"Για μια ανατολή, που μάτια και χείλη θα γελάνε μαζί!" (Αφροδίτη Ν.Μαργαρίτη)

Ξέρεις γιατί ο "Δύτης" βουτά στα βαθιά?
αναρωτήθηκες ποτέ,πόσο πολύ μοιάζει με το ηλιοβασίλεμα?γιατί κοιτά τ'αστέρια και ταξιδέυει?γιατί νιώθει το φεγγάρι?γιατί τα μάτια του,σαν κάνει "μακροβούτια" δεν υγραίνονται κι όμως κλαίνε? ξέρεις??!..
Γιατί έχει ένα και μόνο σκοπό!..ν'αγγίζει έστω για μια στιγμή!..μια στιγμή μονάχα,τ'άπιαστο!..τ'ανέφικτο!..
Εκεί!..στον θησαυρό της θάλασσας!..
στα χρώματα του ηλιοβασιλέματος!..στη λάμψη της νύχτας!..
κατοικούν τα όνειρα του!..οι επιθυμίες του!..τα θέλω του!..
κι όταν φτάνει στο "βυθό" συναντά την ελπίδα!..που τιμονιέρης γίνεται!..Γι'αυτο,που ακόμη δεν ήρθε,γι'αυτό που ακόμη τον κρατάει,γι'αυτό που περιμένει!.. 
Κι οι ορίζοντες του ταξιδιού του!..γίνονται η σάλπιγγα της νοσταλγίας του!..η ηχώ της σιωπής του!..Για μιαν ανατολή που μάτια και χείλη θα γελάνε μαζί!!!!!

(Αφροδίτη Ν.Μαργαρίτη)