Θανάσης Κωσταβάρας Η αγάπη δεν είναι ζάλη

Η αγάπη δεν είναι ζάλη. 
Δεν είναι άνθος που μεθάει απ' το φιλί της άνοιξης. 
Μυρωμένο τραγούδι που απλώνεται πάνω στη σάρκα γλυκά. 
Η αγάπη είναι φόβος. 
Δεν είναι σώμα που ζητάει να βρει παρηγοριά
. 
Tρυφερή αύρα που λικνίζει τα νοσταλγικά απογεύματα. 
Είναι ποτάμι που περνάει μέσα από τα μαύρα λιβάδια. 
Άγριος αγέρας που σπάζει τα κλαδιά στους κήπους και στα όνειρα. 
Δεν είναι ζάλη η αγάπη. Δεν είναι σιγανή φωτιά. 
Ούτε χωράει στα κλειστά, στα σίγουρα βράδια. 
Βγαίνει έξω και χτυπιέται με το δαίμονα. 
Παλεύει όλη νύχτα στ' αναμμένα αλώνια. 
Βαδίζει στα τυφλά πάνω στο τεντωμένο σύρμα. 
Όταν κάτω απ' τα πόδια ανοίγονται 
Τα κοφτερά φαράγγια. 
Όμως δεν είναι ζάλη η αγάπη. 
Αγάπη είναι ο τρόμος που η ζωή μετράει το ανάστημά της. 
Μετριέται με το άδειο πρόσωπο που βγαίνει απ' το σκοτάδι.