Οι κορδέλες...[Κ]

Ξυπνήσαμε με οίστρο.

Σκέψεις , συναισθήματα, όλα ένα κουβάρι από πολύχρωμες κορδέλες μέσα μας. Μεταξένιες κορδέλες.
Μας αγγίζουν απαλά, τρυφερά, μας γαργαλούν.
Είμαστε έτοιμοι να γεμίζουμε το χώρο από γέλια.
Να δοθούμε άνευ όρων στις απέραντες γαλάζιες θάλασσες των ονείρων μας.
Να αγγίξουμε τα κρίνα και ν΄ανθίσουν μες το χειμώνα.
Ζωή! αυτό είναι.
 Ξυπνήσαμε απ το λήθαργο..ακουμπήσαμε απαλά την πλάτη του ήλιου, αφουγκραστήκαμε τη σιωπή.
Αφήσαμε τη σκέψη μας ευλαβικά σε κουρασμένα χέρια κι εκεί μες στις ταλαίπωρες παλάμες ακούσαμε τη ζωή γλυκά να ψιθυρίζει στο αυτί ένα χαμόγελο.
Το φεγγάρι στα γεμίσματα, σε λίγες ώρες θα ολοκληρωθεί και μαζί του θα κοκκινίσουμε κι εμείς κι οι κορδέλες θα γίνουν όλες κόκκινες.
Θα δέσουν τα άκρα μας..
Θα μας σηκώσουν ψηλά.
Πιο ψηλά..
Ακόμη πιο ψηλά..
Κοινωνοί μιας αέναης χορογραφίας που σε βγάζει στο φως
Κι εκεί θα μείνουμε! [Κ]