βρίσκεται δίπλα τους;» επέμεινε ο σοφός.
«Γιατί θέλουν να τους ακούσει» είπε ένας άλλος μαθητής.
«Και γιατί δεν μπορεί να του μιλήσει με χαμηλή φωνή;» ρώτησε πάλι ο δάσκαλος.
Διάφορες απαντήσεις δόθηκαν αλλά καμιά δεν τον ικανοποίησε.
«Ξέρετε γιατί ουρλιάζουν δυο άνθρωποι όταν είναι θυμωμένοι;» τους είπε τότε. «Επειδή όταν θυμώνουν, οι καρδιές τους απομακρύνονται πολύ. ΄Ετσι, για να μπορέσει ο ένας ν’ ακούσει τον άλλο, πρέπει να φωνάξει δυνατά, ώστε να καλύψει την απόσταση. Όσο πιο οργισμένοι είναι, τόσο πιο δυνατά πρέπει να φωνάξουν για ν” ακουστούν. Το αντίθετο γίνεται, για παράδειγμα, όταν δυο άνθρωποι είναι ερωτευμένοι. Δεν έχουν ανάγκη να ξεφωνίσουν. Μιλούν σιγανά και τρυφερά, επειδή οι καρδιές τους είναι πολύ κοντά. Η απόσταση μεταξύ τους είναι ελάχιστη. Μερικές φορές μάλιστα είναι τόσο κοντά, που δεν χρειάζεται ούτε καν να μιλήσουν. Ψιθυρίζουν μονάχα. Κι όταν η αγάπη τους είναι πολύ δυνατή, δεν είναι αναγκαίο ούτε καν να μιλήσουν, τους αρκεί να κοιταχτούν. Έτσι συμβαίνει πάντα κι όταν δυο άνθρωποι που αγαπιούνται πλησιάζει ο ένας τον άλλον.
»Όταν συζητάτε, λοιπόν, μην αφήνετε τις καρδιές σας να απομακρυνθούν, μη λέτε λόγια που σας απομακρύνουν, γιατί θα έρθει μια μέρα που η απόσταση θα γίνει τόσο μεγάλη, ώστε τα λόγια σας δεν θα βρίσκουν πια το δρόμο του γυρισμού».

Τρίτη 7 Ιουλίου 2015

''Ειρήνη''-Γ.Ρίτσος

Τ’ όνειρο του παιδιού είναι η ειρήνη
Τ’ όνειρο της μάνας είναι η ειρήνη
Τα λόγια της αγάπης κάτω απ’ τα δέντρα
είναι η ειρήνη.Ο πατέρας που γυρνάει τ’ απόβραδο
μ’ ένα φαρδύ χαμόγελο στα μάτια
μ’ ένα ζεμπίλι στα χέρια του γεμάτο φρούτα
και οι σταγόνες του ιδρώτα στο μέτωπό του
είναι όπως οι σταγόνες του σταμνιού
που παγώνει το νερό στο παράθυρο,
είναι η ειρήνη.
Όταν οι ουλές απ’ τις λαβωματιές
κλείνουν στο πρόσωπο του κόσμου
και μες στους λάκκους που ‘ καψε η πυρκαγιά
δένει τα πρώτα της μπουμπούκια η ελπίδα
κι οι νεκροί μπορούν να γείρουν στον πλευρό τους
και να κοιμηθούν δίχως παράπονο
ξέροντας πως δεν πήγε το αίμα τους του κάκου,
είναι η ειρήνη.
Ειρήνη είναι η μυρουδιά του φαγητού το βράδυ,
τότε που το σταμάτημα του αυτοκινήτου στο δρόμο
δεν είναι φόβος,
τότε που το χτύπημα στην πόρτα
σημαίνει φίλος,
και το άνοιγμα του παραθύρου κάθε ώρα
σημαίνει ουρανός,
γιορτάζοντας τα μάτια μας
με τις μακρινές καμπάνες των χρωμάτων του,
είναι ειρήνη.
Ειρήνη είναι ένα ποτήρι ζεστό γάλα
κι ένα βιβλίο μπροστά στο παιδί που ξυπνάει,
τότε που τα στάχυα γέρνουν το ‘να στ’ άλλο λέγοντας:
το φως, το φως
και ξεχειλάει η στεφάνη του ορίζοντα φως,
είναι η ειρήνη.
Τότε που οι φυλακές επισκευάζονται να γίνουν βιβλιοθήκες,
τότε που ένα τραγούδι ανεβαίνει από κατώφλι σε κατώφλι τη νύχτα,
τότε που τ’ ανοιξιάτικο φεγγάρι βγαίνει απ’ το σύγνεφο
όπως βγαίνει απ’ το κουρείο της συνοικίας
φρεσκοξυρισμένος ο εργάτης το Σαββατόβραδο,
είναι η ειρήνη.
Τότε που η μέρα που πέρασε,
δεν είναι μια μέρα που χάθηκε,
μα είναι η ρίζα που ανεβάζει τα φύλλα της χαράς μέσα στο βράδυ
κι είναι μια κερδισμένη μέρα κι ένας δίκαιος ύπνος,
που νιώθεις πάλι ο ήλιος να δένει βιαστικά τα κορδόνια του
να κυνηγήσει τη λύπη απ’ τις γωνιές του χρόνου,
είναι η ειρήνη.
Ειρήνη είναι οι θημωνιές των αχτίνων στους κάμπους του καλοκαιριού
είναι τ’ αλφαβητάρι της καλοσύνης στα γόνατα της αυγής.
Όταν λες: αδελφές μου, – όταν λέμε: αύριο θα χτίσουμε.
όταν χτίζουμε και τραγουδάμε,
είναι η ειρήνη.
Η ειρήνη είναι τα σφιγμένα χέρια των ανθρώπων
είναι το ζεστό ψωμί στο τραπέζι του κόσμου
είναι το χαμόγελο της μάνας
Τίποτ’ άλλο δεν είναι η ειρήνη.
Και τ’ αλέτρια που χαράζουν βαθιές αυλακιές σ’ όλη τη γη,
ένα όνομα μονάχα γράφουν:
Ειρήνη.
Τίποτ’ άλλο. Ειρήνη.
Πάνω στις ράγες των στίχων μου
το τραίνο που προχωρεί στο μέλλον
φορτωμένο στάρι και τριαντάφυλλα,
είναι η ειρήνη.
Αδέρφια,
μες στην ειρήνη διάπλατα ανασαίνει όλος ο κόσμος
με όλα τα όνειρά μας
Δώστε τα χέρια αδέρφια μου,
αυτό ‘ναι η ειρήνη.

Παρασκευή 3 Ιουλίου 2015

Περί σεβασμού.....το ανάγνωσμα!


Πέμπτη 2 Ιουλίου 2015

ΟΙΔΙΠΟΔΑΣ

Τόσο φως και εγώ να περπατάω τυφλός
σαν άλλος Οιδίποδας .
Και εσύ ζωή , που μου υποσχόσουν
πως όλα ήταν δικά μου,
πώς τόσο άσπλαχνα τώρα μου τα παίρνεις πίσω
και κατάντησα να πορεύομαι
φτωχός και κουρελιάρης κάτω από τα άστρα,
χωρίς να έχω πού την κεφαλήν κλίνη
Πού είναι το φως που έσχιζε την ημέρα,
ξυπνώντας την περηφάνια στα πανύψηλα βουνά,
και το γαλάζιο στην πλάτη των κυμάτων;
Θεέ μου , πώς χάθηκαν όλα τόσο ξαφνικά
κι έπεσαν ξεδιάντροπα οι μάσκες ;
Πατρίδα , όπου και να στρέψω το βλέμμα μου,
βλέπω αγέλες τσακαλιών
να ουρλιάζουν πάνω από το κορμί σου
και μυστικές συμφωνίες να κλείνονται
για το πώς θα μοιράσουν τις σάρκες σου...


Βάσω Μπρατάκη
Από την συλλογή "Η ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΧΑΜΕΝΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ " εκδόσεις ΔΩΔΩΝΗ

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *