Και πότε-πότε έρχονται κάτι ήμερα πρωινά σαν την πρώτη μέρα της πλάσης.....
και... μονάχα ένα άχ! αποκρεμιέται απ’ το στόμα σου,
όπως κρέμεται ένα ματσάκι κανελόκλωνα σε μιὰ κλωστή στὸ καρφί τής κουζίνας
όπως κρέμεται ένα κλωνάρι γιασεμί στὸ παράθυρο
όπως κρέμεται η χελιδονοφωλιά κάτου απ' το λούκι της στέγης
καὶ μέσα στὴ φωλιά κάθουνται γαλανά, χλιαρά τ' αυγὰ
έτοιμα να γενούνε φτερά καὶ τραγούδια...
. . . . . . . . . . . . . . . . . .
Γιάννης Ρίτσος
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Περιμένουμε τα σχόλιά σας