Το παρελθόν και το τώρα είναι η βαλίτσα για το νέο ταξίδι...[Κ]αλημέρ[Α]

Το πως βλέπουμε έναν άνθρωπο θαρρώ πως εξαρτάτε από το ποια είναι τα δικά μας όρια. Συνήθως μας τρομάζουν οι ελεύθεροι άνθρωποι. Εκείνοι που δεν ακολουθούν τις επιταγές της κοινωνίας. Οι περιθωριακοί για κάποιους. Όσο πιο στενά είναι τα όρια μας τόσο πιο δύσκολα τους αποδεχόμαστε. Κι όσο πιο πολύ μας φοράμε τον κοινωνικό φόβο , τόσο πιο πολύ μας έλκη και η απεξάρτηση από αυτόν που όμως μας τρομάζει.
Η ελευθερία είναι ένα μικρό βήμα μπροστά, μα η απαλλαγή μας από τα κοινωνικά κλισέ, τα οικογενειακά "πρέπει" κι όλα όσα μας φόρτωσαν μεγαλώνοντας θέλει τσαγανό. Κι όμως όσο δύσκολο κι αν ακούγεται, δεν είναι. Αρκεί να κοιτάξουμε μέσα μας. Αρκεί να κοιτάξουμε πίσω μας. Αρκεί να αφουγκραστούμε την λαχτάρα της ψυχής μας να πετάξει. Το παρελθόν και το τώρα είναι η βαλίτσα για το νέο ταξίδι.
Ναι! θέλω να είμαι ελεύθερος. Μη σκέφτεσαι το πρωί τι ρούχο θα επιλέξεις για να αρέσεις παρά μόνο να φοράς το καλύτερο χαμόγελο, εκείνο που το φωτίζει η ψυχή σου. Να αφήσεις να περάσουν αδιάφορα οι κριτικές σκέψεις και τα λόγια όσων κακοπροαίρετα προσπαθούν να σου μαυρίσουν τη ψυχή γιατί απλά δεν τολμούν. Να επιλέγεις ανθρώπους που παρά το "περιθωριακό" τους δίνουν την καρδιά τους, ανοίγουν την ψυχή και το σπίτι τους κι έχουν να πουν μια καλή κουβέντα για όλους. Που μοιράζονται τα λίγα και τα κάνουν να μοιάζουν πολλά. Εκείνους που το χαμόγελο τατουάζ στα χείλη τους έγινε.
Μην κριτικάρεις...κανέναν. Να θυμάσαι πως όταν ο δείκτης του χεριού σου δείχνει κάποιον άλλον, τα υπόλοιπα τέσσερα δάχτυλα δείχνουν εσένα.
Επέλεξε τη γνώση. Μόνο μέσα από αυτήν θα μάθεις τον εαυτό σου και θα αφήσεις τη σκέψη μακριά από "πρέπει" και "μη".
Ελευθέρωσε το μυαλό σου και πέτα...!

Κατερίνα Σικλαφίδου