Το Βιβλίο μας...

 photo MonopatiaPsixisexofyllo_zps89709de9.png

Τα ποιητικά μας ταξίδια...

...η πνοή μας









 photo 7_zps2cbf94f1.png

ποιητικές διαδρομές...





 photo 5_zps08d71f1a.png



















 photo 9_zps4b675e8e.png

απο [Κ]αρδι[Α]ς...








 photo 11_zps8d533774.png





Βιντεάκι...

YouTube Λογοποιήματα

Παρασκευή 27 Μαΐου 2016

[Κ]αλημέρ[Α]


Την αγάπη την ακούς στις πράξεις. Τα λόγια αγέρι γίνονται και χάνονται με τον βοριά. Μα οι πράξεις..Όχι οι πράξεις δεν χάνονται! Σημαδεύουν το κορμί. Σφηνώνουν στις θύμησες. Χαράζονται στα πιο γλυκά χαμόγελα μας.

Πέμπτη 26 Μαΐου 2016

[Κ]αλημέρ[Α]


Τρίτη 24 Μαΐου 2016

ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΘΕΛΩ ΝΑ Σ'ΑΓΑΠΩ. [Κ]αλημέρ[Α]


Ίσως να είναι η μέρα σήμερα που η απουσία σου δηλώθηκε με την πιο έντονη παρουσία. 
Είναι βλέπεις που συμπληρώνεις τα κενά μου,
είναι που κλείνω τα μάτια και σε νοιώθω και ας είσαι μακριά. 
Είναι που θέλω να σε κρατήσω μέσα μου και να σε νοιώθω όλο και πιο πολύ. 
Είναι που θέλω να βλέπω το χαμόγελο σου όταν θα σου κάνω τόσο απλά αυτά που σου 
φαντάζουν τόσο δύσκολα.
Eίναι που δεν θέλω να χαθώ μα να είμαι εκεί που θέλω να βρίσκομαι, κοντά σου.
Είναι που θέλω να σου μιλάω μέσα από τις ώρες της σιωπής μας και κάθε μέρα που 
περνάει κι άλλο να σε γνωρίζω.
Είναι που θέλω όλα να βρίσκουν φωνή μέσα από σένα και να υπάρχει λόγος να γράφω για 
σένα.
Είναι που θέλω στης αγάπης μας την τρέλα τα πάντα να είναι δυνατά και να μη χρειάζεται 
να πρέπει να σε πείσω για τίποτα.
Είναι που θέλω να είσαι το βιβλίο της σκέψης μου και να υπάρχεις για να έχει αιτία το σ' 
αγαπώ.

Δήλεια Δέσποινα

ΣΕ ΓΑΛΑΞΙΑ ΞΕΧΑΣΜΕΝΟ....Καλό Σαββατοκύριακο




Δευτέρα 23 Μαΐου 2016

Πόσο μου λείπεις....[Κ]αλημέρ[Α] Κ.Σικλαφίδου


Πόσο μου λείπεις να ξερες κι ακόμη δεν έφυγες,
κι αυτό που θα γυρίσω και δεν θα είσαι εκεί, πόσο μου βαραίνει την ψυχή...
και μετά η αναμονή του πότε θα σε ξαναδώ..γλυκόπικρη στα στεγνά μου χείλη...
και η καρδιά ακανόνιστα φτερουγίζει
και οι πεταλούδες κάτσαν σε μια μεριά στο στομάχι μου..σ αναμονή μπήκαν λες και κρατούν δυνάμεις σαν γυρίσει το φως να μπορέσουν να πετάξουν...
Κι εγώ μετρώ τις ώρες..τις μέρες...μα δεν ξέρω πόσες θα ναι για να τις αφαιρώ..
Κλείνω το παράθυρο να μην φύγει η μυρωδιά σου...
αφήνω άπλυτη την κούπα του καφέ να νομίζω πως πίνουμε παρέα...
ποτίζω τις γλάστρες πού φερες γιατί είναι εσύ...
Μη λείψεις πολύ...μ΄ακούς;
Ένα χαμόγελο φορούσα...φέρτο πίσω! 

Παρασκευή 20 Μαΐου 2016

Λίγες απλές σοφές συμβουλές από ένα Παππού...

Η διαδρομή προς τον προορισμό δεν είναι ποτέ ευθεία. 

Για να φτάσουμε στο χειμαδιό περνάμε στροφές, κακοτράχαλα εδάφη, έχουμε απώλειες… 
πιπλέον χρειάζεται να χεις προνοήσει, πάντα να έχεις μαζί σου και λίγο παστό κρέας.

Άσε πίσω το  παρελθόν. 
Αν σου φάει ο λύκος την κατσίκα την έφαγε, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα γι αυτό. 
Απλά την επόμενη φορά φρόντισε να είσαι πιο προσεκτικός.

Μην κεφαλαιοποιείς πολλά, μην γίνεσαι σπαγκοραμμένος. 
Μην αναβάλλεις την απόλαυση της χαράς για το μέλλον. 
Κάντο τώρα, όσο είσαι ακόμα νέος. 
Κάνε την σκληρή εργασία σου να αξίζει ακόμη περισσότερο. 

Αγωνίσου, πάλεψε. 
Εσύ είσαι ο μοναδικός υπεύθυνος για τον εαυτό σου. 
Μην είσαι φυγόπονος, μην περιμένεις να κάνουν στο κοπάδι σου όλη τη δουλειά τα σκυλιά. 

Διεκδίκησε τον σεβασμό που σου αξίζει, μην αφήνεις τους άλλους να σε πατάνε
Βάλε όρια, βάλε φράχτες, προστάτεψε τα ζώα σου. 

Μακάριοι αυτοί που κάνουν λάθη. 
Σφάλε. 
Εμπειρίες ονομάζουμε τις καρπαζιές που έχουμε φάει στη ζωή μας, 

απλά τους δώσαμε ένα πιο εύηχο όνομα. 
Και μην ξεχνάς ότι δεν έχει μεγάλη σημασία ποιος ήσουν μέχρι χθες. 
Ξεκίνα σήμερα κι όρισε με τις πράξεις σου, αυτό που θα γίνεις από δω και πέρα... 

Μάθε να συγχωρείς .... τον εαυτό σου πρώτα
Άσε τις ενοχές, δεν έχεις χρόνο γι αυτές.
Μακάριοι αυτοί που αμφισβητούν. 
Μην αφήνεις τη ζωή σου να καταδυναστεύεται από δόγματα. 
Θυμήσου ότι αν κάποιοι δεν αμφισβητούσαν παγιωμένες γνώσεις

 η ανθρωπότητα θα κατοικούσε ακόμη σε σπηλιές. 
Φίλτραρε την πληροφορία, γίνε σκεπτικιστής, σκέψου κριτικά, σκέψου 

ορθολογικά, αναθεώρησε. 
Δεν είδες νεράιδες και στοιχειά στο δάσος, μόνο λύκους. 

Να είσαι προσεκτικός. 
Να παρατηρείς τους άλλους . 
Κοίταζε τους στα μάτια. 
Αν δεν το δείχνει η γίδα, το δείχνει το κέρατό της. 

Η ζωή είναι το ταξίδι, όχι ο προορισμός. 
Και είναι πολύτιμη. 
Η προηγούμενη λέξη που διάβασες είναι ήδη παρελθόν. 

Μη συμβουλεύεις διαρκώς τους νέους, είναι χάσιμο χρόνου. 
Δεν υπάρχει τρόπος να τους διδάξεις τον πόνο και τη δυστυχία, 

μόνο η εμπειρία θα το κάνει βασανιστικά. 

Ταξίδεψε! 
Τα ταξίδια είναι από τις εμπειρίες που μένουν. 
Βγες έξω 
Δοκίμασε! 
Γεύσου, ρούφηξε άπληστα εικόνες. 
Άφησε τις αισθήσεις σου ελεύθερες. 

Εκθέσου, αφέσου, τσαλακώσου, χάσε τον έλεγχο πού και πού. 
Κι όχι μόνο τον έλεγχο του εαυτού σου, αλλά και τον έλεγχο σε σχέση με άλλους. 
Αρκετά απομονώθηκες στην καλύβα σου στο χειμαδιό, φτάνει όμως,

 βγες έξω όταν γυρίσεις. 
Ξαναβρές τους φίλους και τη συντροφικότητα. 

Μην προσπαθείς να ελέγξεις τους άλλους. 
Έτσι θα καταδικάσεις στο άγχος και τη δυστυχία όχι μόνο τον εαυτό σου, 

αλλά κι αυτούς που προσπαθείς να ελέγξεις. 
Άσε τους άλλους να ζήσουν και ζήσε για τον εαυτό σου. 
Άσε τ άλλα κοπάδια στους βοσκούς τους, κοίτα το δικό σου.

Η ζωή δεν είναι δίκαιη Το σύμπαν δεν σου οφείλει καμιά παρηγοριά

και το σίγουρο είναι ότι στο τέλος της διαδρομής εσύ πεθαίνεις. 
Να είσαι σε εγρήγορση...

Να έχεις ισορροπία. 
Να απολαμβάνεις το φαγητό και το ποτό σου. 
Να μην ξεχνάς ότι οι φτωχοί του πλανήτη περπατούν χιλιόμετρα για την 

καθημερινή τους τροφή, ενώ οι πλούσιοι περπατούν χιλιόμετρα για να τη χωνέψουν. 

Απ όλους έχεις να κερδίσεις κάτι. 
Μάθε από τους γύρω σου. 
Γίνε παιδί με τα παιδιά, παίξε μαζί τους, αλλά πήγαινε και στο 

καφενείο να μιλήσεις με τους γέρους. 
Κάτι έχει να σου πει η συσσωρευμένη εμπειρία τους. 

Μην τα παίρνεις όλα τις μετρητοίς. 
Μην παίρνεις τα πάντα σοβαρά 
Πιθανόν υπερβάλλεις στο σήμερα. 
Αυτό που σε ενοχλεί ή φοβάσαι τώρα, το πιο πιθανό είναι 

αύριο να το κρίνεις ανούσιο ή χλιαρό. 
Προσπάθησε να δεις τον εαυτό σου από απόσταση, ρίξε μια 

ματιά στη θέα του κοπαδιού σου από το λόφο. 

Έχε υπομονή. 
Οι κατσίκες δεν γεννούν κάθε μήνα. 
Αλλά όταν συμβεί πρέπει να 'σαι παρών και σε χρειάζονται.

Μάλωσε καμιά φορά με τη σύντροφό σου αν χρειαστεί, δεν είναι

 τρομερό, άφησε τα συναισθήματα να εκτονωθούν. 
Κάνε αποσυμπίεση   στο θυμό. 
Η φωτιά μερικές φορές είναι ευεργετική. 
Αν καεί μια περιοχή με πουρνάρια ή ξερόχορτα , η άνοιξη πάλι θα 

δώσει νεαρή βλάστηση, εκλεκτή τροφή για τις γίδες και τα μικρά τους. 
Πρόσεχε όμως, τα λόγια που θα ειπωθούν δεν τα ξαναμαζεύεις.

Πρόσεχε τι θα φάνε οι γίδες σου, δεν ξέρουν να ξεχωρίζουν. 
Αν αυτά που θα φάνε είναι τα βλαστάρια δέντρων, το δάσος 

δεν ξαναγίνεται, ο τόπος θα μείνει χέρσος...

Πότε δεν θα υπάρξει ιδανική στιγμή, ποτέ οι συνθήκες και οι 

καταστάσεις δεν θα είναι ιδανικές. 
Ξεκίνα από εδώ που βρίσκεσαι τώρα! 
Μην αναβάλλεις.

Να είσαι ευγενικός. 
Ένα πρόσωπο που χαμογελά καθρεφτίζει ανάλογη συμπεριφορά. 
Κάνε δώρα. 
Ακόμη και το δώρο ενός καλού λόγου είναι σημαντικό.

Να φέρεσαι καλά στους ηλικιωμένους, σε λίγο θα σαι σαν αυτούς. 
Να φέρεσαι καλά και στα ζώα, αυτά δεν κρατάνε κακία, δεν ζηλεύουν,

 δεν έχουν εμμονές ούτε εγωισμό. 
Συγχωρούν, και μάλιστα χωρίς όριο.

Αν ξέρεις γράμματα διάβασε! 
Αυτοί που διαβάζουν ζουν επιπλέον ζωές. 
Όχι μόνο τη δική τους αλλά κι όλων αυτών που μπήκαν στη θέση τους.

Τόλμησε, ο φόβος σε κρατά δεμένο αλλά δεν είναι πραγματικός,
 απλά προέρχεται από το άγνωστο που δεν βρίσκεται στο κεφάλι σου. 

Μην δένεσαι με τα πράγματα. 
Η ζωή είναι σαν τη διαδρομή του χειμαδιού και το ταγάρι. 
Όσο περισσότερο το γεμίζεις, τόσο πιο δύσκολα θα περπατάς. 
Πάρε τα απαραίτητα, το κοπάδι προχωρά, δεν θα σε περιμένει 

αν καθηλωθείς από πράγματα βαριά κι ασήκωτα. 
Πέτα τα , αποδεσμεύσου, νιώσε πιο ευέλικτος κι ελεύθερος.

http://meonomateponymo.blogspot.gr/2016/05/blog-post_579.html

[K]αλημέρ[Α].


Ήρθε η Παρασκευή και όλα μας προδιαθέτουν για ένα όμορφο Σαββατοκύριακο. Βγείτε περάστε καλά και μέσα σε όλα φροντίστε να διαθέσετε χρόνο και για ένα συναρπαστικό ταξίδι μέσα από τις σελίδες ενός βιβλίου.

Τετάρτη 11 Μαΐου 2016


[Κ]αλημέρ[Α]


                            Δύσκολη ατάκα για καλημέρα, αλλά, τι αληθινό δεν είναι δύσκολο;

Κυριακή 8 Μαΐου 2016

Ορσηίς, η μητέρα των Ελλήνων

Στην ελληνική μυθολογία η Ορσηίδα (Ορσηίς) ήταν η νύμφη που έμελλε να γίνει η μητέρα όλων των Ελλήνων. Η νύμφη Ορσηίδα παντρεύτηκε το γιο του Δευκαλίωνα και της Πύρρας, Έλληνα...
Ο συγγραφέας Μιχάλης Καλόπουλος (www.greatlie.com) μας διηγείται την παρακάτω ιστορία:
"Αν ρωτήσετε οποιονδήποτε Έλληνα, οποιουδήποτε μορφωτικού επιπέδου, οπουδήποτε στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό, ποια είναι η Σάρρα;... Αναμφίβολα θα πάρετε έναν τεράστιο αριθμό ικανοποιητικών απαντήσεων. Αν όμως ρωτήσετε εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες, του πλέον υψηλού μορφωτικού επιπέδου, από δασκάλους μέχρι ακαδημαϊκούς, ποια είναι η Ορσηίδα; (η έρευνα αυτή έγινε τα τελευταία δυο χρόνια από μένα τον ίδιο, σε εκτεταμένο δείγμα)... θα πάρετε όλες της απίθανες απαντήσεις –εκτός απ την πραγματική- ότι η Ορσηίδα… είναι η Προμήτηρα των Ελλήνων!
Αυτή η θλιβερή, καθολική άγνοια των προγόνων μας, είναι και η καλύτερη απόδειξη της απόλυτης ιστορικής αφασίας των ελλήνων! Όχι μόνο δεν ξέρουν ότι έχουν προπάτορά τους τον Έλληνα, τον γιο του Δευκαλίωνα, αλλά ουτε και οι πλέον μορφωμένοι Έλληνες δεν γνωρίζουν, ότι η σύζυγός του Ορσηίδα, είναι η ιστορική μητέρα των Ελλήνων!
Μάλιστα για τις ανάγκες αυτού του άρθρου, μάταια προσπάθησα να βρω στο διαδίκτυο έστω και μια εικόνα της μυθικής αυτής μητέρας των Ελλήνων! Αναγκάστηκα λοιπόν, να επισκευθώ το μόνο μέρος που (ξεναγούμενος μόλις προ καιρού συνειδητοποίησα και ο ίδιος την μεγάλη αυτή έλλειψη), τον "Ναό των Ελλήνων" στο Ωραιόκαστρο Θεσσαλονίκης, κατασκευασμένο (προ δεκαετίας) από τον υπεραθλητή (παγκοσμίου αναγνώρισης) μαραθωνοδρόμο Αριστοτέλη Κακογεωργίου. Στο προαύλιο αυτού του "Ναού των Ελλήνων", υπάρχει το μοναδικό πανελλαδικά μαρμάρινο σύμπλεγμα (ανδριάντας) της ολότελα άγνωστης μητέρας των Ελλήνων, που στην ιερή αγκαλιά της, κρατά τρυφερά τα παιδιά της Δώρο, Ξούθο, Αίολο, απ’ τους οποίους προήλθαν οι βασικές φυλές των Ελλήνων!"
Σύμφωνα με τον μύθο μετά τον κατακλυσμό, ο Δευκαλίωνας και η Πύρρα πήγαν στους Δελφούς και στο ιερό της Θέμιδας για να εκφράσουν και σ αυτή την ίδια επιθυμία. Η θεά τους άκουσε και τους απάντησε με τον παρακάτω χρησμό: Αν ήθελαν να φέρουν στη ζωή νέους ανθρώπους θα έπρεπε να καλύψουν τα πρόσωπά τους και να ρίχνουν πίσω από την πλάτη τους τα οστά της μητέρας τους.Εκείνοι κατάλαβαν την ερμηνεία του χρησμού και αφού έκαναν ότι τους έλεγε ο χρησμός άρχισαν να πετάνε πέτρες πίσω από την πλάτη τους, αφού αυτές προέρχονταν από τα σπλάχνα της μάνας Γης.
Οι πέτρες που πετούσε ο Δευκαλίωνας μεταμορφώνονταν σε άνδρες και αυτές που πετούσε η Πύρρα μεταμορφώνονταν σε γυναίκες. Από την πρώτη δε πέτρα που πέταξε ο Δευκαλίωνας προήλθε ο Έλληνας, γενάρχης των Ελλήνων.
Ο γενάρχης των Ελλήνων ο Έλλην γέννησε με την Ορσηίδα τρεις γιους, τον Δώρο τον Ξούθο και τον Αίολο τους πρώτους αρχηγούς των Ελλήνων. Ο Ξούθος βασίλεψε στη Πελοπόννησο και έκανε δύο γιους, τον Αχαιό και τον Ίωνα από τους οποίους οι Αχαιοί και οι Ίωνες πήραν τα ονόματά τους. Ο Αίολος βασίλεψε στη Θεσσαλία και οι κάτοικοι ονομάσθηκαν Αιολείς απ' αυτόν. Ο Δώρος και οι άνθρωποι του που ονομάστηκαν Δωριείς εγκαταστάθηκαν στις περιοχές ανατολικά του Παρνασσού.
Ο Απολλόδωρος μάς λέγει:
[Α 7,2] [...] Ζεὺς δὲ πέμψας Ἑρμῆν πρὸς αὐτὸν ἐπέτρεψεν αἱρεῖσθαι ὅ τι βούλεται· ὁ δὲ αἱρεῖται ἀνθρώπους αὐτῷ γενέσθαι. καὶ Διὸς εἰπόντος ὑπὲρ κεφαλῆς ἔβαλλεν αἴρων λίθους, καὶ οὓς μὲν ἔβαλε Δευκαλίων, ἄνδρες ἐγένοντο, οὓς δὲ Πύρρα, γυναῖκες. ὅθεν καὶ λαοὶ μεταφορικῶς ὠνομάσθησαν ἀπὸ τοῦ λᾶας ὁ λίθος. γίνονται δὲ ἐκ Πύρρας Δευκαλίωνι παῖδες Ἕλλην μὲν πρῶτος, ὃν ἐκ Διὸς γεγεννῆσθαι <ἔνιοι> λέγουσι, <δεύτερος δὲ> Ἀμφικτύων ὁ μετὰ Κραναὸν βασιλεύσας τῆς Ἀττικῆς, θυγάτηρ δὲ Πρωτογένεια, ἐξ ἧς καὶ Διὸς Ἀέθλιος. [Α 7,3] Ἕλληνος δὲ καὶ νύμφης Ὀρσηίδος Δῶρος Ξοῦθος Αἴολος. αὐτὸς μὲν οὖν ἀφ᾽ αὑτοῦ τοὺς καλουμένους Γραικοὺς προσηγόρευσεν Ἕλληνας, τοῖς δὲ παισὶν ἐμέρισε τὴν χώραν· καὶ Ξοῦθος μὲν λαβὼν τὴν Πελοπόννησον ἐκ Κρεούσης τῆς Ἐρεχθέως Ἀχαιὸν ἐγέννησε καὶ Ἴωνα, ἀφ᾽ ὧν Ἀχαιοὶ καὶ Ἴωνες καλοῦνται, Δῶρος δὲ τὴν πέραν χώραν Πελοποννήσου λαβὼν τοὺς κατοίκους ἀφ᾽ ἑαυτοῦ Δωριεῖς ἐκάλεσεν, Αἴολος δὲ βασιλεύων τῶν περὶ τὴν Θεσσαλίαν τόπων τοὺς ἐνοικοῦντας Αἰολεῖς προσηγόρευσε, καὶ γήμας Ἐναρέτην τὴν Δηιμάχου παῖδας μὲν ἐγέννησεν ἑπτά, Κρηθέα Σίσυφον Ἀθάμαντα Σαλμωνέα Δηιόνα Μάγνητα Περιήρην, θυγατέρας δὲ πέντε, Κανάκην Ἀλκυόνην Πεισιδίκην Καλύκην Περιμήδην.[...]
Απολλόδωρος, Βιβλιοθήκη Α', 7,2-3.
 
Απόδοση:
"[...] Ο Ζεύς, στέλνοντας του τον Ερμή, τον προέτρεψε να διαλέξει ότι θέλει. Κι αυτός διάλεξε να του γεννήσει ανθρώπους. Όπως του είπε λοιπόν ο Ζευς, έπαιρνε λίθους και τους πετούσε πάνω από το κεφάλι του. Όσοι πέταξε ο Δευκαλίωνας έγιναν άνδρες, όσοι έταξε η Πύρρα γυναίκες. Για αυτό και ονομάστηκαν λαοί μεταφορικά, από το λάας που είναι ο λίθος. Ο Δευκαλίωνας απέκτησε από την Πύρρα δυο υιούς, πρώτο τον Έλληνα, που όπως λένε κάποιοι, γεννήθηκε από τον Δία και δεύτερο τον Αμφικτύονα, που έγινε βασιλιάς στην Αττική μετά τον Κραναό, και μία θυγατέρα, την Πρωτογένεια, που από τον Δία γέννησε τον Αέθλιο. Από τον Έλληνα και τη νύμφη Ορσηίδα γεννήθηκαν ο Δώρος, ο Ξούθος και ο Αίολος. Αυτός ονόμασε Έλληνες τους λεγόμενους Γραικούς και μοίρασε τη χώρα τα παιδιά του. Ο Ξούθος, που πήρε την Πελοπόννησο, απέκτησε από την Κρέουσα, κόρη του Ερεχθέα, τον Αχαιό και τον Ίωνα, από τους οποίους ονομάστηκαν οι Αχαιοί και οι Ίωνες. Ο Δώρος έλαβε την περιοχή πέρα από την Πελοπόννησο και ονόμασε τους κατοίκους της με το όνομά του Δωριείς. Ο Αίολος, ως βασιλέας στην περιοχή της Θεσσαλίας, ονόμασε του κατοίκους της Αιολείς, παντρεύτηκε την Εναρέτη, κόρη του Δηίμαχου, και απέκτησε επτά γιούς, τον Κρηθέα, τον Σίσυφο, τον Αθάμαντα, τον Σαλμωνέα, τον Δηιόνα, τον Μάγνητα και τον Περιήρη, και πέντε κόρες, τις Κανάκη, Αλκυόνη, Πεισιδίκη, Καλύκη και Περιμήδη. [...]"
[Πηγή ellinikoarxeio.com]

Και ο Θεός έπλασε τη Μάνα | Πάολο Κοέλιο [K]αλημέρ[A]

Όταν ο καλός Θεός δημιουργούσε τις μητέρες, βρισκόταν στην έκτη μέρα συνεχούς δουλειάς, όταν ο άγγελος εμφανίστηκε και είπε: "Παιδεύεστε πολύ με αυτό το δημιούργημα."
Και είπε ο Θεός: " Έχεις διαβάσει τις προδιαγραφές που πρέπει να έχει αυτό εδώ; Πρέπει να είναι εντελώς αδιάβροχο αλλά όχι πλαστικό, να έχει 180 μετακινούμενα μέρη που να μπορούν να αντικαθίστανται, να κινείται πάνω σε χυμένο καφέ και σε άλλα τροφικά κατάλοιπα, να έχει ποδιά που εξαφανίζεται όταν σηκώνεται, ένα φιλί που να θεραπεύει οτιδήποτε από ένα σπασμένο πόδι μέχρι μια ερωτική απογοήτευση, και να έχει έξι ζευγάρια χέρια."

Ο άγγελος κούνησε το κεφάλι του αργά και είπε: "Έξι ζευγάρια χέρια...με κανέναν τρόπο."

"Δεν είναι τα χέρια που μου δημιουργούν προβλήματα," είπε ο Θεός. "Είναι τα τρία ζευγάρια μάτια που πρέπει να έχουν οι μητέρες."

"Αυτά θα υπάρχουν στο στάνταρ μοντέλο;" ρώτησε ο άγγελος.

Ο Θεός έγνεψε καταφατικά. "Το ένα ζευγάρι για να βλέπει μέσα από κλειστές πόρτες όταν αυτή ρωτάει, "Τι κάνουν τα παιδιά εκεί;" όταν ήδη αυτή ξέρει. Το άλλο ζευγάρι στο πίσω μέρος του κεφαλιού της για να βλέπει όσα δεν μπορούσε αλλά πρέπει να ξέρει, και φυσικά ένα τρίτο ζευγάρι εδώ μπροστά για να μπορεί να βλέπει πότε ένα παιδί κάνει γκάφες και να λέει, "Καταλαβαίνω και σ' αγαπώ," χωρίς να χρειάζεται να βγάλει λέξη.

"Κύριε," είπε ο άγγελος αγγίζοντας ευγενικά το μανίκι του, "Ξεκουραστείτε τώρα. Αύριο είναι άλλη μέρα.".

"Δεν μπορώ," είπε ο Θεός. "Είμαι πολύ κοντά στο να δημιουργήσω κάτι που μοιάζει τόσο πολύ με μένα. Ήδη έχω κάνει μία πού θεραπεύει μόνη της τον εαυτό της όταν είναι άρρωστη, που μπορεί να ταΐσει μια οικογένεια έξη ατόμων με μια μπουκιά ψωμί και που μπορεί να βάλει ένα εννιάχρονο παιδί να σταθεί κάτω από το ντους."

Ο άγγελος περιτριγύρισε το μοντέλο της μητέρας πολύ αργά. "Είναι πολύ απαλή," αναστέναξε."

"Αλλά και πολύ σκληρή!" είπε ο Θεός με έμφαση. "Δεν μπορείς να φανταστείς τι μπορεί να κάνει ή τι μπορεί να αντέξει μια μητέρα."

"Μπορεί να σκέφτεται;"

"Όχι μόνο σκέφτεται, αλλά μπορεί να λογικεύει και να συμβιβάζει," είπε ο Δημιουργός.

Τελικά ο άγγελος έσκυψε πάνω της  άγγιξε με το δάχτυλο του το μάγουλό της. "Εδώ υπάρχει μια διαρροή," είπε. "Σας το είπα, προσπαθήσατε να τοποθετήσετε πάρα πολλά σ' αυτό το μοντέλο."

"Δεν είναι διαρροή," είπε ο Θεός. "Είναι ένα δάκρυ."

"Και σε τι χρησιμεύει;"

"Είναι για χαρά, λύπη, απογοήτευση, πόνο, μοναξιά και υπερηφάνεια."

"Είστε μεγαλοφυΐα," είπε ο άγγελος.

Ο Θεός κοίταξε μελαγχολικά, "Δεν το έβαλα εγώ εκεί."


Ο Θεός κάλεσε τον πιο αγαπημένο Του άγγελο και του παρουσίασε ένα πρότυπο μητέρας.

Στον άγγελο δεν άρεσε αυτό που είδε.

- Εργαστήκατε πολύ, Κύριε, δεν ξέρετε πλέον τι κάνετε, είπε ο άγγελος. Κοιτάξτε! Φιλί ειδικό, που θεραπεύει όλες τις αρρώστιες, έξι ζευγάρια χέρια για να μαγειρεύει, να πλένει, να σιδερώνει, να φροντίζει, να ελέγχει, να καθαρίζει. Δε θα δουλέψει!

- Το πρόβλημα δεν είναι τα χέρια, αντέτεινε ο Θεός. Είναι τα τρία ζευγάρια μάτια που χρειάστηκε να βάλω: ένα, για να βλέπει το παιδί της πίσω από κλειστές πόρτες και να το προστατεύει από ανοιχτά παράθυρα, ένα άλλο, για να το κοιτάζει με αυστηρότητα, όταν πρέπει να του μάθει κάτι ουσιώδες και το τρίτο, για να του δείχνει διαρκώς τρυφερότητα και αγάπη, όση δουλειά κι αν έχει εκείνη!

Ο άγγελος εξέτασε το πρότυπο της μητέρας πιο προσεκτικά.

- Κι αυτό τι είναι;

- Ένας μηχανισμός αυτοθεραπείας. Δε θα έχει χρόνο να αρρωσταίνει, θα πρέπει να ασχολείται με το σύζυγό της, με τα παιδιά, με το σπίτι.

- Νομίζω ότι πρέπει να ξεκουραστείτε λίγο, Κύριε, είπε ο άγγελος. Και να επιστρέψετε στο κλασικό πρότυπο με τα δύο χέρια, τα δύο μάτια, κ.λπ.

Ο Θεός συμφώνησε με τον άγγελο. Αφού ξεκουράστηκε, μεταμόρφωσε τη μητέρα σε κανονική γυναίκα. Εξομολογήθηκε όμως στον άγγελο:
- Χρειάστηκε να της δώσω μια τόσο δυνατή θέληση, ώστε να νομίζει ότι θα έχει έξι χέρια, τρία ζευγάρια μάτια και ικανότητα αυτοθεραπείας. Αλλιώς, δε θα καταφέρει να εκπληρώσει το καθήκον της.

Ο άγγελος την εξέτασε από κοντά. Κατά τη γνώμη του, αυτή τη φορά ο Θεός είχε επιτύχει. Ξαφνικά όμως πρόσεξε ένα λάθος:
- Αδειάζει. Αναρωτιέμαι, Κύριε, μήπως βάλατε ξανά υπερβολικά πολλά πράγματα σε αυτό το πρότυπο μητέρας.

- Δεν αδειάζει. Αυτό ονομάζεται δάκρυ.

- Και σε τι χρησιμεύει;

- Για να δείχνει χαρά, λύπη, απογοήτευση, πόνο, θυμό, ενθουσιασμό.

- Κύριε, είστε μεγαλοφυΐα! αναφώνησε ο άγγελος. Ακριβώς αυτό ήταν που έλειπε, για να συμπληρωθεί το πρότυπο.

Ο Θεός πρόσθεσε με ύφος μελαγχολικό:
- Δεν το έβαλα εγώ. Όταν συναρμολόγησα όλα τα μέρη, το δάκρυ εμφανίστηκε από μόνο του.

Ο άγγελος συγχάρηκε πάλι τον Παντοδύναμο κι έτσι δημιουργήθηκαν οι μητέρες.

Χρόνια Πολλά σε όλες τις μητέρες του Κόσμου!

Πηγή: http://www.mitrikosthilasmos.com/2013/05/kai-o-theos-eplase-ti-mana-paulo-coelho.html#ixzz482eFD0Io

Παρασκευή 6 Μαΐου 2016

ΡΑΙΝΕΡ ΜΑΡΙΑ ΡΙΛΚΕ

Αυτό 'ναι η νοσταλγία - 
να κατοικείς στο κύμα
και να μην έχεις πατρίδα μες στο χρόνο.
Και οι επιθυμίες αυτό είναι -
σιγαλή συνομιλία
της αιωνιότητας με καθημερινές ώρες.
Και η ζωή είναι αυτό -
ώσπου απο το ένα χτές
να βγει η μοναχικότερη απ'τις ώρες ώρα
που ,
διαφορετικά απ'τις άλλες αδελφές της
γελώντας ,
μπροστά στο αιώνιο μόνο θα σωπάσει.

Εμπρός λοιπόν, χαμογελάστε!!!!! [Κ]αλημέρ[Α]


Κάπου στο βάθος ανοίγει ο καιρός. Η φύση πάντα εναλλάσσει τη διάθεση της γιατί όχι κι εμείς; Εμπρός λοιπόν, χαμογελάστε!!!!! 

Πέμπτη 5 Μαΐου 2016

Ο έρωτας κι η λογική, Γιώργος Κ. Αποστολόπουλος

Ο έρωτας κι η λογική
έπιασαν γρήγορο χορό
μα η λογική παράτησε
γιατί αντραλιζόταν
η λογική κι ο έρωτας
πιάσαν αργόσυρτο χορό
μα η λογική ελάκησε
γιατί πολύ βιαζόταν
ο έρωτας κι η λογική
περπάταγαν μεσ’ τη βροχή
έπαιζε αυτός με τα νερά
κι αυτή φοβόταν μη βραχεί
η λογική κι ο έρωτας
στον ήλιο βόλτα βγήκανε
χόρευε αυτός με τις σκιές
κι αυτή φοβόταν μη καεί
ο έρωτας κι η λογική
χαθήκαν σε μιάν ερημιά
λουλούδια μάζευε αυτός
κι αυτή μετρούσε τη ζημιά
η λογική κι ο έρωτας
πιάσαν να φτιάξουν σπιτικό
σιγοτραγούδαγε αυτός
κι αυτή φοβόταν το κακό
ο έρωτας κι η λογική
κινούν να περπατήσουνε
πάμε μπροστά, έλεγε αυτός
κι εκείνη: ας γυρίσουμε
…κι αφού ζωή δεν κάμανε
λένε: ας πεθάνουμε μαζί
ο έρωτας απόθανε
κι η λογική ακόμα «ζει»


Έτσι ανθισμένο να είναι....[Κ]αλημέρ[Α]


Έτσι ανθισμένο να είναι το βιβλίο της ζωής μας. Με χαρές, ευωδιές, αγάπες και μοίρασμα, πολύ μοίρασμα γιατί τίποτα δεν αξίζει περισσότερο από το να μοιράζεσαι. Η χαρά μεγαλώνει κι ο πόνος μικραίνει.

Τετάρτη 4 Μαΐου 2016

Ζευγαρώνοντας με τον ακατάλληλο

 5999 φορές
Artist: Anders PetersenArtist: Anders Petersen
Γιατί οι άνθρωποι, ακόμα και οι πιο έξυπνοι, παντρεύονται ή γενικά ζευγαρώνουν τόσο συχνά με πρόσωπα εντελώς ακατάλληλα; Ποιος είναι ο λόγος που επιλέγεις να αποτύχεις στον έρωτα με κάποιον όταν όλοι οι τρίτοι γύρω σου προέβλεπαν εξαρχής την αποτυχία σας;
Η πρώτη εύκολη απάντηση που μας έρχεται στα χείλη είναι πως ο έρωτας είναι τυφλός. Ο έρωτας λένε, δεν έχει να κάνει με τη λογική. Ερωτευμένοι βαριά – ιδίως κατά τη νιότη – με τον ίδιο τον έρωτα, αφήνουμε τον ποθητό άνθρωπο, ως ορισμένο μοναδικό πρόσωπο, σε δεύτερο πλάνο.

Πρώτα ο έρωτας για τον έρωτα, μετά ο έρωτας για το πρόσωπο, το συγκεκριμένο πρόσωπο.

Λαχταρούμε τόσο να βυθιστούμε στην αισθηματική ατμόσφαιρα και στο σενάριο ενός ειδυλλίου, που δε χάνουμε καιρό για να εξετάσουμε προσεχτικά ποιος είναι πράγματι αυτός που αρχίζουμε να ερωτευόμαστε. Αν είναι δηλαδή όντως εκείνος που αγαπάμε.

Λίγα ελκυστικά χαρακτηριστικά είναι υπεραρκετά να πυροδοτήσουν καρδιά και σώμα. Για τα υπόλοιπα, τον πρώτο τουλάχιστον καιρό, θα αναλάβει η φλογισμένη φαντασία του πόθου να κάνει τις αναγκαίες προσθήκες, τις αναγκαίες επιδιορθώσεις.

Άραγε δίχως τούτη τη φλογισμένη φαντασία του πόθου, πόσους όντως ερωτεύσιμους θα ανακαλύπταμε γύρω μας;

Δεν μπορεί να αρνηθεί κανείς πως τα ψεύδη του έρωτα περνούν στην αρχή απ’ τη μαγεία, τη γοητεία και την ποίηση, την έκσταση κι εκείνη την υπέρβαση των ορίων σου, των ορίων ζωής και θανάτου.

Να όμως που οι άνθρωποι συχνά ζευγαρώνουμε με πρόσωπα που, από χέρι, καταδικάζουν τη γοητεία σε απογοήτευση. Οι άνθρωποι διαλέγουν πρόσωπα ακατάλληλα να σχετιστούν και, ακόμα συχνότερα, να παντρευτούν. Είναι όμως πάντα ο τυφλός έρωτας που οργανώνει τη ζημιά;

Πολλοί καταφεύγουν στη επίφαση του έρωτα. Στα κλισαρισμένα επεισόδια και στις ασφαλείς ρυθμίσεις σχέσεων. Ήρεμα και κανονικά θα αγαπούν μέχρι να απομείνουν κι οι ίδιοι ένα ασφαλές κλισέ του εαυτού τους. Φτιάχνουν λοιπόν ερωτική σχέση και γάμο με άνθρωπο που δε συνταράσσει, ώστε να μη διαταράσσει τον κόσμο τους. Το προτιμούν.

Όλα μετρημένα και ζυγισμένα με κριτήριο κάποια επίφαση σιγουριάς. Ώστε να μπορούν και να χωρίσουν εύκολα. Ώστε να μπορούν να φύγουν. Για να μην πονέσουν φριχτά αν εγκαταλειφθούν, για να ξεχάσουν κατόπιν εύκολα, και πιο πολύ, για να είναι σε θέση γρήγορα να αναπληρώσουν. Για να μπορούν να είναι πολυγαμικοί και να μη χάνουν ευκαιρίες για νέες μικροπεριπέτειες.

Ο γνήσιος έρωτας είναι – θες δε θες – πιστός, ενώ εκείνοι προτιμούν να λένε πως έχουν εμπειρίες. Η φανταχτερή ποσότητα εις βάρος της ακριβής ποιότητας ήταν πάντα για τον κόσμο ένα δίλημμα. Όχι, όχι… δε θα προσφέρουν τον εαυτό τους στον άλλον, γιατί δε θέλουν να χάσουν τον εαυτούλη τους.

Δε φεύγουν όμως πάντα όπως ονειρεύονται. Τις πιο πολλές φορές δένονται για τα καλά σε μέτριες σχέσεις, σε μέτριες συγκινήσεις. Παραμένουν σε μια υποτονική, «λίγη» σχέση, που κατά βάθος περιφρονούν, όπως περιφρονούν και την αδυναμία τους…

Είναι απίστευτο, αλλά οι περισσότεροι, δε ζούμε. Προσπαθούμε μόνο να μην πεθάνουμε.

Από τη Μ.Βαμβουνάκη

Αποσπάσματα από το βιβλίο «Ο παλιάτσος και η Άνιμα» της Μάρως Βαμβουνάκη – εκδ. ΨΥΧΟΓΙΟΣ
Thessaloniki Arts and Culture, http://www.thessalonikiartsandculture.gr

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *