Το Βιβλίο μας...

 photo MonopatiaPsixisexofyllo_zps89709de9.png

Τα ποιητικά μας ταξίδια...

...η πνοή μας









 photo 7_zps2cbf94f1.png

ποιητικές διαδρομές...





 photo 5_zps08d71f1a.png



















 photo 9_zps4b675e8e.png

απο [Κ]αρδι[Α]ς...








 photo 11_zps8d533774.png





Βιντεάκι...

YouTube Λογοποιήματα

Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου 2014

Mόνο ο άνθρωπος που ρισκάρει είναι πραγματικά ελεύθερος!!!

Ο άνθρωπος που δε ρισκάρει τίποτε..
δεν κάνει τίποτε... δεν έχει τίποτε... δεν είναι τίποτε... και γίνεται ένα τίποτε..

Μπορεί ν’ αποφεύγει τον πόνο και τη λύπη..
όμως δεν μπορεί να μάθει, να νιώσει..
ν’ αλλάξει... ν’ αναπτυχθεί... ν’ αγαπήσει και να ζήσει.....

Δεμένος με τις βεβαιότητές του, είναι ένας σκλάβος..
Έχει παραιτηθεί από την ελευθερία του..
Μόνο ο άνθρωπος που ρισκάρει είναι πραγματικά ελεύθερος....!

(Leo Buscaglia)

"..Θα δεχτείς πως σε κάθε γωνιά κρύβονται πάντα εκπλήξεις..."

"Αν μπορείς να παραιτηθείς από την ματαιόδοξη επιθυμία της πρόβλεψης του μέλλοντος, θα βρεις μπροστά στα μάτια σου όλα αυτά που σου μένουν να μάθεις... Θα μπορείς να προσεγγίζεις τους ανθρώπους και τις καταστάσεις χωρίς προκαταλήψεις. Θα μάθεις πως τίποτα δεν εγγυάται το μέλλον μιας ιστορίας από καμιά άποψη. Θα έχεις θάρρος να εξερευνάς χωρίς δυσπιστία και να παραδίνεσαι χωρίς όρους στο παρόν της ζωής σου. Θα δεχτείς πως σε κάθε γωνιά κρύβονται πάντα εκπλήξεις....και από τις καλές και από τις άλλες..."
Το παιχνίδι δεν τελειώνει...μέχρι που τελειώνει.

(Χορχε Μπουκάι)

Γιάννης Ξανθούλης

Επιτέλους φτωχοί

Να ξαναγίνουμε φτωχοί. Όπως ήμασταν πάντα. Όπως οι ήρωες των παλιών αναγνωστικών που οι γιαγιάδες έμοιαζαν με γιαγιάδες κι όχι με συνταξιούχες πόρνες. Όπου οι μπαμπάδες επέστρεφαν το μεσημέρι για να καθίσει ΟΛΗ η ελληνική οικογένεια στο τραπέζι και να φάει το σεμνό φαγητό -όσπρια πεντανόστιμα και ζαρζαβατικά με μαύρο ψωμί μοσχοβολιστό- ενώ η γάτα και ο σκύλος περίμεναν στωικά να 'ρθει η σειρά τους ...

Να ξαναγίνουμε φτωχοί όπως ήμασταν πριν σαράντα και πενήντα χρόνια. Τότε που ονειρευόμασταν εν μέσω γκρι, μπλε και μπεζ χρωμάτων, τότε που καμιά Ελληνίδα δεν φιλοδοξούσε να γίνει ψευδοξανθιά, τότε που η λάσπη κολλούσε συμπαθητικά στα παπούτσια μας και οι αυθεντικοί ζήτουλες βρίσκονταν έξω απ' τις εκκλησιές περιμένοντας το τέλος της λειτουργίας και του μνημόσυνου.

Να ξαναγίνουμε φτωχοί πλην τίμιοι, χωρίς κινδύνους να ξεστρατίσουν οι αρχιμανδρίτες προς την ψηφιακή παιδοφιλία. Να βρούμε ξανά τις σωστές μας κλίμακες χωρίς αγωνία παρκαρίσματος και παχυσαρκίας. Να ξαναβρούμε τη γεύση του «μπατιρόσπορου», των ελαχιστοποιημένων αναγκών, να ανακαλύψουμε εκ νέου τον ποδαρόδρομο και το συγκινητικό μοντέλο της «γυναίκας της Πίνδου». Μόνο με τέτοιες ηρωικές διαδρομές ενδεχομένως να ακυρώσουμε το κόμπλεξ μας έναντι του Μπραντ Πιτ και της Ναόμι Κάμπελ.

Να ξαναβρούμε -γιατί όχι- και τους παλιούς καλούς εχθρούς (κυρίως από τα βόρεια) που σήμερα τους έχουμε σκλάβους στα παβιγιόν μας. Να ξετρελαθούμε από την επικοινωνιακή μας υστερία με τα σιχαμένα κινητά τηλέφωνα που κατάργησαν κάθε έννοια ιδιωτικής ζωής. Να σκάψουμε στις αυλές -όσοι έχουν αυλές- και να κάνουμε παραδοσιακούς ασβεστόλακκους για να ασπρίζουμε τα δέντρα έτσι για καλαισθησία και υγεία. Να βρούμε πάλι τη σημασία του χώματος καταργώντας το καυσαέριο του επάρατου τρέχοντος πολιτισμού. Να εφεύρουμε τις παλιές νοσοκόμες που σέρνονταν από σπίτι σε σπίτι ρίχνοντας ενέσεις πενικιλίνης στα οπίσθια ολόκληρου του Έθνους.

Να προσδιορίσουμε ξανά την ντροπή και τον «σεβασμό» προσέχοντας το βλακώδες λεξιλόγιο των τέκνων μας. Επιτέλους, όποιο τέρας βρίζει ή χρησιμοποιεί την πάνδημη και πολυμορφική λέξη «ΜΑΛΑΚΑΣ» πάνω από εκατό φορές την ημέρα να το μπουκώνουμε με «κόκκινο πιπέρι εξόχως καυτερό», όπως τον καιρό της εξαίρετης φτώχειας μας .

Να μάθουμε να χρησιμοποιούμε τα κουλά μας χέρια σε δουλειές που σήμερα δίνουμε του κόσμου τα λεφτά, όπως μεταποίηση ρούχων, αλλαγές γιακάδων στα πουκάμισα, καρικώματα στις κάλτσες, υδραυλικές και σχετικές εργασίες. Να απαγορευτεί διά ροπάλου το γκαζόν που για μας τους πρώην φτωχούς δεν σημαίνει απολύτως τίποτα. Στη θέση του να φυτευτούν λαχανικά ή και οπωροφόρα για να μην καλοσυνηθίζουμε την κάστα των μανάβηδων. Κάποτε ο μαϊντανός, τα κρεμμύδια και τα σκόρδα ήταν τα βασικά καλλωπιστικά των κήπων μας .

Να επανακτήσουμε το κύρος μας, χρησιμοποιώντας βέργες κι ό,τι τέλος πάντων απαιτούσε ο βασικός σωφρονιστικός κώδικας τα χρόνια της περήφανης ανέχειας ... Σταματήστε τις ψυχολογίες και τις παραφιλολογίες για τα «τραύματα» των παιδιών. Μόνο λύσεις γήινες και πρακτικές -χωρίς ενστάσεις από τον Ρομπέν της ευαισθησίας, τον ΣΥΡΙΖΑ- θα αποκαταστήσουν την τρέλα και το χάος που υπαινίσσονται οι στατιστικές.

Να θυμηθούν οι Νεοέλληνες πως προέρχονται απ' τον Μεγαλέξανδρο, από τον Μιλτιάδη, τον Αριστείδη και προφανώς απ' τον... Αλκιβιάδη, πράγμα που σημαίνει ότι μπορούν να βάλουν σε ενέργεια τον «δίκαιο θυμό» αν συμπέσουν με ληστές τραπεζών, περιπτέρων, σούπερ μάρκετ και κοσμηματοπωλείων. Κανένας δισταγμός. Τα παλιά χρόνια για ψύλλου πήδημα σε μπαγλάρωναν. Θυμήσου και κόψ' τους τα χέρια ή και τα αχαμνά. Επιτέλους ας σταματήσουμε την ευρωπαϊκή μας ψυχοπάθεια ...

ΠΟΤΕ κανένας Έλληνας δεν έγινε σωστός Ευρωπαίος. Ούτε καν ο Αβραμόπουλος ούτε καν ο Σημίτης και άλλοι τέτοιοι που μου διαφεύγουν. Απ' τον καιρό που σταματήσαμε να θυμώνουμε σωστά, την πατήσαμε. Σταματήστε το «ντόπινγκ» με το τσουλαριό των λαϊκών ασματομουλάρων. ΠΟΣΟΥΣ ΠΙΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΕΣ ΧΩΡΑ Η ΕΛΛΑΣ, κύριοι καναλάρχες της πλάκας; Δεν είναι καιρός να ξεβρωμίσει ο τόπος απ' τους εκφραστές του τραγουδιστικού Κάμα Σούτρα; ΠΟΙΟΣ θα μαζέψει τις ελιές στα περιβόλια όταν ο κάθε πικραμένος ονειρεύεται να γίνει αφίσα στη Συγγρού; Ποιος θα καθαρίσει τη Συγγρού απ' το αίσχος της καψουρικής ταπετσαρίας, κύριοι δήμαρχοι; Οι τραβεστί; Οι καημένες οι τραβεστί έχουν άλλες υποχρεώσεις ...

Μη φοβάστε τη φτώχεια. Η πατρίδα μας είναι ευλογημένη έστω κι αν δεν παράγει λαμαρίνες αυτοκινήτων ή καλής ποιότητας νάρκες και όπλα για τριτοκοσμικούς. Θυμηθείτε την ευλογία του ελαιόλαδου, της κορινθιακής σταφίδας, του χαλβά Φαρσάλων, των εσπεριδοειδών, της σαρδέλας και των λατρεμένων ραδικιών. Λάδι, χόρτα, ελίτσες, λίγο τυρί και ψωμί ζεστό, να φρεσκάρουμε στο μνημονικό μας το παλιό αναγνωστικό του Δημοτικού. Το ξέρω πως είναι ζόρι να κόψουμε το σούσι απότομα, όμως ήρθε ο καιρός να αναβιώσουμε την όπερα της πεντάρας, της δεκάρας και των άλλων χρηστικών μας αξεσουάρ. Μια δοκιμή νομίζω πως θα μας πείσει ... 

Πέμπτη 27 Φεβρουαρίου 2014

.........ώσπου άρχισε να βρέχει..!!

"...ώσπου άρχισε να βρέχει..κι οι στάλες πάνω στα τζάμια διαγράφονταν δυσανάγνωστες, σαν το δίκιο των ανθρώπων..."

(Λειβαδίτης)

"..Και εσύ που δεν εξουσιάζεις το αύριο,αναβάλλεις τη χαρά.."


"Μια φορά υπάρχουμε, δεν υπάρχει τρόπος να υπάρξουμε δυο φορές και μάλλον δεν θα υπάρξουμε ξανά ποτέ. Κι εσύ που δεν εξουσιάζεις το αύριο, αναβάλλεις τη χαρά. Και η ζωή πάει χαμένη με τις αναβολές και ο καθένας πεθαίνει απασχολημένος."
(Επίκουρος)

Τετάρτη 26 Φεβρουαρίου 2014

Ανακοίνωση:Για όσους αγαπούν αυτό το καταφύγιο όπου η ψυχή ανασαίνει και βυθίζεται στον υπέροχο τούτο κόσμο της ποίησης ,έναν κόσμο που ανατέλλει και δύει και στην αυγή ξαναγεννιέται!..[Α]


ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ   2014  ΕΒΡΙΤΩΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝ
Καλούνται οι Εβρίτες δημιουργοί που θέλουν να συμμετάσχουν στο ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ 2014   να στείλουν τα έργα τους στην  ηλεκτρονικη διευθυνση της Ε.ΠΟ.Φ.Ε. μ.εχρι την 31 Αυγούστου 2014. Το ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ 2014 θα κυκλοφορίσει τον Νοέμβριο.
Κάθε δημιουργός έχει στην διάθεσή του 3 σελίδες για ανέκδοτη ποίηση (ή κείμενο.) Τα έργα να είναι γραμμένα με 14άρια στοιχεία. 
 Κόστος συμμετοχής 10 Ευρώ.
epofe@yahoo.com

"Ανεξίτηλα του χρόνου τα σημάδια"


Πόνο μέσα απ'τα στήθια
δάκρυα τρέχουν ασταμάτητα σαν αγριεμένη καταιγίδα
κραυγές ηχούν σαν κλάμα μωρού που σφαδάζει απ΄τους πόνους
σπαράζοντας την κουρελιασμένη πια ψυχή
που μοιάζει με ξερόκλαδο πεταμένο στο χιόνι
ο φόβος να την παγώνει,να της τρώει τα σωθικά
τα δάκρυα του ήλιου αδυνατούν να φωτίσουν τη γη
η σκοτεινιά τ'ουρανού σαν κάτι να θέλει να ψελλίσει
οι ελπίδες ψυχοραγούν,πέφτει βροχή δυνατή
μα το αίμα του άμαχου πληθυσμού δεν μπορεί να το ξεπλύνει
η βροχή,καμιά βροχή,χιλιάδες ερωτήματα που ξάγρυπνο σ'αφήνουν
για τον χαμό εκείνων!
Μα η σπουδαία αυτή πράξη της αυτοθυσίας
υπογράφει έναν και μόνο δρόμο
εκείνον της γενναιότητας και του ηρωισμού
διότι ήρωας γεννιέσαι, δε γίνεσαι!

(απο το ανθολόγιο ποίησης του Λαογραφικού Ομιλου Μελίκης & Περιχώρων με θέμα τη θυσία του άμαχου πληθυσμού 1878, δημιουργός ποιήματος Αφροδίτη Μαργαρίτη)

ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ ΚΘ΄ ΔΕΛΦΙΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΠΟΙΗΣΗΣ 2014

ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ
ΚΘ΄ ΔΕΛΦΙΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΠΟΙΗΣΗΣ 2014


Η Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών προκηρύσσει τους ΚΘ΄ Πανελλήνιους Ποιητικούς Αγώνες Δελφών 2014 (ενηλίκων, άνω των 18 ετών).
Το ποίημα (ένα μόνο), με ελεύθερο θέμα, πρέπει να είναι αδημοσίευτο και να μην υπερβαίνει τους 30 στίχους ( πάντως σε καμμιά περίπτωση δεν θα πρέπει να υπερβαίνει τα δύο λεπτά απαιτούμενου χρόνου απαγγελίας ). Θα υποβληθεί σε δέκα δακτυλογραφημένα αντίτυπα με μονολεκτικό ψευδώνυμο κάτω δεξιά.
Οι διαγωνιζόμενοι πρέπει να εσωκλείσουν στο μεγάλο φάκελο μικρότερο κλειστό φάκελο με τα πλήρη πραγματικά τους στοιχεία: Ονοματεπώνυμο, Διεύθυνση, Τ.Κ. τηλέφωνο (σταθερό και κινητό), ηλεκτρονική διεύθυνση, τον τίτλο του έργου και το ψευδώνυμο.
Οι συμμετοχές πρέπει ν’ αποσταλούν ταχυδρομικά με απλή επιστολή και όχι συστημένη, στα γραφεία της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών, Γερανίου 41, 2ος όροφος, Τ.Κ. 104 31 - Αθήνα, με την ένδειξη: Για τους ΚΘ΄ Δελφικούς Αγώνες Ποίησης. Στη θέση του αποστολέα να σημειωθεί μόνον το ψευδώνυμο.
Τα αποσταλέντα ποιήματα δεν επιστρέφονται, και μετά από τον διαγωνισμό όσα δεν προκρίθηκαν θα καταστραφούν μαζί με τους φακέλλους προσωπικών στοιχείων.
Του διαγωνισμού εξαιρούνται οι βραβευθέντες με Α΄ βραβείο στους Δελφικούς αγώνες κατά τα τελευταία πέντε έτη.
Τελευταία ημερομηνία αποστολής των έργων ορίζεται η 25η Απριλίου 2014.
Η τελική φάση του διαγωνισμού και η απονομή των διακρίσεων θα γίνει σε ειδική εκδήλωση στους Δελφούς ( στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Δελφών) την Κυριακή 8 Ιουνίου 2014.
Η Π.Ε.Λ. θα ενημερώσει ατομικά μόνο όσους από τους διαγωνιζόμενους προκριθούν από την επιτροπή για να συμμετάσχουν στην τελική φάση, στην οποία θα απαγγείλουν οι ίδιοι τα ποιήματά τους ( στους Δελφούς) και η απαγγελία τους θα ληφθεί υπ’ όψη στην τελική βαθμολόγηση.
Δεν θα γίνει καμία ενημέρωση σχετικά με την αξιολόγηση κ.λ.π. των συμμετε-χόντων που τα έργα τους δεν θα προκριθούν για την τελική φάση.
Τα τελικά αποτελέσματα του διαγωνισμού θα ανακοινωθούν στην επίσημη τελετή απονομής των βραβείων στους Δελφούς.
Η Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών δεν υποχρεούται να γνωστοποιήσει τα αποτελέσματα με άλλον τρόπο. Η επί πλέον γνωστοποίηση των αποτελεσμάτων με άλλους τρόπους (περιοδικά, εφημερίδες, διαδίκτυο κλπ.), επαφίεται στη διακριτική ευχέρεια της Π.Ε.Λ. Πληροφορίες στα τηλέφωνα 210 – 60 40 097 και 693 81 30 030

Ο Πρόεδρος Η Γενική Γραμματέας
Νίκος Ταβουλάρης Εύα Χαλκιαδάκη

Κώστας Βάρναλης

«Ἐθνικὴ Παιδεία»

Γανιάσατε, δασκάλοι, νὰ ξεμάθω
νά ῾μαι ἐγώ, νὰ στοχάζομαι, νὰ θέλω -
ψέματα ὅλο ν᾿ ἀκούω, νὰ λέω, νὰ πράττω,
γιὰ ψέματα νὰ ζῶ καὶ νὰ πεθαίνω.
Δὲν μπόρεσε ἡ σπουδὴ νὰ μὲ χαλάσει.
Ἀντέξανε σαρκίο, ψυχὴ καὶ γνώση
μὰ κάθε τόσο θάνατος νὰ ξέρεις
ὅτ᾿ εἶσαι πάντα πουλημένο κρέας.

Τρίτη 25 Φεβρουαρίου 2014

'Oποιος είδε...

"Όποιος είδε δυο μάτια ν'αγγίζουν τη σιωπή του,
έσμιξε στη λιακάδα τους χίλιους κόσμους.."


(Eλύτης)

Μέτρησα τα χρόνια μου και...

Μέτρησα τα χρόνια μου και συνειδητοποίησα, ότι μου υπολείπεται λιγότερος χρόνος ζωής απ’ ότι έχω ζήσει έως τώρα…
Αισθάνομαι όπως αυτό το παιδάκι που κέρδισε μια σακούλα καραμέλες: τις πρώτες τις καταβρόχθισε με λαιμαργία αλλά όταν παρατήρησε ότι του απέμεναν λίγες, άρχισε να τις γεύεται, μία-μία και με βαθιά απόλαυση.
Δεν έχω πια χρόνο για ατέρμονες συγκεντρώσεις όπου συζητούνται, καταστατικά, νόρμες, διαδικασίες και εσωτερικοί κανονισμοί, γνωρίζοντας ότι δε θα καταλήξει κανείς πουθενά.
Δεν έχω πια χρόνο για να ανέχομαι παράλογους ανθρώπους που παρά τη χρονολογική τους ηλικία, δεν έχουν μεγαλώσει.
Δεν έχω πια χρόνο για να λογομαχώ με μετριότητες.
Δε θέλω να βρίσκομαι σε συγκεντρώσεις όπου παρελαύνουν παραφουσκωμένοι εγωισμοί.
Δεν ανέχομαι τους χειριστικούς και τους καιροσκόπους.
Με ενοχλεί η ζήλια και όσοι προσπαθούν να υποτιμήσουν τους ικανότερους για να οικειοποιηθούν τη θέση τους, το ταλέντο τους και τα επιτεύγματα τους.
Μισώ, να είμαι μάρτυρας των ελαττωμάτων που γεννά η μάχη για ένα μεγαλοπρεπές αξίωμα.
Οι άνθρωποι δεν συζητούν πια για το περιεχόμενο… μετά βίας για την επικεφαλίδα.
Ο χρόνος μου είναι λίγος για να συζητώ για τους τίτλους, τις επικεφαλίδες.
Θέλω την ουσία, η ψυχή μου βιάζεται…
Μου μένουν λίγες καραμέλες στη σακούλα…
Θέλω να ζήσω δίπλα σε πρόσωπα με ανθρώπινη υπόσταση.
Που μπορούν να γελούν με τα λάθη τους.
Που δεν επαίρονται για το θρίαμβό τους.
Που δε θεωρούν τον εαυτό τους εκλεκτό, πριν από την ώρα τους.
Που δεν αποφεύγουν τις ευθύνες τους.
Που υπερασπίζονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Και που το μόνο που επιθυμούν είναι να βαδίζουν μαζί με την αλήθεια και την ειλικρίνεια.
Το ουσιώδες είναι αυτό που αξίζει τον κόπο στη ζωή.
Θέλω να περιτριγυρίζομαι από πρόσωπα που ξέρουν να αγγίζουν την καρδιά των ανθρώπων…
Άνθρωποι τους οποίους τα σκληρά χτυπήματα της ζωής τους δίδαξαν πως μεγαλώνει κανείς με απαλά αγγίγματα στην ψυχή.
Ναι, βιάζομαι, αλλά μόνο για να ζήσω με την ένταση που μόνο η ωριμότητα μπορεί να σου χαρίσει.
Σκοπεύω να μην πάει χαμένη καμιά από τις καραμέλες που μου απομένουν…
Είμαι σίγουρος ότι ορισμένες θα είναι πιο νόστιμες απ’ όσες έχω ήδη φάει.
Σκοπός μου είναι να φτάσω ως το τέλος ικανοποιημένος και σε ειρήνη με τη συνείδησή μου και τους αγαπημένους μου.
Εύχομαι και ο δικός σου Σκοπός να είναι ο ίδιος γιατί με κάποιον τρόπο θα φτάσεις κι εσύ…ως το τέλος, Ικανοποιημένος και σε Ειρήνη με τη Συνείδησή μου και τους Αγαπημένους σου!!!!

  (Βραζιλιάνος ποιητής και συγγραφέας Mario de Andrade)

Αγγελος Σικελιανός

[...]«Ομπρός, βοηθάτε να σηκώσουμε τον ήλιο πάνω από την Ελλάδα,
ομπρός βοηθάτε να σηκώσουμε τον ήλιο πάνω από τον κόσμο!
Tι ιδέτε, εκόλλησεν η ρόδα του βαθιά στη λάσπη,
κι ά, ιδέτε, χώθηκε τ’ αξόνι του βαθιά μες στο αίμα!
Ομπρός παιδιά, και δε βολεί μονάχος του ν’ ανέβει ο ήλιος,
σπρώχτε με γόνα και με στήθος, να τον βγάλουμε απ’ τη λάσπη,
σπρώχτε με στήθος και με γόνα, να τον βγάλουμε απ’ το γαίμα.
Δέστε, ακουμπάμε απάνω του ομοαίματοι αδερφοί του!
Ομπρός, αδέρφια, και μας έζωσε με τη φωτιά του
ομπρός, ομπρός κ’ η φλόγα του μας τύλιξε, αδερφοί μου!»[...]

Δευτέρα 24 Φεβρουαρίου 2014

Κι ὅταν κάποτε θὰ πρέπει νὰ διδάξεις... (Εξαιρετική η ποίηση του!..[Α])


Κι ὅταν κάποτε θὰ πρέπει νὰ διδάξεις
γιατὶ προσμένει νὰ τοῦ πεῖς, ἕνα παιδί,
ἢ γιατὶ ὁ ξένος σου
μπαίνει στῆς λάμπας σου τὸν κύκλο
σκοτεινιασμένος ἀπ᾿ τὴν ἄχνα τοῦ βραδιοῦ,
ἢ ποὺ τὸ βῆμα σου κάποτε ξαστοχᾶ
κι᾿ ὡσότου ξαναφέξει
πρέπει κι᾿ ἐσὺ σὲ φίλους νὰ σταθεῖς
ἢ ποὺ ἕνας φίλος περασμένος, ποὺ φοβᾶται
πὼς κλονίζεται ἡ φιλία πού ῾χε ἀρχίσει στὰ τυφλὰ
ἀπαιτώντας ἀπὸ σένα νὰ τοῦ γράψεις -
τότε πρέπει στὸν ἑαυτό σου νὰ τὸ πεῖς συνειδητὰ
τί σημαίνει «νὰ διδάσκεις»:
Μὲ λόγια ποὺ βαθιά σου τὰ γνωρίζεις
ἑκούσια νὰ πεῖς: ὑπάρχω ἐγώ.
Κι᾿ ἀκόμη πιὸ πολὺ
διδάσκω δὲν θὰ πεῖ: σὲ κάποιον
γιὰ τὴν σύμπτωση νὰ λὲς τῶν ἐποχῶν
πῶς συμβαίνει καὶ γιατί·
διδάσκω θὰ πεῖ: Γιὰ τὸν Ἕνα νὰ ρωτήσεις τὸν καθένα
ποὺ τοῦ μοιάζει στὴ σιωπή...
(Ράινερ Μαρία Ρίλκε)

Νάνος Βαλαωρίτης

Κυριακή 23 Φεβρουαρίου 2014

Κωστής Παλαμάς

Ὁ γκρεμιστής

Ἀκοῦστε. Ἐγὼ εἶμαι ὁ γκρεμιστής, γιατί εἶμ᾿ ἐγὼ κι ὁ κτίστης,

ὁ διαλεχτὸς τῆς ἄρνησης κι ὁ ἀκριβογιὸς τῆς πίστης.
Καὶ θέλει καὶ τὸ γκρέμισμα νοῦ καὶ καρδιὰ καὶ χέρι.
Στοῦ μίσους τὰ μεσάνυχτα τρέμει ἑνὸς πόθου ἀστέρι.
Κι ἂν εἶμαι τῆς νυχτιᾶς βλαστός, τοῦ χαλασμοῦ πατέρας,
πάντα κοιτάζω πρὸς τὸ φῶς τὸ ἀπόμακρο τῆς μέρας.
ἐγὼ ὁ σεισμὸς ὁ ἀλύπητος, ἐγὼ κι ὁ ἀνοιχτομάτης·
τοῦ μακρεμένου ἀγναντευτής, κι ὁ κλέφτης κι ὁ ἀπελάτης
καὶ μὲ τὸ καριοφίλι μου καὶ μὲ τ᾿ ἀπελατίκι
τὴν πολιτεία τὴν κάνω ἐρμιά, γῆ χέρσα τὸ χωράφι.
Κάλλιο φυτρῶστε, ἀγκριαγκαθιές, καὶ κάλλιο οὐρλιάστε, λύκοι,
κάλλιο φουσκῶστε, πόταμοι καὶ κάλλιο ἀνοῖχτε τάφοι,
καί, δυναμίτη, βρόντηξε καὶ σιγοστάλαξε αἷμα,
παρὰ σὲ πύργους ἄρχοντας καὶ σὲ ναοὺς τὸ Ψέμα.
Τῶν πρωτογέννητων καιρῶν ἡ πλάση μὲ τ᾿ ἀγρίμια
ξανάρχεται. Καλῶς νὰ ῾ρθῆ. Γκρεμίζω τὴν ἀσκήμια.
Εἶμ᾿ ἕνα ἀνήμπορο παιδὶ ποὺ σκλαβωμένο τό ῾χει
τὸ δείλιασμα κι ὅλο ρωτᾷ καὶ μήτε ναὶ μήτε ὄχι
δὲν τοῦ ἀποκρίνεται κανείς, καὶ πάει κι ὅλο προσμένει
τὸ λόγο ποὺ δὲν ἔρχεται, καὶ μία ντροπὴ τὸ δένει
Μὰ τὸ τσεκοῦρι μοναχὰ στὸ χέρι σὰν κρατήσω,
καὶ τὸ τσεκοῦρι μου ψυχὴ μ᾿ ἕνα θυμὸ περίσσο.
Τάχα ποιὸς μάγος, ποιὸ στοιχειὸ τοῦ δούλεψε τ᾿ ἀτσάλι
καὶ νιώθω φλόγα τὴν καρδιὰ καὶ βράχο τὸ κεφάλι,
καὶ θέλω νὰ τραβήξω ἐμπρὸς καὶ πλατωσιὲς ν᾿ ἀνοίξω,
καὶ μ᾿ ἕνα Ναὶ νὰ τιναχτῶ, μ᾿ ἕνα Ὄχι νὰ βροντήξω;
Καβάλα στὸ νοητάκι μου, δὲν τρέμω σας ὅποιοι εἶστε
γκρικάω, βγαίνει ἀπὸ μέσα του μιὰ προσταγή: Γκρεμίστε!

Παρασκευή 21 Φεβρουαρίου 2014

Και κάπως έτσι δημιουργήθηκε η σκέψη μου αυτή!..[Α]

Kαι κάπως έτσι δημιουργήθηκε η σκέψη μου αυτή...χαζέυοντας σε διαφημίσεις!..Ζούμε σε μια κοινωνία όπου εκτίθενται μπροστά στα μάτια μας ένα σωρό επιθυμητά πράγματα.Σαφώς και η επιθυμία είναι κομμάτι ζωής,η κινητήριος δύναμη της θα 'λεγα πιο σωστά είναι εκείνο που της δίνει ενέργεια.Χωρίς επιθυμία,δεν υπάρχει ούτε η ζωή,ούτε η ευτυχία,ούτε η ελπίδα που ζώνεται μέσα μας και αναβλύζει για να μη σταματάμε ποτέ να προσπαθούμε για τους στόχους και τα όνειρα μας...τα όποια όνειρα μας! Ο καταιγισμός όμως των επιθυμιών που μας υποβάλλονται,μας φέρνει "ζάλη" και υπάρχει κίνδυνος να μετατραπεί η ζωή μας σε μια δίνη απογοητεύσεων.Γιατί μόλις ικανοποιήσουμε μια επιθυμία μας,η κοινωνία της αφθονίας και της κατανάλωσης ω ναι!..γεννάει νέες.Κι αυτό μπορούμε να το καταλάβουμε και απο όταν υπήρξαμε εμείς παιδιά μα κι απο τα παιδιά μας  που έχουν απο τη φύση τους την τάση να επιθυμούν...να ζητάνε,ωθούνται δηλαδή απο την έμφυτη περιέργειά τους,άλλωστε είναι και ο κατεξοχήν στόχος των διαφημίσεων! Δεν είναι εύκολο λοιπόν να είσαι γονέας σε έναν κόσμο όπου οι "πειρασμοί" συνεχώς πολλαπλασιάζονται μπροστά στα μάτια των παιδιών αλλα και των εφήβων! Για το καλό των παιδιών , για την ισορροπία τους δεν πρέπει να λέμε πάντα "ναι" το μόνο ΝΑΙ που ωφείλουμε να λέμε σε αυτό τον κόσμο το μικρό το Μέγα είναι το ΝΑΙ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ!..[Αφροδίτη]

"...είναι να 'χει καρδιά.."

"H πιο μεγάλη αρετή του ανθρώπου, είναι να ᾿χει καρδιά.
Μα η πιο μεγάλη ακόμα, είναι όταν χρειάζεται
να παραμερίσει την καρδιά του."


(Λειβαδίτης)

Μην ξεχάστεις.Τ'ακούς;

"Μ' ακούς;
Οι δρόμοι όλης της γης βγαίνουνε στην καρδιά μου.
Μην ξεχαστείς.
Τ' ακούς;
Να 'ρθείς."


(Βρεττάκος)

Θα 'σαι για πάντα μέσα σ'όλο τον κόσμο...

"Να λείπεις.
Δεν είναι τίποτα να λείπεις.
Αν έχεις λείψει για ό,τι πρέπει.
Θα 'σαι για πάντα μέσα σ' όλα εκείνα που γι' αυτά έχεις λείψει.
Θα 'σαι για πάντα μέσα σ' όλο τον κόσμο."


(Ρίτσος)

Πέμπτη 20 Φεβρουαρίου 2014

Τόσο περισσότερη έχεις...

"Περίεργο πράγμα η καρδιά.
Όσο τη σπαταλάς τόσο περισσότερη έχεις."


(Κ.Μόντης)

'Ετσι είναι μάτια μου η ζωή...

"Πόσες φορές έχουμε κάνει βόλτες στη δύση, για ν' αποχαιρετήσουμε τη μέρα που φεύγει..
Και πόσες στην ανατολή, για να καλημερίσουμε την άλλη που έρχεται..
Αποχαιρετισμοί και καλωσορίσματα..
Έτσι είναι μάτια μου η ζωη"

 (Α. Παπαδάκη)

Aκόμα δεν μπόρεσα να καταλάβω...

"Όμως, ακόμα δεν μπόρεσα να καταλάβω γιατί δεν πραγματοποιούνται τα ανθρώπινα όνειρα......"

(Λειβαδίτης)

Ακόμα κι αν ο φόβος...

"Ακόμα κι αν ο φόβος θα έχει πάντα τα περισσότερα επιχειρήματα,
εσείς μπορείτε να επιλέξετε την ελπίδα..."


(Σενέκας)

...είναι που δεν πρόφτασα να πω ένα "απαγορέυται".....!!!!!


"Το ξέρω. Είναι σκληρό. Να φύγεις χωρίς να προφτάσεις να πεις μια ''καλή μέρα''. Να μην προφτάσεις να κυλήσεις για λίγο τη ρόδα της ζωής. Να μην προφτάσεις να σφουγγίσεις τον ιδρώτα σου κι ούτε καν να ιδρώσεις! Να μην προφτάσεις να δείξεις το φεγγάρι σε δυο μάτια που τόσο το καρτερούν. Μα ας είναι. Εγώ υποκλίνομαι. Κι απ'όλα όσα δεν πρόφτασα, κείνο που με καίει πιο πολύ, είναι που δεν πρόφτασα να πω ένα ''απαγορεύεται'' - το πρώτο της ζωής μου."


(Λουντέμης)

Τετάρτη 19 Φεβρουαρίου 2014

"...κάθε νύχτα τ'ονειρό της."

"Κάθε μέρα έχει τη σκέψη της,
κάθε νύχτα τ'ονειρο της"

 (Σοφοκλής)

Ένα "ίσως" καρτερείς. Ένα θολό, ακαθόριστο, ολότελα δικό σου "ίσως"


Χρόνια σε βλέπω ν' αγναντεύεις στο μπαλκονάκι της ψυχής σου.
Δεν έχει περιέργεια η όψη σου. Ούτε αγωνία. Ούτε λύπη.
Μόνο κάτι σα σκιά θα έλεγα. Σαν απορία.
Τα πλοία αράξανε στα λιμάνια και δεν κατέβηκε κανείς για σένα.
Τα τρένα σφύριξαν, χιλιόμετρα μακριά από τον σταθμό σου.
Τα περιστέρια που τόσο αγάπησες, δε σου' φεραν κανένα μήνυμα.
Δε θέλω να μου πεις τι αγναντεύεις. Ξέρω.
Ένα "ίσως" καρτερείς.
Ένα θολό, ακαθόριστο, ολότελα δικό σου "ίσως"


(Α.Παπαδάκη)

Λένε πως το χαμόγελο ίσως να είναι....


Λένε πως το χαμόγελο ίσως να'ναι
του σύμπαντος η μνήμη...
που καθρεφτίζει την αχτίδα του ήλιου
στης νύχτας το ατέλειωτο σκοτάδι.

Λένε πως το χαμόγελο ίσως να' ναι
η ανάμνηση του χαμένου Παραδείσου,
κι είναι το κάλεσμα Αγάπης
την ώρα που συναντιούνται οι ψυχές.

Λένε ακόμα πως το χαμόγελο είναι
ο πρώτος ρυθμιστής των αισθημάτων
και σαν γέφυρα, λένε, πως λειτουργεί
και την καρδιά του παιδιού ενώνει με τον κόσμο.

Λένε ακόμα πως το χαμόγελο ίσως να 'ναι
η έκφραση ευγνωμοσύνης της ψυχής
και ο πρώτος ειλικρινής διάλογος σωμάτων
πολύ πριν μάθουμε μεταξύ μας να μιλάμε...

Λένε ακόμα πως το χαμόγελο ίσως είναι..
το κλειδί που ανοίγει την πόρτα της καρδιάς,
αλλά... ίσως και να'ναι το τελευταίο αντίο
που θέλει να κρύψει... τα δάκρυα του πόνου.

Tίποτα δε του είπα..απλά τον βοήθησα να κλάψει!!

"Ήταν ένα τετράχρονο αγοράκι. Έμενε δίπλα στο σπίτι ενός ηλικιωμένου ανθρώπου, ο οποίος πρόσφατα είχε χάσει την γυναίκα του.
Μόλις το μικρό παιδί είδε τον άνθρωπο έτοιμο να κλάψει, πέρασε στην αυλή του και πήγε στην αγκαλιά του. Ύστερα απλώς κάθισε έτσι εκεί, για ώρα.
Η μητέρα του, όταν εκείνο γύρισε αργότερα στο σπίτι το ρώτησε τι είπε στον ηλικιωμένο αυτόν άνθρωπο.
Το μικρό παιδί είπε:
- Τίποτα, τίποτα δεν του είπα, απλά τον βοήθησα να κλάψει... "
(Λεο Μπουσκάλια)

Τρίτη 18 Φεβρουαρίου 2014

Πολλοί μιλούν για αγάπη...


"Πολλοί μιλούν για αγάπη..
λίγοι ξέρουν τι σημαίνει..
κι ακόμη πιο λίγοι... ξέρουν πραγματικά να αγαπούν!!"

(Ελύτης)

2ος Διαγωνισμός Λογοποιημάτων

Τα Λογοποιήματα διοργανώνουν τον 
2ο Διαγωνισμό!!
Λάβετε μέρος και εσείς!
Κερδίστε
 Το βιβλίο "Γονείς, παιδιά και Δι@δίκτυο" απο τις εκδόσεις Κλειδάριθμος.

 O μεγάλος μας διαγωνισμός ξεκινά από σήμερα 18 Φεβρουαρίου 2014.

Τρόπος Συμμετοχής στο Διαγωνισμό.
 Όσοι επιθυμούν να συμμετέχουν στο Διαγωνισμό θα πρέπει να εγγραφούν κάνοντας "Like" στο Blog μας Λογοποιήματα και στη συνέχεια στείλτε μας το "μότο, απόφθεγμα, ρηση" σας στην σελίδα του facebook του διαγωνισμού!
Ενώ όσοι έχετε ήδη κάνει like στη σελίδα μας, μπορείτε να συμμετέχετε στέλνοντας  το "μότο, απόφθεγμα, ρηση" σας στην σελίδα του facebook του διαγωνισμού!



Ημερομηνία Λήξης του διαγωνισμού είναι: 18 Μαρτίου 2014
Έπειτα από κλήρωση για την ανάδειξη του νικητή θα επικοινωνήσουμε μαζί του μέσο του facebook.
Καλή επιτυχία σε όλους... 
Οι διαχειρίστριες του Blog:
Αφροδίτη Μαργαρίτη - Κατερίνα Σικλαφίδου

'Ενα παιδί μπορεί να...

Ένα παιδί μπορεί να διδάξει σε έναν ενήλικο τρία πράγματα: να είναι ευτυχισμένος χωρίς ιδιαίτερο λόγο, να είναι πάντα απασχολημένος με κάτι και να ξέρει να απαιτεί με όλη του τη δύναμη αυτό που θέλει.

(Πάουλο Κοέλο)

Σε μερικούς ανθρώπους αυτό πρέπει να πούμε!..[Α]

"Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα
που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Όχι
να πούνε. Φανερώνεται αμέσως όποιος τό ‘χει
έτοιμο μέσα του το Ναι, και λέγοντάς το πέρα"

(Καβάφης)

Δευτέρα 17 Φεβρουαρίου 2014

...oτι και στην καρδιά σου!..[Α]


"..είναι αυτό που μας βαστάει στη ζωή."


"Πίσω από κάθε ανάταση, από κάθε μεράκι, μια κιθάρα περιμένει έτοιμη να πάρει τα λόγια και να τα ταξιδέψει από χείλη σε χείλη. Δεν είναι λίγο αυτό. Είναι η χαρά να δίνεις χαρά στους άλλους, είναι αυτό που μας βαστάει στη ζωή."

(Ελύτης)

Χτίζει χτίζει... η μέλισσα με τα μελισσόπουλα και με τα παιδόπουλα


 Στυλιανή Φουντουκίδου
 εκδόσεις: Θρακικός Οιωνός

Αν δε βρεις δρόμο φτιάξε...

"Αν δεν βρεις δρόμο, φτιάξε!
Στην αγάπη δεν υπάρχουν δρόμοι, έτοιμοι..
Τους φτιάχνεις εσύ!"


(Λουντέμης)

Στον πόνο των φίλων μας...

"Στον πόνο των φίλων μας συμπάσχουμε όχι θρηνώντας αλλά μεριμνώντας γι'αυτούς"

(Επίκουρος)

E!! σε 'σένα το λέω!!!!

"Ε!! σε σένα το λέω !!!!!
Μην κλαις...
... Σφύρα βρε...Σφύρα..!
Υπάρχει πάντα κάποιος που θα γνωρίσει το σφύριγμά σου..."


(A.Παπαδάκη)

Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου 2014

ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΣ

Τ άκουσες, Αρετούσα μου, τα θλιβερά μαντάτα;
ο Kύρης σου μ’ εξόρισε σ’ τση ξενιτιάς τη στράτα;
Tέσσερεις μέρες μοναχάς μου ‘δωκε ν’ ανιμένω,
κι αποκεί να ξενιτευτώ, πολλά μακρά να πηαίνω.
Kαι πώς να σ’ αποχωριστώ, και πώς να σου μακρύνω,
και πώς να ζήσω δίχως σου στο χωρισμόν εκείνο
Kατέχω το κι ο Kύρης σου γλήγορα σε παντρεύγει,
Pηγόπουλο, Aφεντόπουλο, σαν είσαι συ, γυρεύγει.
Kι ουδέ μπορείς ν’ αντισταθείς, σα θέλουν οι Γονείς σου
νικούν την-ε τη γνώμη σου, κι αλλάσσει η όρεξή σου.
“Mιά χάρη, Aφέντρα, σου ζητώ, κ’ εκείνη θέλω μόνο,
και μετά κείνη ολόχαρος τη ζήση μου τελειώνω.
Tην ώρα που αρραβωνιαστείς, να βαραναστενάξεις,
κι όντε σα νύφη στολιστείς, σαν παντρεμένη αλλάξεις,
ν’ αναδακρυώσεις και να πεις· “Pωτόκριτε καημένε,
τά σου’ταξα λησμόνησα, τό’θελες πλιό δεν έναι
Kαι κάθε μήνα μιά φορά μέσα στην κάμερά σου,
λόγιασε τά’παθα για σε, να με πονεί η καρδιά σου.
Kαι πιάνε και τη σγουραφιάν (ζωγραφιά), που’βρες στ’ αρμάρι μέσα,
και τα τραγούδια, που’λεγα, κι οπού πολλά σου αρέσα’,
και διάβαζέ τα, θώρειε τα, κι αναθυμού κ’ εμένα,
που μ’ εξορίσανε ο-για σε πολλά μακρά στα ξένα.
Kι ας τάξω ο κακορίζικος, πως δε σ’ είδα ποτέ μου,
μα ένα κερί-ν αφτούμενον εκράτουν, κ’ ήσβησέ μου.

(ΒΙΝΤΣΕΤΖΟΣ ΚΟΡΝΑΡΟΣ)

Μη με ρωτάς! Απο τη φίλη μας 'Ελσα Παπαδοπούλου!!!

…Γιατί;;ρωτάς..γιατί;;;απορείς μα στο σκοτάδι μου αρνήθηκες να ρθεις και μες το φως της μοναξιάς το μαύρο φόντο μου κρατάς... Τι να το κάνεις με ρωτάς. Μου λες "γιατί δεν απαντάς" Μα οι απαντήσεις τέλειωσαν οι πάγοι των δακρύων έλιωσαν και γίναν θάλασσες βαθιές απρόσιτες, σκούρες και ψυχρές... Δεν έχω χάρτη ούτε πυξίδα Δε θυμάμαι καν μέχρι εδώ τι είδα θυμάμαι μόνο τον αστερισμό αυτόν που με έφερε εδώ, Χωρίς πανιά χωρίς πορεία χωρίς φόβο κι απορία Ετσι κι εσυ ξανοίξου τώρα μη με ρωτάς,δεν ειν'η ώρα. Κι αν ποτέ με χρειαστείς Ξέρεις πού ειμαι,πώς θα με βρεις...

 ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ ΕΛΙΣΑΒΕΤ 14-02-2014

"..που είσαι.."

"...που είσαι αγαπημένη;
ω,πόσο μεγάλη είναι η αγάπη!
Και πόσο μικρός εγώ.."

(Χαλίλ-Γκιμπραν)

Η αξία ενός ατόμου εκεί βρίσκεται...

"Η αξία ενός ατόμου..
βρίσκεται στο τι μπορεί να δώσει..
και όχι σε αυτά..
που είναι ικανό να πάρει!!"

(Albert Einstein)

Η αγάπη είναι...

"H αγάπη είναι σαν το νερό που τρέχει...τρέχει ασυλόγιστα στους γκρεμούς που δε διαλέγει αυλάκι,
δε ρωτά τα λουλούδια που ποτίζει, ούτε τα χαλίκια που κατρακυλά..
Δε ρωτά τίποτα, μόνο τρέχει.
Να πεις όχι στην αγάπη, είναι σαν να κατσουφιάζεις μπροστά, σ' ένα λουλούδι που ετοιμάζεται ν' ανοίξει..
Σαν να βρίζεις το φως, που σου έδειξε τον κόσμο.."

(Μ.Λουντέμης)

Πέμπτη 13 Φεβρουαρίου 2014

Η μόνη στιγμή είναι αυτή!..[Α]


Υπάρχει μέσα μου ένας κόσμος...

"Υπάρχει μέσα μου ένας κόσμος που δε γίνεται χθες.
Πάντοτε έχει το σήμερά του.
Εκεί που δεν το περιμένω, ξημερώνει μέσα μου..."

(Ν.Βρεττάκος)
"Για να' ναι πάντα τα μάτια σου γελαστά, αντίο."

  (Λειβαδίτης)

'Oταν σε περιμένω και δεν έρχεσαι....

Ὅταν σὲ περιμένω καὶ δὲν ἔρχεσαι,
ὁ νοῦς μου πάει στοὺς τσαλακωμένους,
σ᾿ αὐτοὺς ποὺ ὧρες στέκονται σὲ μία οὐρά,
ἔξω ἀπὸ μία πόρτα ἢ μπροστὰ σ᾿ ἕναν ὑπάλληλο,
κι ἐκλιπαροῦν μὲ μία αἴτηση στὸ χέρι
γιὰ μία ὑπογραφή, γιὰ μία ψευτοσύνταξη.
Ὅταν σὲ περιμένω καὶ δὲν ἔρχεσαι,
γίνομαι ἕνα με τοὺς τσαλακωμένους.


Ντίνος Χριστιανόπουλος

Τετάρτη 12 Φεβρουαρίου 2014

"'Οποιος απομακρύνεται απο την αλήθεια οδέυει προς τον θάνατο... Τον όποιο θάνατο..."

"Mεγαλώσαμε πια!
Δεν έχει κανένα νόημα να κάνεις παρέα με ανθρώπους απο τους οποίους δεν έχεις τίποτα να πάρεις.'Εγώ χρειάζομαι ανθρώπους που να μου αρέσει να τους ακούω να συζητάνε.
Να συζητάνε με πάθος για ποίηση,για πολιτική,για λογοτεχνία,για κινηματογράφο,για θέατρο.
Και να γεμίζει το σπίτι φωνές,γνώση,πάθος και απόψεις.'Ανθρώπους ξύπνιους και καλλιεργημένους,που ξέρω οτι μου λένε την αλήθεια,ακριβώς γιατί δεν έχουν κανένα λόγο να μου πουν ψέματα.Κι εγώ την αλήθεια την λατρέυω.
'Οποιος απομακρύνεται απο την αλήθεια οδέυει προς τον θάνατο...
Τον όποιο θάνατο..."


(Τζένη Καρέζη απόσπασμα απο το Τετράδια ζωής)

'Αν ήταν να με ρωτούσαν....

"Αν ήταν να με ρωτούσαν ποιός δρόμος πάει στον ουρανό θ'απαντούσα: ο πιο δύσκολος."

(Καζαντζάκης)

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *