Μυστήριο σκοτεινό και ανυπόταχτο η καρδιά
του ανθρώπου, μια στάμνα τρυπημένη με το στόμα πάντα ανοιχτό και όλοι οι
ποταμοί της γης να χυθούν μέσα της,
απομένει αδειανή και διψασμένη».
«Με θαρρούν λόγιο, διανοούμενο, γραφιά και δεν είμαι τίποτα απ’ αυτά, τα δάχτυλά μου όταν γράφω δεν μελανώνονται, αιματώνονται. Θαρρώ δεν είμαι παρά τούτο, μια απροσκύνητη ψυχή»
(Καζαντζάκης)
απομένει αδειανή και διψασμένη».
«Με θαρρούν λόγιο, διανοούμενο, γραφιά και δεν είμαι τίποτα απ’ αυτά, τα δάχτυλά μου όταν γράφω δεν μελανώνονται, αιματώνονται. Θαρρώ δεν είμαι παρά τούτο, μια απροσκύνητη ψυχή»
(Καζαντζάκης)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Περιμένουμε τα σχόλιά σας