Το Βιβλίο μας...

 photo MonopatiaPsixisexofyllo_zps89709de9.png

Τα ποιητικά μας ταξίδια...

...η πνοή μας









 photo 7_zps2cbf94f1.png

ποιητικές διαδρομές...





 photo 5_zps08d71f1a.png



















 photo 9_zps4b675e8e.png

απο [Κ]αρδι[Α]ς...








 photo 11_zps8d533774.png





Βιντεάκι...

YouTube Λογοποιήματα

Πέμπτη 31 Ιουλίου 2014

...αλλά κανένας όμως!!


Τετάρτη 30 Ιουλίου 2014

"Εμείς" Αφροδίτη Ν.Μαργαρίτη


'Aλλη μια μέρα πέρασε!..ξεπρόβαλλε η δύση!
Τα χρώματα της ατενίζουν στον ορίζοντα,
βάφουν τον ουρανό, θαρρείς και κρατούν πινέλο
και ζωγραφίζουν!..
Σα να μιλούν για όνειρα!..για συναισθήματα!..
η σκέψη τρέχει!..η νύχτα έρχεται!..τ'αστέρια αρχίζουν να φαίνονται!..
Κι όμως πολλά αλλάζουν!..


Να!..τώρα που νύχτωσε, ακόμη και το μου λείπεις!..


και το σαγαπάω!..και το να προσέχεις!..γίνανε με μια λέξη!..ΣΕ ΛΑΤΡΕΥΩ!..Δεν υπάρχει παραπάνω!..Δεν υπάρχει πιο πάνω!..
Απλά και μόνο!..γιατί εσύ είσαι εσύ!..κι εγώ είμαι εγώ!..και το εγώ και το εσύ καταφέραμε να το κάνουμε ΕΜΕΙΣ!..




Τόσο απλά λοιπον, κι όμως τόσο αληθινά,ο κονδυλογράφος της καρδιάς!..έκανε τη δική του κατάθεση ψυχής!..
εκφράζοντας τα συναισθήματά του στο χαμόγελο της αυγής!..Αφροδίτη 

(Αφροδίτη Ν.Μαργαρίτη "Εμείς")     

Δείχτε μου δρόμο να περάσω με ήλιο με βροχή...



Τρέχω πετάω κυνηγάω πουλιά και όνειρα, και κάθε μέρα κολυμπάω σε πιο βαθιά νερά
Θέλω τον κόσμο να αγκαλιάσω με ένα ζεστό φιλί, και από τη δύση μου να φτάσω ως την ανατολή.

Μα είναι φίδι το ταξίδι είναι χολή μαζί και ξύδι, σε ένα μεγάλο αγκάθινο σταυρό
όμως εγώ δεν κάνω πίσω ούτε τον δρόμο μου θ' αφήσω, ώσπου λιμάνι σίγουρο να βρω.

Θέλω τον κόσμο να αγκαλιάσω με ένα ζεστό φιλί, και από τη δύση μου να φτάσω ως την ανατολή.

Τρέχω,πετάω,χαιρετάω τα πιο τρελά παιδιά Και κάθε πέτρα που πατάω ανοίγει σαν καρδιά
Δείχτε μου δρόμο να περάσω με ήλιο με βροχή, Θέλω τον κόσμο ν' αγκαλιάσω και πάλι απ' την αρχή.

Μα είναι φίδι το ταξίδι είναι χολή μαζί και ξύδι, σε ένα μεγάλο αγκάθινο σταυρό όμως εγώ δεν κάνω πίσω ούτε τον δρόμο μου θ' αφήσω, ώσπου λιμάνι σίγουρο να βρω.

Δείχτε μου δρόμο να περάσω με ήλιο με βροχή, Θέλω τον κόσμο να ΄διαβάσω και πάλι απ' την αρχή.

(Ν. Γκάτσος "Το ταξίδι")

-Τα παράθυρα

Εκείνος που κοιτάζει απ' έξω ένα ανοιχτό παράθυρο δεν βλέπει ποτέ τόσα πράγματα όσα αυτός που κοιτάζει ένα παράθυρο κλειστό.
Δεν υπάρχει πράγμα πιο βαθύ, πιο μυστηριώδες, πιο γόνιμο, πιο σκοτεινό, πιο εκθαμβωτικό από ένα παράθυρο φωτισμένο από ένα κερί.
Αυτό που μπορεί κανείς να δει στον ήλιο είναι πάντα λιγότερο ενδιαφέρον απ' αυτό που συμβαίνει πίσω από ένα τζάμι. Μέσα σ'αυτή την τρύπα, μαύρη ή φωτεινή, ζει η ζωή,ονειρεύεται η ζωή, υποφέρει η ζωή...

Σ.Μπωντλαίρ

Τρίτη 29 Ιουλίου 2014

"...ο άνθρωπος σήμερα μαραίνεται...,μέσα στην ανικανοποίητη καθημερινότητα,και τις απανωτές απογοητεύσεις..."

Αν στέρηση είναι να μην έχεις αυτό που επιθυμείς, ανικανοποίητο είναι να έχεις μεν αυτό που επιθυμείς, αλλά να μη σου προσφέρει τη γεύση που περίμενες να σου προσφέρει. Η απόκτησή του να αποδεικνύεται απογοητευτική. O άνθρωπος σήμερα μαραίνεται μέσα στην εποχή του ανικανοποίητου. Κι αν, όταν στερείσαι, μπορείς να ονειρεύεσαι και να προσδοκάς, μέσα στην ανικανοποίητη καθημερινότητα και τις απανωτές απογοητεύσεις -όχι απ’ αυτά που δεν έχεις αλλά απ’ αυτά που έχεις-, δεν ξέρεις πια τι ακριβώς να επιθυμήσεις. Από παντού ακούς χείλη πικρά να συμπεραίνουν πως δεν υπάρχει συναίσθημα, δεν υπάρχει φιλία, δεν υπάρχει εμπιστοσύνη, αξίες, φιλότιμο. Οι άνθρωποι παραπονιούνται πως δεν τους αγαπούν. Είναι εξάρτηση να περιμένεις από τους άλλους να σου χαρίσουν την αγάπη. Η αγάπη όντως είναι η μεγάλη πλήρωση της ύπαρξης, αλλά μόνο όταν πρόκειται για αγάπη που δίνεις. Όσο κι αν αγαπιέσαι, το ανικανοποίητο θα επιμένει ζοφώδες στην καρδιά, αν αυτή η καρδιά δεν μπορεί να αγαπήσει. Γεμίζουμε μονάχα απ’ την αγάπη που εμείς δίνουμε, από την πίστη που ασκούμε, από όσα δικά μας χαρίζουμε. Ακόμη κι η ψυχή διά της απωλείας της κερδίζεται. Είναι μοίρα ή ελεύθερη επιλογή η ικανότητά μας στο συναίσθημα; Πρέπει να είναι ελεύθερη επιλογή, γι’ αυτό και η καρδιά είναι διαρκώς θυμωμένη με τον μίζερο εαυτό μας που τη στενεύει. Κι αν είναι δύσκολο να βρίσκουμε αγάπες, είναι πολύ πιο δύσκολο να αγαπάμε· προϋποθέτει μεταστροφή της εγωιστικά εκπαιδευμένης προσωπικότητάς μας κάτι τέτοιο. Όσο την αρνούμαστε τη μεταμόρφωση, η επιδημία της ανίας και της κατάθλιψης εξαπλώνεται, σαν φάντασμα στοιχειώνει τη ζωή μας. Λέγεται πως: "Μελαγχολία είναι η αξόδευτη αγάπη…"

(ΜΑΡΩ ΒΑΜΒΟΥΝΑΚΗ)

Δευτέρα 28 Ιουλίου 2014

'Εχω για τη ζωή μια αντίληψη δραματική και ρομαντική...


Που πάμε; Μη ρωτάς.


Παρασκευή 25 Ιουλίου 2014

Πανελλαδικός μαθητικός διαγωνισμός για τα δάση και τη δασοπονία “Young People in European Forests” 2014

Σας ενημερώνουμε ότι την Παρασκευή 12 Σεπτεμβρίου 2014 και ώρα 17.00 θα πραγματοποιηθεί ο πανελλαδικός μαθητικός διαγωνισμός “YoungPeople in European Forests” που διοργανώνουν η Ειδική Γραμματεία Δασών, ο Φορέας Διαχείρισης Εθνικού Δρυμού Πάρνηθας και οι περιφερειακές δασικές
 υπηρεσίες.


Υποψήφιοι του διαγωνισμού μπορούν να είναι μαθητές γυμνασίων και λυκείων. Οι υποψήφιοι διαγωνίζονται σε ομάδες των τριών (3) ατόμων που συστήνουν οι ίδιοι.
Ο διαγωνισμός θα πραγματοποιηθεί στην ελληνική γλώσσα.
Η ύλη του διαγωνισμού, είναι διαθέσιμη στην ιστοσελίδα:
www.parnitha.net --> Δράσεις --> Διαγωνισμός για τα Δάση
Η νικήτρια ομάδα που θα διακριθεί στον πανελλαδικό διαγωνισμό θα λάβει μέρος στο ευρωπαϊκό Διαγωνισμό “Young People in European Forests” που θα πραγματοποιηθεί στις 29.9.2014 έως 3.10.2014 στο Eberswalde της Γερμανίας.
Η πρώτη σε κατάταξη ομάδα από κάθε περιφέρεια της χώρας θα συμμετάσχει σε πρόγραμμα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης στον Εθνικό Δρυμό Πάρνηθας στις 14-17 Οκτωβρίου 2014. Το πρόγραμμα θα υλοποιηθεί σε συνεργασία με την Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς.
Αιτήσεις συμμετοχής γίνονται δεκτές μέχρι 2.9.2014.
Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να απευθύνονται στο Φορέα Διαχείρισης Εθνικού Δρυμού Πάρνηθας στα τηλέφωνα 2102478540 και 2102445226, υπεύθυνοι: Άννα Δερβένη, Ανέστης Σαμπανίδης.

Πέμπτη 24 Ιουλίου 2014

Όταν ήρθες...,αυτό έκανα...,!!!


Αυτό θέλω..κι αυτό ονειρέυομαι...



Δεν υπάρχει φρεγάτα σαν ένα βιβλίο

Να μας πάει χώρες μακριά,

Ούτε ίππος ταχύς σαν μια σελίδα

Καλπάζουσας ποίησης.

Αυτό το πέρασμα μπορεί να το διασχίσει 

και ο φτωχότερος

Χωρίς την τυραννία διοδίων·

Πόσο λιτή είναι η άμαξα

Που μεταφέρει μια ανθρώπινη ψυχή!

Τετάρτη 23 Ιουλίου 2014

"Για μια ανατολή, που μάτια και χείλη θα γελάνε μαζί!" (Αφροδίτη Ν.Μαργαρίτη)

Ξέρεις γιατί ο "Δύτης" βουτά στα βαθιά?
αναρωτήθηκες ποτέ,πόσο πολύ μοιάζει με το ηλιοβασίλεμα?γιατί κοιτά τ'αστέρια και ταξιδέυει?γιατί νιώθει το φεγγάρι?γιατί τα μάτια του,σαν κάνει "μακροβούτια" δεν υγραίνονται κι όμως κλαίνε? ξέρεις??!..
Γιατί έχει ένα και μόνο σκοπό!..ν'αγγίζει έστω για μια στιγμή!..μια στιγμή μονάχα,τ'άπιαστο!..τ'ανέφικτο!..
Εκεί!..στον θησαυρό της θάλασσας!..
στα χρώματα του ηλιοβασιλέματος!..στη λάμψη της νύχτας!..
κατοικούν τα όνειρα του!..οι επιθυμίες του!..τα θέλω του!..
κι όταν φτάνει στο "βυθό" συναντά την ελπίδα!..που τιμονιέρης γίνεται!..Γι'αυτο,που ακόμη δεν ήρθε,γι'αυτό που ακόμη τον κρατάει,γι'αυτό που περιμένει!.. 
Κι οι ορίζοντες του ταξιδιού του!..γίνονται η σάλπιγγα της νοσταλγίας του!..η ηχώ της σιωπής του!..Για μιαν ανατολή που μάτια και χείλη θα γελάνε μαζί!!!!!

(Αφροδίτη Ν.Μαργαρίτη)

   

'Ισως γιατί δε θέλει να ξεχάσει!!

Κι ἂν ἔφτασα τόσο μακριά, ἦταν γιὰ νὰ μὴν ἀκούσω ποὺ δὲ μοῦ ἀποκρίθηκαν
κι ἄχ, πλανήθηκα πολὺ σὲ δρόμους, ἀκολουθώντας τοῦτο ἡ ἐκεῖνο, κληρονόμος μιᾶς ἀνεξήγητης ὥρας: τότε ποὺ ὅλα θὰ ἐξηγηθοῦν,
……χωρὶς λόγια ἢ καὶ χωρὶς νὰ ὑπάρχουμε καν — ὅταν, τέλος, ξαναγύρισα ἡ πόλη εἶχε λεηλατηθεῖ, τὰ βαγόνια ἀναποδογυρισμένα,
……ἡ ἐξέγερση ἦταν πιὰ παρελθὸν κι ὅσοι ἀπομεναν ὄρθιοι πυροβολοῦσαν ἀκόμα
γιὰ ἕνα φτωχὸ ἔπαθλο στὰ ὑπαίθρια σκοπευτήρια
……καὶ τὸ βράδυ «τί ὥρα εἶναι;» ρωτᾷς, «ὀχτώ» σου ἀπαντᾶνε, μὲ τέτοιες ἄθλιες βεβαιότητες ζοῦμε
καὶ κανεὶς δὲν εἶδε τὸ ἔγκλημα — ἀφοῦ τὸ τέλειο ἔγκλημα ἔγινε
……ἐκεῖ ποὺ δὲν μπορεῖ πιὰ τίποτα νὰ συμβεῖ. Ὅμως ἐγὼ ὑπῆρξα ἀνυπόμονος
σὰν κάποιον ποὺ ἀνοίγει τὴν ὀμπρέλα του σὲ καιροὺς ξηρασίας (ἴσως γιατί δὲ θέλει νὰ ξεχάσει),
……ἢ κάποιον ποὺ ντύνεται γυναῖκα γιὰ νὰ πεῖ ἕνα ψέμα ἀκόμα παιδικὸ —
μὴ μ᾿ ἀδικεῖτε, λοιπόν, ἂν ἔκλεισα τὰ μάτια, ἦταν γιὰ νὰ ὑπερασπίσω τὸν κόσμο
……ἢ θυμόμουν τὰ χέρια τῆς μητέρας καθὼς ἔβαζαν τὴ σκοῦπα πίσω ἀπ᾿ τὴ χαλαρωμένη πόρτα
……— στερεώνοντας ἴσως κάτι πιὸ μακρινό,
……ἐνῷ τὸ κοιμητῆρι, ἀντίκρυ, θρόιζε ἁπαλά, σὰν τὸ σύντομο ἐπίλογο ἑνὸς μυστηρίου.

( Τάσος Λειβαδίτης, Ὁ ἐπίλογος, ἀπὸ τὴ συλλογὴ Ἀνακάλυψη)

Τρίτη 22 Ιουλίου 2014

...αμα δεν υπάρχει ανθρωπιά δεν μπορείς...

"Γύρω μας υπάρχει ένας απανθρωπισμός..
Δεν κοιτάζουμε μέσα στην ψυχή μας,


τι θέλουμε και ποιες είναι οι πραγματικές αξίες της ζωής.




Όλα αυτά τα βάλαμε στην άκρη και δημιουργήσαμε



 ένα ψεύτικο κάδρο



"...με μονάχα τη δύναμη σου.."


Aπουσιάζω

Aπουσιάζω...
αν θέλετε να μιλήσετε με τον παλιό εαυτό μου,πατήστε 1
αν θέλετε να μιλήσετε με αυτό που γίνομαι,πατήστε 2
αν θέλετε να μιλήσετε με τα όνειρά μου πληκτρολογήστε κενό
και πιέστε το πλήκτρο της απόγνωσης που βρίσκεται κάτω από
την έλλειψη...για να με βρείτε...σκάψτε.
Απουσιάζω....
αν θέλετε να μιλήσετε με το ρόλο του σκληρού ....
πατήστε την ευαισθησία μου
Για να μιλήσετε στην καρδιά μου....γδυθείτε
Αφήστε το μήνυμά σας...
μετά τον χαρακτηριστικό ήχο με λέξεις κλειδιά....

Κωνσταντίνος Κόλιος

Δευτέρα 21 Ιουλίου 2014

Μόνο εσύ κι εγώ...

Σε ονόμασα βασίλισσα.
Υπάρχουν πιο ψηλές από σένα, πιο ψηλές.
Υπάρχουν πιο αγνές από σένα, πιο αγνές.
Υπάρχουν πιο ωραίες από σένα, υπάρχουν ωραιότερες.
Όμως εσύ είσαι η βασίλισσα.

Όταν περπατάς στους δρόμους
κανένας δε σε αναγνωρίζει.
Κανείς δε βλέπει το κρυστάλλινο στέμμα σου, κανένας δεν κοιτά
το χαλί από κόκκινο χρυσάφι
που πατάς όπου περνάς,
το χαλί που δεν υπάρχει.

Κι όταν φανείς
αντηχούν όλα τα ποτάμια
στο κορμί μου, σείουν
τον ουρανό οι καμπάνες,
κι ένας ύμνος γεμίζει τον κόσμο.

Μόνο εσύ κι εγώ,
μόνο εσύ κι εγώ, αγάπη μου,
τον ακούμε...

(Pablo Neruda)

Την ευτυχία δεν μπορεί κανείς να την αγοράσει αν δεν την έχει μέσα του!!!!!


Ευτυχία είναι να μπορούμε να νιώθουμε και να είμαστε ευτυχισμένοι ανα πάσα στιγμή.Στην πραγματικότητα όμως, είναι η αίσθηση της βαθιάς ικανοποίησης απο μικρα και φαινομενικά ασήμαντα πράγματα,τα οποία ωστόσο για τον καθένα απο εμάς,έχουν ξεχωριστή σημασία και αξία!..

Γι'αυτό με απλά λόγια ευτυχία είναι!...Να μπορείς να κοιτάς το ηλιοβασίλεμα,να λες τόσα πολλά με το βλέμμα σου,χωρίς να χρειάζεται να μιλήσεις!..
Ν'αγναντέυεις το απέραντο γαλάζιο τ'ουρανού!..Να μπορείς να αφουγκραστείς τον ήχο του κύματος που σκάει στη θάλασσα!..ακόμη κι όταν εκείνη είναι ήρεμη ή και αγριεμένη!..Να μπορείς να ακούς το τραγούδι του τζίτζικα!..Να είσαι χάλια!..και τα παιδιά σου, να σου λένε μάμα ίσιο να το κάνεις το μαλλί σου!..σε πάει καλύτερα!..Να βρέχει και να περπατάς στη βροχή δίχως ομπρέλα!..Να κάνεις μια βόλτα με το ποδήλατο σου σε έναν χαλικόδρομο και να πάθεις φουίτ!..γιατί έτσι "θ'αναγκαστείς" να περπατήσεις και να θαυμάσεις τις ομορφιές της φύσης!..Να γράψεις στα χαρτάκια των τσιγάρων σου, μια σκέψη για ένα αγαπημένο σου πρόσωπο!..να χτυπά το τηλέφωνο και το όνομα αυτού που σε καλεί να σε κάνει να χαμογελάς!..Να αράξεις στο μπαλκόνι κι ας σε "τρώνε" τα κουνούπια!..
Να πας επίσκεψη στο φιλαράκι σου που το πεθύμησες,να είσαι με ενα "χαζό" χαμόγελο στα χείλη,κι ας σε βάλει να κοιμηθείς και στο χαλάκι της πόρτας!..

 Να βλέπεις τα λευκά συννεφάκια στον ουρανό!..κι όταν έχει αέρα να παίρνεις τη φωτογραφική σου μηχανή και να τα φωτογραφίζεις καθώς αυτά θ'αλλάζουν σχήμα!..Να ξαποσταίνει ο νους σου μέσα απο τις φυλλωσιές τον δέντρων!..Να πηγαίνεις στις παιδικές χαρές και να γίνεσαι κι εσύ παιδί!..Να κοιτάς τον ήλιο και να σκέφτεσαι θετικά!..και σαν φτάνει η νύχτα!..Να νιώθεις το φως των αστεριών στα μάτια σου!..
Να αλλάζει ο σύντροφός σου τις υπηρεσίες του, για την πάρτη σου!..να τον κοιτάς εκεί που κοιμάται και να λες πόσο πολύ μπορεί να με αγαπας?και να τον παίρνεις μια αγκαλιά και να σου ρίχνει ένα χαμόγελο όλα τα λεφτά!..Τα κλειδιά της ευτυχίας που ανοίγουν την πόρτα της ψυχής,είναι απλά!..Την ευτυχία δεν μπορεί κανείς να την αγοράσει αν δεν την έχει μέσα του!..κι αυτό σημαίνει ένα πράγμα Αγάπη!..αν έχεις αγάπη μέσα σου, έχεις κι ανθρώπους στην ζωή σου!..[Α] 
Σαφώς Βασική προυπόθεση της ευτυχίας είναι η κατάχτηση κι εξασφάλιση των υλικών και πνευματικών αγαθών.Με τα παραπάνω γραφόμενα όμως θέλησα να δώσω έμφαση σε πράγματα απλά ή και δεδομένα μα υψίστης σημασίας!!


Αφιέρωμα στον Κώστας Καρυωτάκης

Ποιητής και πεζογράφος, ίσως η σημαντικότερη λογοτεχνική φωνή, που ανέδειξε η γενιά του '20
Γεννήθηκε στην Τρίπολη στις 30 Οκτωβρίου 1896 

Το 1917 αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών με λίαν καλώς. Στην αρχή επιχείρησε να ασκήσει το επάγγελμα του δικηγόρου, ωστόσο η έλλειψη πελατείας τον ώθησε στην αναζήτηση θέσης δημοσίου υπαλλήλου.
Απεχθανόταν τη δουλειά του και δεν ανεχόταν την κρατική γραφειοκρατία, εξού και οι πολλές μεταθέσεις του.
Η πρώτη ποιητική συλλογή του «Ο Πόνος των Ανθρώπων και των Πραγμάτων», δημοσιεύτηκε το Φεβρουάριο του 1919
Τον ίδιο χρόνο εξέδωσε το σατιρικό περιοδικό «Η Γάμπα», η κυκλοφορία του οποίου όμως απαγορεύτηκε έπειτα από έξι τεύχη κυκλοφορίας. Η δεύτερη συλλογή του, υπό τον τίτλο «Νηπενθή», εκδόθηκε το 1921.
Την ίδια περίοδο συνδέθηκε με την ποιήτρια Μαρία Πολυδούρη


Το Δεκέμβριο του 1927 εκδόθηκε η τελευταία ποιητική συλλογή του, με τίτλο «Ελεγεία και Σάτιρες».

Το Φεβρουαρίου του 1928 αποσπάστηκε στην Πάτρα και λίγο αργότερα στην Πρέβεζα. Η αλληλογραφία του με συγγενείς του την περίοδο αυτή αναδεικνύει την απόγνωση του Καρυωτάκη για την επαρχιακή ζωή και τη μικρότητα της τοπικής κοινωνίας. Στις 20 Ιουλίου πήγε στο Μονολίθι και αποπειράθηκε επί δέκα ώρες να αυτοκτονήσει, προσπαθώντας μάταια να πνιγεί. Την επόμενη μέρα (21 Ιουλίου) αγόρασε ένα περίστροφο κι επισκέφτηκε ένα καφενείο της Πρέβεζας. Αφού πέρασε λίγες ώρες μόνος του καπνίζοντας, πήγε σε μια παρακείμενη παραλία, τον Άγιο Σπυρίδωνα και έθεσε τέλος στη ζωή του κάτω από έναν ευκάλυπτο. Στην τσέπη του η αστυνομία βρήκε ένα σημείωμα, που εξηγούσε τους λόγους της αυτοκτονίας του:
Είναι καιρός να φανερώσω την τραγωδία μου. Το μεγαλύτερό μου ελάττωμα στάθηκε η αχαλίνωτη περιέργειά μου, η νοσηρή φαντασία και η προσπάθειά μου να πληροφορηθώ για όλες τις συγκινήσεις, χωρίς τις περσότερες να μπορώ να τις αισθανθώ. Τη χυδαία, όμως, πράξη που μου αποδίδεται τη μισώ. Εζήτησα μόνο την ιδεατή ατμόσφαιρά της, την έσχατη πικρία. Ούτε είμαι ο κατάλληλος άνθρωπος για το επάγγελμα εκείνο. Ολόκληρο το παρελθόν μου πείθει γι' αυτό. Κάθε πραγματικότης μου ήταν αποκρουστική. Είχα τον ίλιγγο του κινδύνου. Και τον κίνδυνο που ήρθε τον δέχομαι με πρόθυμη καρδιά. Πληρώνω για όσους, καθώς εγώ, δεν έβλεπαν κανένα ιδανικό στη ζωή τους, έμειναν πάντα έρμαια των δισταγμών τους ή εθεώρησαν την ύπαρξή τους παιχνίδι χωρίς ουσία. Τους βλέπω να έρχονται ολοένα περισσότεροι μαζί με τους αιώνες. Σ' αυτούς απευθύνομαι. Αφού εδοκίμασα όλες τις χαρές !!! είμαι έτοιμος για έναν ατιμωτικό θάνατο. Λυπούμαι τους δυστυχισμένους γονείς μου, λυπούμαι τα αδέλφια μου. Αλλά φεύγω με το μέτωπο ψηλά. Ήμουν άρρωστος. Σας παρακαλώ να τηλεγραφήσετε, για να προδιαθέση την οικογένειά μου, στο θείο μου Δημοσθένη Καρυωτάκη, οδός Μονής Προδρόμου, πάροδος Αριστοτέλους, Αθήνας.

[Υ.Γ.] Και για ν' αλλάξουμε τόνο. Συμβουλεύω όσους ξέρουν κολύμπι να μην επιχειρήσουνε ποτέ να αυτοκτονήσουν δια θαλάσσης. Όλη νύχτα απόψε, επί δέκα ώρες, εδερνόμουν με τα κύματα. Ήπια άφθονο νερό, αλλά κάθε τόσο, χωρίς να καταλάβω πώς, το στόμα μου ανέβαινε στην επιφάνεια. Ορισμένως, κάποτε, όταν μου δοθεί η ευκαιρία, θα γράψω τις εντυπώσεις ενός πνιγμένου.

Ποιήματά του έχουν μελοποιήσει συνθέτες και συγκροτήματα, όπως ο Μίκης Θεοδωράκης, τα «Υπόγεια Ρεύματα», η Λένα Πλάτωνος, ο Μίμης Πλέσσας, ο Γιάννης Σπανός, ο Γιάννης Γλέζος και ο Νίκος Ξυδάκης.
Η ποίηση του Καρυωτάκη αποπνέει την αίσθηση του μάταιου, του χαμένου, η στάση του είναι αντιηρωική και αντιδανική. Ο Καρυωτάκης γράφει ποιήματα για το άδοξο, το ασήμαντο, ακόμα και το γελοίο, ως διαμαρτυρία, που φθάνει στο σαρκασμό.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/204#ixzz386JlAyjq

Μια οικογένεια κάτσε καλά! Η δική μου.

Μου είπαν πως δεν παίζομαι....ως μάνα φυσικά, επίσης μου είπαν πως τη συζήτηση που είχα με το γιo μου στο facebook αξίζει να την κάνω λογοποίημα...
Τώρα βέβαια καταλαβαίνω πως με κοροϊδεύουν με την καλή έννοια πάντα, αλλά εγώ ΕΊΜΑΙ ΚΛΑΣΣΙΚΉ ΕΛΛΗΝΊΔΑ ΜΆΝΑ και δεν θεωρώ ότι ήμουν κάπου ....αλλού ντ΄ αλλού....σας την παραθέτω λοιπόν και την αφήνω  στην κρίση σας
(Όπου Κ εγώ, όπου Μ ο γιος μου)

Κ:σπίτι είσαι;
Μ:.Ναι
Κ:βγαλε από την κατάψυξη τον κιμά βάλτον στο νεροχύτη
να σου πω, παπουτσάκια τρως;
Μ:Όχι και μν πεις είναι ίδιο με τον μουσακά
Κ:οχι οκ
Μ:Βαρέθηκα να το ακούω αυτό
Κ:οκ.. θα γεμίσω κολοκύθια γι αύριο...
σήμερα να δούμε, καμιά ομελέτα τι λες;
Μ:Θα δούμε
Κ:οκ
Κ:θα φύγεις;
Μ:Ναι
Κ:τι Ώρα;
Μ:Τρ
Κ:οκ
που θα πας;
Μ:Για καφέ
Κ:και θα ξαναγυρίσεις;
Μ:Τρ θα με σπάσεις τα νεύρα; ; πες τι θες
Κ:τπτ
Μ:Λεγε
Κ:δε θέλω ρε κάτι
Μ:Μν με νευριάζεις

Κ:ετσι ρωτάω βαριέμαι

Εγώ γιατί τη βρίσκω φυσιολογικότατη; 

Κυριακή 20 Ιουλίου 2014

Ακόμη κι αν οι νύχτες φυτέυουν αρνητικές σκέψεις!..αυτό έχε στο νου σου!..[Α]

'Eχε υπομονή και επιμονή!.. κι όλα όσα πεθύμησες ίσως να έρθουν!..
ακόμη κι αν νιώθεις πως τα χρόνια τρέχουν,
κι οι μέρες κυλούν!..κι οι νύχτες φυτέυουν αρνητικές σκέψεις!..να θυμάσαι πως το σπουδαιότερων όλων είναι η υγεία!..κι όμως οι περισσότεροι το προσπερνούν,δίχως να καταλάβουν την ανεκτίμητη του αξία!..Γοητέυονται απο ανούσια πράγματα!...και συνήθως μαυρίζουν την ψυχή τους απο καταστάσεις που άλλοτε αξίζουν,και άλλοτε όχι!..Ξεχνώντας πως έχωντας την υγεία,έχουν το πινέλο που ζωγραφίζει ανεξίτηλα τον ήλιο!..Μα για να ζήσεις την κάθε στιγμή!..για να αγαπήσεις!..για να ονειρευτείς!..για να απογοητευτείς!..για να προσπαθήσεις!..για να αγωνιστείς!..για να γευτείς!..για να οσφρηστείς την ευωδία των ρόδων!..για να γελάσεις!..για να δακρύσεις!..για να κάνεις λάθη κι ας πονέσεις!..και για να μάθεις απο αυτά!.. και στην τελική να πεις οτι έχεις ζήσει!.. 'Εχε στο νου σου!..πως ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΞΙΑ!..[Α]

Σάββατο 19 Ιουλίου 2014

Γι αυτό έχω ανάγκη τη θάλασσα...


Παρασκευή 18 Ιουλίου 2014

Πρέπει τουλάχιστον να έχεις την τόλμη να...


'Οσα πραγματικά θα έπρεπε να ξέρω τα έμαθα στο νηπιαγωγείο!!

Όσα πραγματικά πρέπει να ξέρω για το πώς να ζω, τι να κάνω και πώς να είμαι, τα έμαθα στο Νηπιαγωγείο. Η σοφία δε βρισκόταν στην κορυφή του σχολικού βουνού, αλλά εκεί, στα βουναλάκια από άμμο, στο νηπιαγωγείο...
Αυτά είναι τα πράγματα που έμαθα:
1. Να μοιράζεσαι τα Πάντα.
2. Να παίζεις τίμια.
3. Να μη χτυπάς τους άλλους.
4. Να βάζεις τα πράγματα πάλι εκεί που τα βρήκες.
5. Να καθαρίζεις τις τσαπατσουλιές σου.
6. Να μην παίρνεις τα πράγματα που δεν είναι δικά Σου.
7. Να λες συγνώμη, όταν πληγώνεις κάποιον.
8. Να πλένεις τα χέρια σου πριν από το φαγητό.
9. Να κοκκινίζεις.
10. Να ζεις μια ισορροπημένη ζωή, να μαθαίνεις λίγο, να σκέπτεσαι λίγο, να σχεδιάζεις, να ζωγραφίζεις, να τραγουδάς, να χορεύεις, να παίζεις και να εργάζεσαι κάθε μέρα από λίγο.
11. Να παίρνεις έναν υπνάκο το απόγευμα.
12. Όταν βγαίνεις έξω στον κόσμο, να προσέχεις την κίνηση, να κρατιέσαι από το χέρι και να Μένεις μαζί με τους άλλους.
13.Να αντιλαμβάνεσαι τα Θαύματα. Να θυμάσαι το μικρό σπόρο μέσα στο δοχείο από φελιζόλ. Οι ρίζες πάνε προς τα κάτω και το φυτό προς τα πάνω. Κανείς πραγματικά δεν ξέρει πώς
και γιατί, αλλά Όλοι μας μοιάζουμε σ’ αυτό.
14. Τα χρυσόψαρα, τα χάμστερς, τα άσπρα ποντίκια, ακόμη κι ο μικρός σπόρος μέσα στο πλαστικό δοχείο, όλα πεθαίνουν. Το ίδιο κι εμείς.

Να θυμάσαι τελικά τα βιβλία και την πρώτη λέξη που έμαθες την πιο ΜΕΓΑΛΗ απ'όλες: τη λέξη ΚΟΙΤΑ.

(Robert Fulghum, Όσα πραγματικά θα έπρεπε να ξέρω τα έμαθα στο Νηπιαγωγείο, 1992)

Πέμπτη 17 Ιουλίου 2014

"..τα πάντα κάτω απο τον ήλιο είναι γραμμένα.."


Δεν φαντάζεσαι πόσο σημαντικό είναι αυτό. Πόσο γαληνεύει την ψυχή...

Ένα βράδυ, που δεν μπορούσα να κλείσω μάτι γιατί με ζώνανε τα φίδια του παρελθόντος, θύμωσα πολύ με τον εαυτό μου..
Όχι, λέω.. δεν πάει άλλο αυτή η κατάσταση.. πρέπει να γλιτώσω...
Ως τότε, ολότελα, δεν τα είχα καταφέρει.
Ένα διάστημα ήμουν καλά, μετά ξανακυλούσα πάλι. Αυτά τα μεσοβέζικα δεν τα γουστάρω. Δεν θέλω χάπια παρηγοριάς. Ένα γιουρούσι θα κάμω και θα τελειώσουν όλα., σκέφτηκα.
Πάμε, είπα.
Κι έπιασα από τ' αυτί τον εαυτό μου.
Πρώτα καθάρισα τον χώρο μου. Έχει μεγάλη σημασία αυτό. Ο βιότοπος της κακομοιριάς είναι η αφροντισιά του χώρου σου. Ύστερα τον στόλισα. Κρέμασα τα κουρτινάκια μου,τα καδράκια μου, έκανα έναν χώρο χαρούμενο, φιλόξενο, ας πούμε, να δεχτεί τον καινούριο μου εαυτό. Μετά ασχολήθηκα με την εμφάνισή μου.
Και το κυριότερο;
Εκπαιδεύτηκα να χαίρομαι με την προσμονή απλών καθημερινών πραγμάτων.
Δεν φαντάζεσαι πόσο σημαντικό είναι αυτό. Πόσο γαληνεύει την ψυχή...

(Α. Παπαδάκη)

'Κι έζησαν αυτοί καλά... με εμάς τι γίνεται;''-Μυρτώ Χαμπάκη

  • Κάντε μια υπόσχεση στον εαυτό σας και προσπαθήστε να την τηρείτε : "Από σήμερα θα μειώσω την κριτική προς το σύντροφό μου, θα σταματήσω να τον θεωρώ υπεύθυνο για όλα τα λάθη αυτού του κόσμου και θα μάθω να απολογούμαι και να ζητάω συγνώμη όταν εγώ έχω λάθος!"
  • Η αγάπη είναι συνώνυμη της αρμονίας και της ισορροπίας. Μπορεί να γεφυρώσει διαφορές και να συντονίσει ανάγκες και όνειρα.

    Δεν χρειάζεται να μάθουμε να αγαπάμε, δεν υπάρχει μέθοδος ή τρόπος. Το μόνο που χρειάζεται είναι να φέρουμε στην επιφάνεια την αγάπη που κρύβεται μέσα στη ψυχή μας και η οποία είναι φυσική κατάσταση της ψυχής μας, όπως και η ευτυχία.

    Δημιουργηθήκαμε από αγάπη, είμαστε αποτελέσματα της αγάπης, η φύση μας είναι η αγάπη.

Τετάρτη 16 Ιουλίου 2014


Μόνο που τα απρόσμενα κάποιες φορές πονάνε περισσότερο!..[Α]

και καμιά φορά δεν έχεις λόγια να πεις!..με ποιον να τα βάλεις με τη ζωή?με τις συγκυρίες?
με τον εαυτό σου?

'Όχι με κανένα απο τα παραπάνω μόνο με την καρδιά σου!..[Α]

 

Αν έχεις ταλέντο διάβαινε..

"Ο ταλαντούχος άνθρωπος, ότι κι αν κάνει, το κάνει  εμπνευσμένα.
Και η Κόλαση να σε περιμένει μαζί του, θα είναι μια παραδεισένια
Κόλαση, να γλείφεις και τα δάχτυλά σου.
Ενώ από τον ατάλαντο άνθρωπο να μην περιμένεις τίποτα καλό.
Και ο Παράδεισός του ανούσιος θα είναι, μια ηλίθια πράσινη πεδιάδα,
το δε χορτάρι σύντομα θα αποδειχθεί γκαζόν..."
.ΜΑΛΒΙΝΑ ΚΑΡΑΛΗ

Τρίτη 15 Ιουλίου 2014

"..κι όταν ολόκληρο το σύμπαν σε δοκιμάζει συνέχεια κάποια στιγμή λυγίζεις!..[Α]

Έρχονται στιγμές που αναρωτιέσαι γιατί να ονειρέυεσαι?
γιατί να ελπίζεις?
Αφου συνέχεια η πραγματικότα σε προσγειώνει!..και τότε είναι που γονατίζεις!..κι η φωνή της ψυχής,σου φωνάζει να σηκωθείς!..κι όμως δεν έχεις πλέον τη δύναμη!..όχι γιατί δε μπορείς αλλά γιατί η απογόητευση πονάει...κι όταν ολόκληρο το σύμπαν σε δοκιμάζει συνέχεια κάποια στιγμή λυγίζεις!..και τι μένει??ένα γιατί..και μια διαπίστωση!..και τόσες πολλές-πάρα πολλές λεπτομέρειες που σου "φωνάζανε" κι εσύ δεν άκουγες!..δεν έβλεπες!..δεν!..δεν!..κι αν λένε πως ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός, για μένα είναι μέγα λάθος!..γιατί μόνο η αγάπη και τα αληθινά αισθήματα θεραπέυουν τα πάντα!..[Α]

"..μπερδέψαμε την αγάπη με την ανοχή.."


Δευτέρα 14 Ιουλίου 2014

"Πρέπει να αποτύχεις για να επιτύχεις,γιατί όσοι δεν απέτυχαν είναι όσοι ποτέ δε ρίσκαραν."

Η ζωή είναι περίεργη καθώς τη ζεις μια φορά και την πληρώνεις δέκα.

Εχεις μονάχα μια ευκαιρία για να βρεις την ιδανική συνταγή,μα αν την πετύχεις μια φορά σου είναι αρκετή.

 Για να μπορείς λοιπόν να πεις πως έφτασες στο τέρμα,πως είδες όσα ήθελες και έχεις πια χορτάσει...

Πρέπει τουλάχιστον μια φορά να καεί η γλώσσα και η καρδιά σου.

Πρέπει να γρατσουνιστούν τα γόνατα και τα σχέδια σου.

Πρέπει να αποτύχεις για να επιτύχεις,γιατί όσοι δεν απέτυχαν είναι όσοι ποτέ δε ρίσκαραν.

Πρέπει να γευτείς λεμόνι και αλάτι,για να σε γλυκάνει μια σοκολάτα γάλακτος.

Πρέπει να γνωρίσεις τους λάθος ανθρώπους για να εκτιμήσεις την αξία της συντροφιάς όταν βρεις επιτέλους τους σωστούς.

Πρέπει να χάσεις το πτυχίο γαλλικών,την θέση στη σχολή που ονειρευόσουν απο παιδί ή έστω τα κλειδιά με το αγαπημένο σου μπρελόκ.

Πρέπει να πληγωθείς,μα πρέπει και να πληγώσεις.

Να αποχωριστείς τον πρώτο σου έρωτα και να βρεις το αέναο πάθος της ζωής σου.

Αφου το βρεις όποιο κι αν είναι πρέπει ολοκληρωτικά να του δοθείς.

Πρέπει να ξυπνήσεις ένα πρωί και να αναρωτηθείς αν αντέχεις να υπομείνεις την ημέρα που ξεκινάει.

Πρέπει να διαφωνήσεις με τους γονείς σου και να επιμείνεις στη θέση σου ακόμη κι αν δε μιλήσετε για μερικές μέρες.

Πρέπει να σου κλέψουν το πορτοφόλι,τη θέση πάρκινγκ ή έστω τη σειρά στο ταμείο.

Να κρυολογήσεις άσχημα επειδή δεν έβαλες ζακέτα.

 Να παρακοιμηθείς επειδή ζήτησες πέντε λεπτά ακόμη απο το ξυπνητήρι σου.

Πρέπει να πιεις για να ξεχαστείς και να θυμηθείς γιατί αξίζει να ζεις.

 Να έρθει πρέπει η στιγμή που δε θα ξέρεις τη σωστή απάντηση.

Ή ακόμη και η στιγμή που δε θα έχεις καν απάντηση.

Πρέπει να επιλέξεις το λάθος πακέτο επικοινωνίας και την λάθος κίνηση στο σκάκι.

Πρέπει να δοκιμάσεις ένα παντελόνι που δε σου κάνει και να σου κάνουν δώρο μια μπλούζα δυο νούμερα μεγάλη.

Πρέπει να απογοητευτείς απο φίλους,να γελάσεις με κρύα ανέκδοτα και να υπομείνεις βαρετές ταινίες μέχρι εκείνη που ασυναίσθητα θα σε αλλάξει για πάντα. 

Πρέπι να χάσεις στα χαρτιά τη ίδια μέρα που θα χάσεις και στην αγάπη.

Να μην έχεις ούτε πίτα ούτε σκύλο.

Οι αντοχές σου πρέπει να σε εγκαταλείψουν πριν φτάσεις στη γραμμή του τερματισμού.

Πρέπει να δεις το τελευταίο λεωφορείο για την θάλασσα να απομακρύνεται το πιο ζεστό μεσημέρι του καλοκαιριού.

Πρέπει να βρεις έναν άνθρωπο για τον οποιο θα τα παρατούσες όλα και να αναγκαστείς να παρατήσεις την ιδέα του μαζί.

Πρέπει να συνειδητοποιήσεις πως η ζωή σου πήρε ένα δρόμο,που δεν διάλεξες εσύ.

Να ευχηθείς να ήσουν για μια στιγμή αλλού σ'εκείνο το "εκεί" που τόσο σου ΄χει λείψει.

Να έρθει η μέρα που δε θα μπορείς να παραδεχτείς τα συναισθήματα σου,ουτε καν στον εαυτό σου.

Να δεις τον κόσμο να καταρρέει τριγύρω και μέσα σου.

Πρέπει να συνειδητοποιήσεις πως κάποια όνειρα σου δε θα πραγματοποιηθούν ποτέ και ακόμη πως ποτέ δε θα καταφέρεις να τα έχεις όλα.

Πρέπει να αναγνωρίσεις λόγω εμπειρίας και όχι θεωρίας πως τα ωραιότερα πράγματα στη ζωή δεν είναι πράγματα,αφού επιθυμήσεις  κάτι που δε μπορείς να το αγοράσεις.

Πρέπει να χάσεις το κορίτσι πριν βρεις το θάρρος να της εξηγήσεις.

και πρέπει να πεθάνεις μερικές φορές πριν μπορέσεις πραγματικά να ζήσεις!!!

Το Δέντρο των φίλων

Υπάρχουν άνθρωποι στη ζωή μας...
που μας κάνουν ευτυχισμένους...

απ΄την απλή σύμπτωση να συναντηθούν τα μονοπάτια μας...

Κάποιους τους έχουμε σε ολη τη διαδρομή στο πλάι μας...
βλέποντας πολλά φεγγάρια να περνάνε...
ενώ κάποιους τους βλέπουμε ελάχιστα μεταξύ δύο βημάτων μας...

Ίσως κάθε φύλλο ενός δέντρου χαρακτηρίζει τους φίλους μας...
Επιπλέον...
η μοίρα μάς φέρνει και άλλους φίλους...
αυτούς που δεν γνωρίζαμε ότι επρόκειτο να διασχίσουν το δρόμο μας...
Πολλούς από αυτούς...
τους ορίζουμε ως αδερφές ψυχές… φίλους Καρδιακούς...

Είναι ειλικρινείς...
είναι αληθινοί...
Ξέρουν πότε δεν είμαστε καλά...
ξέρουν τι μας κάνει ευτυχισμένους!!

Υπάρχουν επίσης οι περιστασιακοί φίλοι...
αυτοί που γνωρίζουμε σε κάποιες διακοπές...
ή για λίγες μέρες ή ώρες...
Αυτοί συνήθως στολίζουνε το πρόσωπό μας με πολλά χαμόγελα...
για όσο καιρό είμαστε κοντά τους...

Μιλώντας για κοντά...
δε θα μπορούσαμε να ξεχάσουμε τους μακρινούς μας φίλους...
εκείνους που είναι στην άκρη των κλαδιών...
και όταν ο άνεμος φυσάει εμφανίζονται πάντα...
μεταξύ του ενός φύλλου και του άλλου...

Περνάει ο καιρός… το καλοκαίρι φεύγει...
πλησιάζει το φθινόπωρο και χάνουμε κάποια από τα φύλλα μας...
μερικά γεννιούνται σ’ ένα άλλο καλοκαίρι...
και μερικά παραμένουν για πολλές εποχές...

Κάθε πρόσωπο που έρχεται στη ζωή μας είναι μοναδικό...
Πάντα αφήνει κάτι από τον εαυτό του και παίρνει ένα κομμάτι από εμάς...
Θα υπάρξουν και εκείνοι που μας πήραν πολλά...
αλλά δε θα υπάρξουν αυτοί που δε μας άφησαν τίποτα...

Αυτή είναι η μεγαλύτερη ευθύνη της ζωής μας...
και η πιο προφανής απόδειξη...
πως δύο ψυχές δε συναντήθηκαν Π ο τ έ τυχαία!!

Jorge Luis Borges

Κάθε τόπος,τόπος σου Αφροδίτη Ν.Μαργαρίτη (Αφιερωμένο στους στρατιωτικούς)



Κάθε τόπος, τόπος σου

κάθε ταξίδι και μια εμπειρία,

ξένος μέσα στους ξένους

γνωρίζεις λογιών-λογιών ανθρώπους.


Κάποιοι θα σε εκπλήξουν

κάποιοι θα σε πονέσουν

κάποιοι θα σε "πουλήσουν"

και κάποιοι θα σ'αγαπήσουν!!


Ελάχιστοι είναι που θα ξεχωρίσουν

και θα δημιουργήσεις ότι πιο όμορφο

και σπάνιο μ'ανεκτίμητη αξία

που λέγεται Φιλία!!


(Γιατί) άλλο η φιλία του "καφέ"

άλλο του συμφέρον,

και ΑΛΛΟ όταν το ΕΓΩ γίνεται ΕΜΕΙΣ

όπου ενωμένοι σα μια γροθιά γέυεσαι

και τ'άσχημα και τα καλά.


Όπως και να 'χει όλοι και όλα,
σου δίνουν μαθήματα

γεμίζοντας σε με ανάμεικτα συναισθήματα.


Γι' αυτό κάθε τόπος, τόπος σου

κάθε ταξίδι και μια εμπειρία

με διαφορετική για τον καθένα αξία!..

μα με κοινό παρονομαστή

το απέραντο γαλάζιο ν'ανεμίζει

και περήτρανα και ένδοξα,

η ελληνική σημαία να κυματίζει!!!

(Αφροδίτη Μαργαρίτη)


Αφιερωμένο στις ανθρώπινες σχέσεις που στιγματίζουν τη ζωή μας, καθώς και σε κάθε στρατιωτικό που μετατίθεται σε μέρη γνώριμα και μη, βιώνοντας εμπειρίες και διδάγματα!

Μόνο αυτός είναι ο σωστός δρόμος!..γιατί μόνον αυτός θα μας οδηγήσει στην πραγματική ευτυχία!..[Α]


Παρασκευή 11 Ιουλίου 2014

Καληνυχτα!!

Στη νύχτα γεννά τα χρώματα
με φως την πλημμυρίζει
και τις καρδιές μας σε φωτιά
κι ονείρατα αρμενίζει....[κ]
Θα την χαρούμε και σήμερα και αύριο. Όσοι μπορείτε κατεβείτε με το ταίρι σας μέχρι τη θάλασσα κι αφεθείτε μέσα σε μια αγκαλιά...μη λέτε πολλά...η σιωπή είναι ο λόγος της πανσελήνου!!!!
[Κ]αληνύχτ[Α]





Ας μάθουμε επιτέλους στους ανθρώπους να σκέφτονται και όχι τι να σκέφτονται.


1. Τον φόβο σου μόνο εσύ μπορείς να τον θρέψεις και μόνο εσύ μπορείς να τον καταστρέψεις. Τα τέρατα ζουν μέσα σου και στο χέρι σου είναι μόνο αν θα τα αφήσεις να μεγαλώσουν ή όχι. Ή, όπως λέει και ο Καβάφης, «Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,αν δεν τους κουβαλείς μες στην ψυχή σου,αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου».

2. Οι άνθρωποι που έχεις δίπλα σου να είναι λίγοι και καλοί. Μην αναλώνεσαι με ανθρώπους που σε κάνουν να νιώθεις άσχημα, που σε μειώνουν, που δεν θέλουν το καλό σου, που δεν ξέρουν να δίνουν. Μην εξαντλείσαι «μέσα στην πολλή συνάφεια του κόσμου».

3. Αυτά που δεν λες, αυτά που δεν ζεις, αυτά που δεν θες να παραδεχθείς ούτε στον εαυτό σου, τα απωθημένα και τα καταπιεσμένα σου ένστικτα είναι αυτά που θα έρθουν μια μέρα και θα σε εκδικηθούν, θα σε πνίξουν.Μην καταπιέζεις τον εαυτό σου, μην δημιουργείς αδιέξοδα εκεί που δεν υπάρχουν. Ζήσε.

4. Πόθος. Έρωτας. Σεξ. Αγάπη. Οι μεγαλύτερες κινητήριες δυνάμεις. Απόλαυσέ τες.

5. Δεν έχουν σημασία μόνο αυτά που ζήσαμε. Ίσως μεγαλύτερη σημασία έχουν αυτά που δεν ζήσαμε. Οι έρωτες οι ανεκπλήρωτοι, όλα τα «σ αγαπώ» που τσιγκουνευτήκαμε, όλα τα σώματα που αγγίξαμε μόνο νοητά, όλα τα χείλη που ονειρευτήκαμε αλλά φοβηθήκαμε να φιλήσουμε. Ίσως τα «όχι» μας μας έκαναν αυτό που είμαστε, όχι τα «ναι» μας. Ίσως.

6. Ό,τι αρχίζει, θα τελειώσει. Ό,τι δεν αρχίσει δεν θα τελειώσει και ποτέ. Έρωτας δεν είναι μόνο ό,τι εκπληρώθηκε- είναι και ό,τι πόθησες. Ίσως γι’ αυτό μας τρώνε για πάντα οι ανεκπλήρωτοι έρωτες. Δεν πεθαίνουν γιατί δεν κατάφεραν να γεννηθούν.

7. Το να παραδεχθούμε ότι κάτι πέθανε, ότι έκανε τον κύκλο του, ότι δεν είναι πια ό,τι ήταν, ότι το χάσαμε για πάντα, δεν είναι εύκολη υπόθεση. Η μόνη λύση είναι, όμως, να αποχαιρετήσεις αυτό που φεύγει «σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος». Τουλάχιστον «σαν». Μέχρι να γίνεις θαρραλέος



πηγή http://www.thessalonikiartsandculture.gr/life/aytoveltiwsi/7-pragmata-pou-mou-emathe-o-kavafis-gia-ti-zoi#.U74ycpR_v-h

Ναζίμ Χικμέτ

Να γελάσεις απ’ τα βάθη των χρυσών σου ματιών
είμαστε μες στο δικό μας κόσμο.
Η πιο όμορφη θάλασσα
είναι αυτή που δεν έχουμε ακόμα ταξιδέψει.
Τα πιο όμορφα παιδιά
δεν έχουν μεγαλώσει ακόμα.
Τις πιο όμορφες μέρες μας
δεν τις έχουμε ζήσει ακόμα.
Κι αυτό που θέλω να σου πω,
το πιο όμορφο απ' όλα,
δε σ' τό 'χω πει ακόμα.
(Μτφ. Γιάννης Ρίτσος)

Πέμπτη 10 Ιουλίου 2014

Η απροσδιοριστία σκοτώνει..


Μια δειλή πράξη σου σε κάνει να πεθαίνεις μέσα στους άλλους.
Με μια συγνώμη αργοπορημένη,πεθαίνουν οι άλλοι μέσα σου..
Λίγη περισσότερη σιωπή μπορεί να σκοτώσει το ίδιο αλάνθαστα,όπως και μια λέξη.
Μια κίνηση αδιαφορίας,ένα βλέμμα επίμονο,το κουδούνι που δε χτύπησε,το γράμμα που ήρθε,
κάνουν το ίδιο καλά τη δουλειά τους οπως ένα μαχαίρι ή λίγο υδροκυάνιο..
Κάθε μέρα,όλες τις νύχτες,24 ολάκερες ώρες ο φόβος σκοτώνει
η απροδιοριστία σκοτώνει,τ'όνειρο σκοτώνει,η πράξη σκοτώνει...
Κι όταν πεθαίνεις
κανείς δεν ξέρει από πόσους καθημερινούς θανάτους
σε προφυλάσει αυτό το μικρό χωματένιο ύψωμα.

(Λειβαδίτης)

Αυξανεσθε

,Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε είπαμε, και οι μηχανές αυξήθηκαν και πλήθυναν.
Μας είχαν υποσχεθεί πως θα δούλευαν για μας.
Τώρα δουλεύουμε εμείς γι' αυτές.
Με τις μηχανές που επινοήσαμε για να αυξηθεί το φαγητό μας, αυξήθηκε η πείνα μας.
Τα όπλα που επινοήσαμε για να υπερασπιστούμε τον εαυτό μας, μας σκοτώνουν.
Οι πόλεις που επινοήσαμε για να συνευρισκόμαστε, μας κάνουν να απομακρυνόμαστε.
Τα μεγάλα μέσα που επινοήσαμε για να επικοινωνούμε, δεν μας ακούνε, ούτε μας βλέπουν.
Είμαστε οι μηχανές των μηχανών μας.
Αυτές ισχυρίζονται πως είναι αθώες.
Κι έχουν δίκιο.

Εδουάρδο Γκαλεάνο

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *