Το Βιβλίο μας...

 photo MonopatiaPsixisexofyllo_zps89709de9.png

Τα ποιητικά μας ταξίδια...

...η πνοή μας









 photo 7_zps2cbf94f1.png

ποιητικές διαδρομές...





 photo 5_zps08d71f1a.png



















 photo 9_zps4b675e8e.png

απο [Κ]αρδι[Α]ς...








 photo 11_zps8d533774.png





Βιντεάκι...

YouTube Λογοποιήματα

Σάββατο 31 Οκτωβρίου 2015

Όποιος πάψει να ονειρεύται, έχει πάψει και να ζει…

“Όποιος πάψει να ονειρεύται, έχει πάψει και να ζει…Μόνο όποιος πληγώνεται, ζει..””Η σκέψη πως μπορούμε να υπομείνουμε το αβάσταχτο είναι ένας από τους λόγους που μας δίνουν τη δύναμη να συνεχίζουμε να προχωράμε.”
“Τη ζωή μας δεν την καθορίζουν οι δυσκολίες που συναντάμε΄την καθορίζουν οι ικανότητές μας να τις ξεπερνάμε…Εμείς είμαστε η δύναμη. Πρέπει να προσπαθήσουμε αν παραμερίσουμε κάθε εμπόδιο που θα βρεθεί στο δρόμο μας κι όχι να χαθούμε στο λαβύρινθο…Αυτή είναι η άποψή μου για τη ζωή, αυτή η επιλογή μου, αυτή και η ευθύνη μου.”

“Με την πνοή του ανέμου” του Γιώργου Πολυράκη

Τις περισσότερες φορές κρύβουμε στο φόβο....[Κ]αλημέρ[Α]


Τις περισσότερες φορές κρύβουμε στο φόβο της απόρριψης απλές επιθυμίες που μπορούν να αλλάξουν όλοι μας τη ζωή. Ίσως είναι καιρός να ξεκινήσουμε να εκφράζουμε όλα όσα νιώθουμε. Η ζωή δεν ολοκληρώνεται μόνο με αποδοχές και οι απορρίψεις έχουν το δικό τους μερίδιο στην ολοκλήρωσή της. Εκφραστείτε άφοβα και περάστε ένα υπέροχο Σαββατοκύριακο.

Παρασκευή 30 Οκτωβρίου 2015

Ευχαριστώ όλους εκείνους που ΔΕΝ πίστεψαν σε μένα.

Ευχαριστώ όλους εκείνους που γελούν με τα όνειρά μου … εμπνέουν τη φαντασία μου …
Ευχαριστώ όλους όσους με γεμίζουν ψέματα … μου δίνουν τη δύναμη της αλήθειας …
Ευχαριστώ όλους εκείνους που δεν έχουν πιστέψει σε μένα … μου έμαθαν πως μετακινούνται τα βουνά.
Θέλω να ευχαριστήσω όλους όσους με πολεμούν… προκαλούν το θάρρος μου.. .
Ευχαριστώ όλους εκείνους που ήθελαν να μου επιβάλουν περιορισμούς. μου δίδαξαν την αξία της ελευθερίας .
Ευχαριστώ όλους όσους μου έχουν προκαλέσει σύγχυση… έχει γίνει σαφής η θέση μου.
Θέλω να ευχαριστήσω όλους όσους με έχουν εγκαταλείψει.. . Μου έδωσαν χώρο για να δημιουργήσω.
Θέλω να ευχαριστήσω όλους όσους με έχουν προδώσει, όσους καταχράστηκαν τα αισθήματα μου.μου επέτρεψαν να είμαι προσεκτικός.
Θέλω να ευχαριστήσω όλους όσους με έχουν βλάψει.με έμαθαν να αναπτύσσομαι μέσα από τον πόνο .
Ευχαριστώ όλους εκείνους που διαταράσσουν την ηρεμία μου δημιουργώντας μου προβληματα.μου έδωσαν δύναμη να τα αντιμετωπίζω.
Ευχαριστώ όλους εκείνους που με έριξαν στο έδαφος.μου έδωσαν την ευκαιρία και τη δύναμη να μάθω να σηκώνομαι.
Ευχαριστώ όλους εκείνους που έχουν κερδίσει εις βάρος μου .. μου έδειξαν ότι όλοι είναι σε θέση να χάσουν .
Το πιο σημαντικό. θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους όσους με αγαπούν όπως κι εγώ.
Σας ευχαριστώ.

(Paulo Coelho – Εγχειρίδιο του Πολεμιστή του Φωτός)

Σιγά σιγά, μες στο κατακαλόκαιρο, το φως αφανίζει την Ελλάδα.......ΕΛΥΤΗΣ

Σιγά σιγά, μες στο κατακαλόκαιρο, το φως αφανίζει την Ελλάδα. Χωνεύει τα νησιά, εξουδετερώνει τις θάλασσες, αχρηστεύει τους ουρανούς. Μήτε που βλέπεις πια βουνά, μήτε δέντρα, μήτε πολιτείες, μήτε χώμα και νερό. Άφαντα όλα.
Πιωμένος φως – μονάχα μια σκιά μαύρη – ο άνθρωπος. Μια σκιά που μεγαλώνει, δυσανάλογα προστατευμένη από την ίδια του τη θυσία.
Η αντίσταση σ’ ένα τέτοιο φως: να ποιο είναι το βαθύτερο νόημα της ελληνικής αρχιτεκτονικής.
Μέσα στη διαφάνεια, ποιο διάφανος ακόμη, πιο λευκός, ο Παρθενώνας δικαιώνει μυστηριακά την ύπαρξή του την ώρα που το μεσημέρι το αττικό φτάνει στη μεγαλύτερή του ένταση κι όπου μονάχα νεράιδες τριγυρνάν μες στο θαμπωτικό διάστημα.
Η Ελλάδα στους χάρτες ανύπαρχτη.
Λες και βρήκε ο κόσμος το μακαρισμένο τέλος του σ’ αυτή την απόλυτη ισότητα.
Κι όμως, το ίδιο αυτό φως, το αστραφταβόλο, το καταιγιστικό, που αναιρεί την Ελλάδα μες στα μεσημέρια, την αποκαθιστά πάλι το ηλιοβασίλεμα κάτω από τα φαντασμαγορικά πυροτεχνήματα του δειλινού και αργότερα κάτω από την τρυφερή παρουσία της Σελήνης.
Τότε ξαναβρίσκει τον εαυτό της η Ελλάδα. Ξαναγίνεται αυτό που πραγματικά είναι. Ξαναπαίρνει στους χάρτες τη θέση που της αξίζει. Θέλω να πω τη θέση των ονείρων.

Κρυώνει ο καιρός....[Κ]αλημέρ[Α]


Κρυώνει ο καιρός, κι όλοι ψάχνουμε κάπου να κουρνιάσουμε για να ζεσταθούμε..Άλλοι στα παπλώματα..άλλοι στις αγκαλιές..κι άλλοι στην αγκαλιά της φύσης...Κι επειδή έτσι ή αλλιώς όλοι έχουμε τον τρόπο μας...καλό θα ήταν να μην ξεχνάμε και τα ζωντανά. Ας βγάζουμε ότι από μας περισσεύει ώστε να βοηθάμε λίγο και τα ζωντανά.

Πέμπτη 29 Οκτωβρίου 2015

"...τα πάντα αλλάζουν.."


Όταν η αθωώτητα.......[Κ]αλημέρ[Α]

 
Όταν η αθωώτητα συμπληρώνει την ομορφιά της φύσης δεν μπορεις να πεις τίποτα παρά να απολαύσεις την εικόνα...Από τις ομορφότερες λήψεις που έχω κάνει....και πάντα την κοιτώ έχντας κολληένη στο μυαλό αυτήν την μία λέξη "αθωώτητα".. Λείπει στις μέρες μας....

Τετάρτη 28 Οκτωβρίου 2015

Παρέλαση 28ης Οκτωβρίου Αλεξανδρούπολη 2015 Λήψη φωτογρ,Αφροδίτη Μαργαρίτη



Προς σκέψη........



                           Δύναμη ψυχής...τι άλλο να πεις μπροστά σ αυτό το μεγαλείο ψυχής;

Τρίτη 27 Οκτωβρίου 2015

"..Αυτοί οι λίγοι είναι τα αραιά κεριά μες το σκοτάδι,όταν το φώς αργεί πολύ να φανεί."


Γιατι κι αυτο συμβαινει......


Κλειστήκαμε πίσω από τους τοίχους...[Κ]αλημέρ[Α]


Κλειστήκαμε πίσω από τους τοίχους του φόβου μας. Μην πληγωθούμε...μην φανούν οι αδυναμίες μας...μην τολμήσουμε και κυνηγήσουμε το όνειρο. Μέσα σε όλα αυτά τα μην ξεχάσαμε να ζούμε! Γιατί ζωή είναι και ο πόνος , ζωή είναι να σε γνωρίζει και να σε νιώθει ο άλλος, ζωή είναι τ΄όνειρο. Δείξτε τα αισθήματά σας κι ας πληγωθείτε...μέσα απ΄όλα η ζωή ανασαίνει...προχωρά και δημιουργεί. Μαγκιά είναι να γυρνάς το βλέμμα πίσω και να ξέρεις πως τα έκανες όλα χωρίς φόβο ακριβώς όπως τα ήθελες...! 

Δευτέρα 26 Οκτωβρίου 2015

Α.Παπαδάκη


Κυριακή 25 Οκτωβρίου 2015

Να λάμπουν τα χαμόγελα.....[K]αλημέρ[Α]


Χαμογελάτε! συμβάλλουμε κι εμείς στο να γίνει η μέρα υπέροχη . Καλή Κυριακή να έχουμε!

Σάββατο 24 Οκτωβρίου 2015

Και ένας νέος είπε, Μίλησε μας για τη Φιλία. (Xαλίλ Γκιμπράν)


Κι εκείνοςαποκρίθηκε λέγοντας:

Ο φίλος σας είναι η εκπλήρωση των αναγκών σας.
Είναι το χωράφι που εσείς σπέρνετε με αγάπη και θερίζετε με ευγνωμοσύνη.
Και είναι το τραπέζι σας και το παραγώνι σας.
Γιατί πηγαίνετε

Παρασκευή 23 Οκτωβρίου 2015

"..Κάπου όμως μες τον κόσμο,ήταν η καρδιά σου που χτυπoύσε.." (Λειβαδίτης)


Πέμπτη 22 Οκτωβρίου 2015

...στους ΠΕΝΤΕ ανέμους..

Έτσι από μια αξιοπρέπεια του πως διαλέγουμε,
του πως μοιραία δε μας επιβάλλεται τίποτα,
του πως τη ζωή μας ό,τι θέλουμε την κάνουμε.
Και αυτό το τέλος που όλο επιστρέφει
την πιο βολική ώρα μέσα στα ζεστά δωμάτια
και με πετά έξω στους πέντε δρόμους
στους πέντε ανέμους..
Με ένα φυλαχτό κατάρας μόνο στο λαιμό..
Να σε αναζητώ να μου ξεφεύγεις…
να σε ψάχνω,να λέω λίγο πως σε βρήκα..
Και πάλι έξω… πάλι απ’ την αρχή…

(Μάρω Βαμβουνάκη)

Κάθε φορά που εντυπωσιάζεις, αποκτάς κι έναν εχθρό. Για να είσαι δημοφιλής πρέπει να είσαι μετριότητα κ



Ο Ισπανός ψυχολόγος και ψυχίατρος Ενρίκε Ρόχας αναφέρει πως «όσοι νιώθουν ότι αποτελούν αντικείμενο του φθόνου συναδέλφων, συμμαθητών, γειτόνων, φίλων, ακόμα και συγγενών, πρέπει να ξέρουν πως το πιο σημαντικό είναι να προφυλάσσονται, να μην εκτίθενται σε καταστάσεις που προκαλούν και οξύνουν αυτό το συναίσθημα».


Για το τόσο ανθρώπινο ελάττωμα του φθόνου, μια παραδοσιακή ιστορία αναφέρει πως μια φορά ένα φίδι άρχισε να κυνηγάει μια πυγολαμπίδα/Υστερα από τρεις μέρες αδιάκοπης καταδίωξης, χωρίς δυνάμεις πια, η πυγολαμπίδα σταμάτησε και μίλησε στο φίδι:

— Μπορώ να σου κάνω μια ερώτηση;

— Δε συνηθίζω ν’ ακούω τα θηράματά μου, αλλά μια που θα σε καταβροχθίσω, μπορείς να ρωτήσεις.

— Ανήκω στην τροφική σου αλυσίδα; "Όχι·,

— Σου έκανα κανένα κακό;

— Όχι

— Τότε γιατί θέλεις να με σκοτώσεις; Αφού σκέφτηκε λίγο, το φίδι απάντησε:

— Επειδή δεν αντέχω να σε βλέπω να λάμπεις.
awakengr.com

Τετάρτη 21 Οκτωβρίου 2015

'Απο το ποίημα -'Αμοιροι της Ελένη Μαραβέλια απο την ομάδα ποίησης & λογοτεχνίας της Ε.πο.φ.ε.

Θαρρώ πως χθές άκουσα το πιο όμορφο ποίημα! 'Ενα ποίημα που στηλιτέυει... 'Ενα ποίημα που με προβλημάτισε... με έκανε να προσπαθήσω να δω τα πράγματα απο άλλη οπτική γωνία! Σίγουρα ορισμένοι θα πουν μα γίνεται μέσα απο ένα ποίημα ν'αλλαξεις?γίνεται μέσα σε ένα βράδυ ν'αλλάξεις?να αναθεωρήσεις?Αξίζει όμως να προσπαθήσεις.Να μπεις στη διαδικασία να τα ζυγιάσεις..'Οπως έχει πει κι ο Ηράκλειτος τα πάντα ρει. Μοιράζομαι μαζί σας μόνο μια φράση "'εχουμε στη ζωή μας συνοδοιπόρο το φόβο...) Και πράγματι κατεμέ αυτό ισχύει.Γιατί μένει ο φόβος στη ζωή να είναι συνοδοιπόρος και πάντα παρών σε κάθε πνοή και σε κάθε σκέψη!Γι'αυτό και μονάχα ένας ανόητος θα μπορούσε να τολμήσει να ξεστομίσει πως δεν έχει νιώσει ποτέ του φόβο με ότι συνεπάγεται αυτό. 'Αλλωστε όσο μεγαλύτερη είναι η προσκόλληση και η αγκίστρωση με ότιδηποτε δημιουργούμε άλλο τόσο ενδυναμώνονται οι έμφυτοι φόβοι εκείνοι που πηγάζουν απ'την ψυχή.Γι'αυτό κι ο φόβος είναι συνοδοιπόρος μας ακόμη
κι όταν δε το αντιλαμβανόμαστε!..[Α]φροδίτη

(Η φράση που μοιράζομαι μαζί σας είναι απο το ποίημα -'Αμοιροι της Ελένη Μαραβέλια απο την ομάδα ποίησης & λογοτεχνίας της Ε.πο.φ.ε.)

Πίνδαρος κ

''Περπατώ στην άκρη του γκρεμού
μια προσευχή στα χέρια του θεού
γίνομαι ψαλμός στη βαθιά χαράδρα
όνειρο που ανηφορίζει αργά τα βράδια
θέλω πριν ο ήλιος βγεί στον ουρανό
να πηδήξω άσπιλος στο βαθύ κενό
να γίνω λυκαυγές, να ζήσω ξανά
τα μικρά σου, γαλάζια μυστικά
Δακρύζει η αδέσποτη ψυχή μου
κάθε φορά που λέω σ' αγαπώ
κόβεται στα δύο η φωνή μου
μα εγώ σου λέω πάλι σ'αγαπώ
και είναι φορές που αναρωτιέμαι
από τα χέρια σου αν πέφτω ή αν κρατιέμαι
αν υπάρχεις κι αν ζεις
αν είσαι όραμα και θα χαθείς''

Τρίτη 20 Οκτωβρίου 2015

Όχι, δεν είμαι λυπημένη.Περπατώ και νυχτώνει. Αποφασίζω και νυχτώνει.(Κ.Δημουλά)

Περπατώ και νυχτώνει.
Αποφασίζω και νυχτώνει.

Όχι δεν είμαι λυπημένη.
Υπήρξα περίεργη και μελετηρή.
Ξέρω απ’ όλα. Λίγο απ’ όλα.
Τα ονόματα των λουλουδιών όταν μαραίνονται,
πότε πρασινίζουν οι λέξεις και πότε κρυώνουμε.
Πόσο εύκολα γυρίζει η κλειδαριά των αισθημάτων
μ’ ένα οποιοδήποτε κλειδί της λησμονιάς.
Όχι δεν είμαι λυπημένη.
Πέρασα μέρες με βροχή,
εντάθηκα πίσω απ΄αυτό
το συρματόπλεγμα το υδάτινο
υπομονετικά κι απαρατήρητα,
όπως ο πόνος των δέντρων
όταν το ύστατο φύλλο τους φεύγει
κι όπως ο φόβος των γενναίων.
Όχι, δεν είμαι λυπημένη.
Πέρασα από κήπους, στάθηκα σε συντριβάνια
και είδα πολλά αγαλματίδια να γελούν
σε αθέατα αίτια χαράς.
Και μικρούς ερωτιδείς, καυχησιάρηδες.
Τα τεντωμένα τόξα τους
βγήκανε μισοφέγγαρο σε νύχτες μου και ρέμβασα.
Είδα πολλά και ωραία όνειρα
και είδα να ξεχνιέμαι.
Όχι, δεν είμαι λυπημένη.
Περπάτησα πολύ στα αισθήματα,
τα δικά μου και των άλλων,
κι έμενε πάντα χώρος ανάμεσά τους
να περάσει ο πλατύς χρόνος.
Πέρασα από ταχυδρομεία και ξαναπέρασα.
Έγραψα γράμματα και ξαναέγραψα
και στο θεό της απαντήσεως προσευχήθηκα άκοπα.
Έλαβα κάρτες σύντομες:
εγκάρδιο αποχαιρετηστήριο από την Πάτρα
και κα΄τι χαιρετίσματα
από τον Πύργο της Πίζας που γέρνει.
Όχι, δεν είμαι λυπημένη που γέρνει η μέρα.
Μίλησα πολύ. Στους ανθρώπους,
στους φανοστάτες, στις φωτογραφίες.
Και πολύ στις αλυσίδες.
Έμαθα να διαβάζω χέρια
και να χάνω χέρια.
Όχι, δεν είμαι λυπημένη.
Ταξίδεψα μάλιστα.
Πήγα κι από ‘δω, πήγα κι από ‘κει…
Παντού έτοιμος να γεράσει ο κόσμος.
Έχασα κι από ‘δω, έχασα κι από ‘κει.
Κι από την προσοχή μου μέσα έχασα
κι απ’ την απροσεξία μου.
Πήγα και στη θάλασσα.
Μου οφειλόταν ένα πλάτος. Πες πως το πήρα.
Φοβήθηκα τη μοναξιά
και φαντάστηκα ανθρώπους.
Τους είδα να πέφτουν
απ’ το χέρι μιας ήσυχης σκόνης,
που διέτρεχε μιαν ηλιαχτίδα
κι άλλους από τον ήχο μιας καμπάνας ελάχιστης.
Και ηχήθηκα σε κωδωνοκρουσίες
ορθόδοξης ερημίας.
Όχι, δεν είμαι λυπημένη.
Έπιασα και φωτιά και σιγοκάηκα.
Και δεν μου ‘λειψε ούτε των φεγγαριών η πείρα.
Η χάση τους πάνω από θάλασσες κι από μάτια,
σκοτεινή, με ακόνισε.
Όχι, δεν είμαι λυπημένη.
Όσο μπόρεσα έφερ’ αντίσταση σ’ αυτό το ποτάμι
όταν είχε νερό πολύ, να μη με πάρει,
κι όσο ήταν δυνατόν φαντάστηκα νερό
στα ξεροπόταμα
και παρασύρθηκα.
Όχι, δεν είμαι λυπημένη
Σε σωστή ώρα νυχτώνει.

Ντίνος Χριστιανόπουλος κ

''Δεν ξέρω αν έφυγα από συνέπεια
ή από ανάγκη να ξεφύγω τον εαυτό μου,
τη στενή και μικρόχαρη Ιθάκη
με τα χριστιανικά της σωματεία
και την ασφυχτική της ηθική.
Πάντως, δεν ήταν λύση: ήταν ημίμετρο.
Κι από τότε κυλιέμαι από δρόμο σε δρόμο
αποχτώντας πληγές κι εμπειρίες.
Οι φίλοι που αγάπησα έχουνε πια χαθεί
κι έμεινα μόνος τρέμοντας μήπως με δει κανένας
που κάποτε του μίλησα για ιδανικά.
Τώρα επιστρέφω με μιαν ύστατη προσπάθεια
να φανώ άψογος, ακέραιος, επιστρέφω
κι είμαι, Θεέ μου, σαν τον άσωτο που αφήνει
την αλητεία, πικραμένος, και γυρνάει
στον πατέρα τον καλόκαρδο, να ζήσει
στους κόλπους του μιαν ασωτία ιδιωτική.
Τον Ποσειδώνα μέσα μου τον φέρνω,
που με κρατάει πάντα μακριά∙
μα κι αν ακόμα δυνηθώ να προσεγγίσω,
τάχα η Ιθάκη θα μου βρει τη λύση;''

Δευτέρα 19 Οκτωβρίου 2015

Τα απλά πράγματα στη ζωή, είναι και τα πιο συναρπαστικά.

Η αγάπη είναι ζωή. Και η ζωή αγάπη...

Ο Χαλίλ Γκιμπράν ή «ο άνθρωπος από τον Λίβανο» όπως είναι γνωστός στο παγκόσμιο κοινό, υπήρξε ποιητής, φιλόσοφος και καλλιτέχνης.

Ας διαβάσουμε μερικές φράσεις του, μέσα από τον τεράστιο “κήπο” των γραπτών του, αυτής της πνευματικής κληρονομιάς που μας άφησε για να πορευόμαστε εν συνειδήσει.

1. Να είσαι ευγνώμων για τις δύσκολες στιγμές. Σου έδειξαν πόσο δυνατός μπορείς να είσαι.

2. Η καλοσύνη είναι αρετή των δυνατών των ανθρώπων.

3. Δεν υπάρχει απόλυτη αλήθεια.

4. Είναι οι μικρόψυχοι άνθρωποι εκείνοι που προσπαθούν να εξευτελίσουν τους άλλους.

5. Το κακό που κάνουν άλλοι σε σένα, είναι πιο εύκολο να το ξεχάσεις, από το κακό που κάνεις εσύ σε άλλους.

6. Μπορεί να ξεχνάς εκείνους που σε έκαναν να γελάσεις, αλλά δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσεις εκείνους που ήταν δίπλα σου στις πιο σκοτεινές στιγμές.

7. Τα απλά πράγματα στη ζωή, είναι και τα πιο συναρπαστικά.

8. Η αγάπη είναι ζωή. Και η ζωή αγάπη.

9. Πάντα να βάζεις αγάπη στη δουλειά σου.

10. Για να καταλάβεις την καρδιά και το μυαλό ενός ανθρώπου, δες τι σε εμπνέει να κάνεις.

11. Η αληθινή αγάπη ποτέ δεν είναι κτητική.

12. Προσπάθησε να αντιμετωπίζεις τους κακούς τρόπους των ανθρώπων με ευχάριστο τρόπο.

13. Η αγάπη συνδέει τα πάντα μέσα σε μια απόλυτη αρμονία.

14. Δες και τη θετική πλευρά της ζωής.

15. Δεν βλέπουμε τα πράγματα όπως είναι στην πραγματικότητα. Τα βλέπουμε σύμφωνα με το ποιοι είμαστε εμείς.

16. Η αληθινή αγάπη δημιουργείται όταν δυο άνθρωποι βρεθούν κοντά, πρώτα στο πνεύμα.

17. Αφήστε χώρο στις σχέσεις σας.

18. Αν προσεύχεσαι όταν βρέχει, θυμήσου να προσευχηθείς και όταν έχει λιακάδα.

19. Όταν δίνεις ολόκληρο τον εαυτό σου, τότε δίνεις πραγματικά.

20. Η αληθινή ομορφιά πηγάζει από μέσα μας.

21. Τα παιδιά σου δεν σου ανήκουν. Είναι γιοι και κόρες, της ίδιας της ζωής.

22. Κάθε σχέση πρέπει να είναι ελεύθερη από δεσμά.

23. Να είσαι ευγνώμων για τα καλά και τα άσχημα στη ζωή σου. Και τα δύο σου δίδαξαν κάτι.

24. Η στάση σου απέναντι στη ζωή, θα καθορίσει και τη στάση της ζωής απέναντί σου.

25. Ο φίλος που βρίσκεται μακριά, καμιά φορά είναι πιο κοντά σου από εκείνον που ζει στη διπλανή πόρτα.

...να πιστέψω στους ανθρώπους. Λειβαδίτης


Κυριακή 18 Οκτωβρίου 2015

1ο Πρότυπο Πειραματικό Σχολείο Αλεξ/πολης φωτίστηκε ροζ .....

Μια κίνηση η οποία αξίζει κάθε Μπράβο! Προς τιμήν όλων αυτών των γυναικών που παλέυουν ή πάλεψαν και βγήκαν νικήτριες απο αυτό το γολγοθά γιατι για γολγοθά πρόκειται αναδημοσιεύω και εύχομαι να είμαστε όλοι μας ενημερωμένοι για το θέμα τούτο και να ευχηθούμε απο ψυχής δύναμη και πίστη σε αυτά τα άτομα! Είναι τα μοναδικά που ξέρουν πραγματικά να ΜΑΧΟΝΤΑΙ!..[Α]
 Απο τα Λογοποιήματα ένα τεράστιο ΜΠΡΑΒΟ στο 1ο Πρότυπο πειραματικό σχολείο Αλεξανδρούπολης!!!!

Στα ροζ η Ζαρίφειος Παιδαγωγική Ακαδημία για τον καρκίνο του μαστού.

Μια διαφορετική όψη έλαβε χθες το βράδυ το κτήριο της Ζαρίφειου Παιδαγωγικής Ακαδημίας (1ο Πρότυπο Πειραματικό Σχολείο Αλεξ/πολης), το οποίο φωτίστηκε ροζ στο πλαίσιο της εκστρατείας ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης του κοινού για τον καρκίνο του μαστού από το  Σύλλογο Καρκινοπαθών και Φίλων Νομού Έβρου «ΣυνεχίΖΩ».
Η Παγκόσμια Ημέρα Πρόληψης Κατά του Καρκίνου του Μαστού είναι στις 25 Οκτωβρίου, ωστόσο ολόκληρος ο μήνας Οκτώβριος είναι αφιερωμένος στη σημασία της σωστής ενημέρωσης των γυναικών και της πρόληψης.
Να σημειωθεί ότι οι εκδηλώσεις για την ενημέρωση και πρόληψη του καρκίνου του μαστού θα συνεχιστούν όλο το μήνα σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας.

(Πηγή  http://www.e-evros.gr)

Ξέρω και πολύ καλά μάλιστα!! Όλοι μας ξέρουμε..!!!


Παρασκευή 16 Οκτωβρίου 2015

ΑΥΤΟ ΕΓΩ ΤΟ ΛΕΩ ΔΩΡΟ ΖΩΗΣ!..[Α]

Τη ζωή σου να την μοιράζεσαι με ανθρώπους που σε σέβονται και σ'εκτιμουν γι'αυτό που είσαι!
Ανθρώπους που είναι εκεί για σένα πριν καν το ζητήσεις!
Ανθρώπους που πάντα θα υπάρχει χώρος στη ζωή τους για εσένα!'Ανθρώπους που όταν κάποιες καταστάσεις σε γκρεμίζουν εκείνοι είναι δίπλα σου και βάζουν τα υλικά να σε "χτίσουν"!
Ανθρώπους που σου θυμίζουν κάθε μέρα να μην ξεχνάς να χαμογελάς!
...που στις σχέσεις τους έχουν σκηνή και όχι παρασκήνιο!
Αυθεντικούς ... που λένε πάντα αυτό που νιώθουν και νιώθουν ακριβώς αυτό που λένε είτε εσένα τη δεδομένη στιγμή σε καλύπτει είτε όχι!
..που δε σταματούν να ονειρέυονται.. να προσπαθούν και να παλέυουν!
Ανθρώπους που χαίρονται διπλά με τη χαρά σου και πονούν με την λύπη σου!
Ανθρώπους που και μέσα απο τη σιωπή να επικοινωνείς χωρίς να ρωτήσεις!
Ανθρώπους που δε θα σε πληγώνουν επίτηδες γιατί έτσι γουστάρουν!
Ανθρώπους με ομορφιά ψυχής!..με συναισθήματα που κι όταν έχει κακοκαιρία να μπορείς να τα βλέπεις και να τα νιώθεις! Να τους νιώθεις!..Αυτό είναι δώρο ζωής και αν κάπου πρέπει να πεις "ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ" είναι στη ΖΩΗ που τους έφερε στο δρόμο σου! Είναι τύχη να περιβάλλεσαι απο τέτοιους Ανθρώπους!..[Α]φροδίτη

Υ.Γ. Ποτέ μου δε λέω ευχαριστώ στα πρόσωπα που είναι κομμάτια της ψυχής μου!..Γι'αυτό και δε δέχομαι να μου λένε "ευχαριστώ" γιατί απλά ανήκουν και ανήκω σε όλα τα παραπάνω που περιέγραψα και ΑΥΤΟ ΕΓΩ ΤΟ ΛΕΩ ΔΩΡΟ ΖΩΗΣ!..[Α]

ΣΩΚΡΑΤΗΣ


Eπίκουρος


Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος ....

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν΄αγωνίζεσαι για την ειρήνη και
για το δίκαιο.
Θα βγείς στους δρόμους, θα φωνάξεις, τα χείλια σου θα
ματώσουν απ΄τις φωνές
το πρόσωπό σου θα ματώσει από τις σφαίρες – μα ούτε βήμα πίσω.
Κάθε κραυγή σου μια πετριά στα τζάμια των πολεμοκάπηλων
Κάθε χειρονομία σου σα να γκρεμίζει την αδικία.
Και πρόσεξε: μη ξεχαστείς ούτε στιγμή.
Έτσι λίγο να θυμηθείς τα παιδικά σου χρόνια
αφήνεις χιλιάδες παιδιά να κομματιάζονται την ώρα που παίζουν ανύποπτα στις
πολιτείες
μια στιγμή αν κοιτάξεις το ηλιοβασίλεμα
αύριο οι άνθρωποι θα χάνουνται στη νύχτα του πολέμου
έτσι και σταματήσεις μια στιγμή να ονειρευτείς
εκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα θα γίνουν στάχτη κάτω από τις οβίδες.
Δεν έχεις καιρό
δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
μπορεί να χρειαστεί ν΄αφήσεις τη μάνα σου, την αγαπημένη
ή το παιδί σου.
Δε θα διστάσεις.
Θ΄απαρνηθείς τη λάμπα σου και το ψωμί σου
Θ΄απαρνηθείς τη βραδινή ξεκούραση στο σπιτικό κατώφλι
για τον τραχύ δρόμο που πάει στο αύριο.
Μπροστά σε τίποτα δε θα δειλιάσεις κι ούτε θα φοβηθείς.
Το ξέρω, είναι όμορφο ν΄ακούς μια φυσαρμόνικα το βράδυ,
να κοιτάς έν΄ άστρο, να ονειρεύεσαι
είναι όμορφο σκυμένος πάνω απ΄το κόκκινο στόμα της αγάπης σου
Να την ακούς να σου λέει τα όνειρα της για το μέλλον.
Μα εσύ πρέπει να τ΄αποχαιρετήσεις όλ΄αυτά και να ξεκινήσεις
γιατί εσύ είσαι υπεύθυνος για όλες τις φυσαρμόνικες του κόσμου,
για όλα τ΄άστρα, για όλες τις λάμπες και
για όλα τα όνειρα
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
μπορεί να χρειαστεί να σε κλείσουν φυλακή για είκοσι ή
και περισσότερα χρόνια
μα εσύ και μες στη φυλακή θα θυμάσαι πάντοτε την άνοιξη,
τη μάνα σου και τον κόσμο.
Εσύ και μες απ΄ το τετραγωνικό μέτρο του κελλιού σου
θα συνεχίσεις τον δρόμο σου πάνω στη γη .
Κι΄ όταν μες στην απέραντη σιωπή, τη νύχτα
θα χτυπάς τον τοίχο του κελλιού σου με το δάχτυλο
απ΄τ΄άλλο μέρος του τοίχου θα σου απαντάει η Ισπανία.
Εσύ, κι ας βλέπεις να περνάν τα χρόνια σου και ν΄ ασπρίζουν
τα μαλλιά σου
δε θα γερνάς.
Εσύ και μες στη φυλακή κάθε πρωί θα ξημερώνεσαι πιο νέος
Αφού όλο και νέοι αγώνες θ΄ αρχίζουνε στον κόσμο
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
θα πρέπει να μπορείς να πεθάνεις ένα οποιοδήποτε πρωινό.
Αποβραδίς στην απομόνωση θα γράψεις ένα μεγάλο τρυφερό
γράμμα στη μάνα σου
Θα γράψεις στον τοίχο την ημερομηνία, τ΄αρχικά του ονόματος σου και μια λέξη :
Ειρήνη
σα ναγραφες όλη την ιστορία της ζωής σου.
Να μπορείς να πεθάνεις ένα οποιοδήποτε πρωινό
να μπορείς να σταθείς μπροστά στα έξη ντουφέκια
σα να στεκόσουνα μπροστά σ΄ολάκαιρο το μέλλον.
Να μπορείς, απάνω απ΄την ομοβροντία που σε σκοτώνει
εσύ ν΄ακούς τα εκατομμύρια των απλών ανθρώπων που
τραγουδώντας πολεμάνε για την ειρήνη.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.''
Τ.Λειβαδίτης

Μην κρίνεις ποτε...[Κ]αλημέρ[Α]


Μην κρίνεις ποτέ τους ανθρώπους από την εμφάνισή τους. Η αλήθεια και η ουσία τους είναι κρυμμένη κάτω από τα ρούχα τους, στο βάθος της ψυχής τους. Όπως σ΄ένα δώρο σκίζουμε και πετάμε το περιτύλιγμα για να δούμε το περιεχόμενο, έτσι και με τους ανθρώπους πρέπει να ψάχνουμε και να κατανοούμε αυτά που κρύβονται βαθιά μέσα τους.

Πέμπτη 15 Οκτωβρίου 2015

Να ζείτε.....και λίγο χιούμορ!


Αγάπη και μόνο αγάπη...[Κ]αλημέρ[Α]!


Αγάπη και μόνο αγάπη. Μόνο αυτή καταλαγιάζει την ψυχή μας και μόνο μ΄αυτήν μπορούμε να πορευτούμε στους δύσκολους καιρούς. Αφεθείτε στη γλύκα της και στην ομορφιά της. Βιώστε τη χαρά που σας δίνει , γευτείτε την σταγόνα σταγόνα και προχωρήστε στο υπέροχο μονοπάτι που χαράζει!

Τετάρτη 14 Οκτωβρίου 2015

...τα μάτια σου...


Θέλω νὰ χτίσω ἕνα σπιτάκι- Κ.Παλαμάς

'Θέλω νὰ χτίσω ἕνα σπιτάκι
στὴ μοναξιὰ καὶ στὴ σιωπή.
Ξέρω μιὰ πράσινη ραχούλα...
Δὲ θὰ τὸ χτίσω ἐκεῖ.
Ξέρω στὴ χώρα τὴ μεγάλη
τὸν πλούσιο δρόμο τὸν πλατύ,
μὲ τὰ παλάτια καὶ τοὺς κήπους...
Δὲ θὰ τὸ χτίσω ἐκεῖ.
Ξέρω τὸ πρόσχαρο ἀκρογιάλι,
ὅλο τὸ κῦμα τὸ φιλεῖ,
κρινόσπαρτη εἶναι ἡ ἀμμουδιά του...
Δὲ θὰ τὸ χτίσω ἐκεῖ.
Ἀτέλειωτη τραβάει μιὰ στράτα,
σκίζει μιὰ χέρσα ἁπλοχωριά,
σκληρὰ τὴ δέρνει τὸ ἀγριοκαίρι
κι ὁ λίβας τὴ χτυπᾶ.
Μιὰ στράτα χιλιοπατημένη,
τὸν καβαλλάρη νηστικό,
τὸν πεζοδρόμο διψασμένο
θάφτει στὸν κουρνιαχτό.
Ἐκεῖ τὸ σπίτι μου θὰ χτίσω
μὲ μιὰ βρυσούλα στὴν αὐλή,
πάντα ἡ γωνιά του θὰ καπνίζει
κι ἡ θύρα του θἆναι ἀνοιχτή.''

Όμορφες [Κ][Α]λημέρες...


Όμορφες καλημέρες με το φακό μας ν΄αποθανατίζει στιγμές της φύσης.  Στιγμές , που όσο πιο πολύ τις νιώθουμε τόσο πιο γεμάτοι  είμαστε. Γιατί αυτό είναι η ζωή μας, μια αλυσίδα από στιγμές κι όταν κάποιες από αυτές δεν τις βιώνουμε δημιουργείται ένα κενό που δύσκολα αναπληρώνεται.

Τρίτη 13 Οκτωβρίου 2015

Τ'ΑΝΤΙΚΛΕΙΔΙΑ Γ.ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ


Είμαι στα δύο κομμένη - Anne Sexton

''Είμαι στα δύο κομμένη
αλλά θα με νικήσω.
Θα ξεθάψω την περηφάνια μου.
Θα πάρω το ψαλίδι
και θα κόψω τη ζητιάνα.
Θα πάρω το λοστό
και θα ξεσφηνώσω τα σπασμένα
κομμάτια του Θεού από μέσα μου.
Σαν ένα παζλ
θα τον συναρμολογήσω πάλι
με την υπομονή ενός σκακιστή.''

Αλλάζει ο άνθρωπος φίλε....[Κ]αλημέρ[Α]


Η πολύ αγάπη ή ο πολύς πόνος είναι συναισθήματα ικανά να αλλάξουν τις συμπεριφορές και τον χαρακτήρα των ανθρώπων προς το καλύτερο ή προς το χειρότερο. Εκεί που όλοι μας οφείλουμε να επιστήσουμε την προσοχή μας είναι μέσα από την αγάπη να προσπαθούμε να κάνουμε τον εαυτό μας αλλά και τους ανθρώπους γύρω μας καλύτερους. Γιατί μπορεί ο πόνος να μας σκληραίνει και να μας απομακρύνει αλλά η αγάπη είναι αυτή που μπορεί να εξημερώσει και το πιο δύσκολο άνθρωπο.

Δευτέρα 12 Οκτωβρίου 2015

"...να προστατέυει κάτω απο αυτά ότι αξίζει."


''Αναμονή'' - Μ.Λουντέμης

Σε περιμένω.Μη ρωτάς γιατί.
Μη ρωτάς γιατί περιμένει κείνος
Που δέν έχει τί να περιμένει
Και όμως περιμένει.
Γιατί σαν πάψει να περιμένει
Είναι σα να παύει να βλέπει
Σα να παύει να κοιτά τον ουρανό
Να παύει να ελπίζει
Σα να παύει να ζεί.
Αβάσταχτο είναι...Πικρό είναι
Να σιμώνεις αργά στ'ακρογιάλι
Χωρίς να είσαι ναυαγός
Ούτε σωτήρας
Παρά ναυάγιο.

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *