Πόσο πολύ σε αγάπησα... [Κ]αλημέρ[Α]

Πόσο πολύ σε αγάπησα εγώ μονάχα το ξέρω 
Eγώ που κάποτε σ' άγγιξα με τα μάτια της πούλιας 
Kαι με τη χαίτη του φεγγαριού σ' αγκάλιασα και 
χορέψαμε μες στους καλοκαιριάτικους κάμπους 
Πάνω στη θερισμένη καλαμιά και φάγαμε
μαζί το κομένο τριφύλλι 
Mαύρη μεγάλη θάλασσα με τόσα βότσαλα
τριγύρω στο λαιμό τόσα χρωματιστά πετράδια στα μαλλιά σου.( Νίκος Γκάτσος)




Η αγάπη είναι μοναχική υπόθεση. Αγαπάω για μένα, τόσο εγωιστικό. 
Αγαπάω και δεν με νοιάζει αν κι εσύ μ αγαπάς. 
Αγαπάω και δίνομαι, τόσο απλόχερα, χωρίς να ζυγιάζω αν αγαπάς και δίνεις το ίδιο κι εσύ. 
Και υπογράφουμε χωρίς να το καταλαβαίνουμε τον σεβασμό στην ελευθερία του άλλου. Γιατί αυτή η αγάπη δεν κάνει τον άλλον κτήμα μας, και δεν οδηγεί σε αδιέξοδες και αρρωστημένες καταστάσεις. 
Αγαπάω και δίνω, αγαπάς και δίνεις και από την τόση "εγωιστική" αγάπη γεννιέται το "όλον" που είναι εγώ κι εσύ. Όταν αγαπάω για μένα , ζω!

Κατερίνα Σικλαφίδου