Τότε, μεσ’ τη σιωπή της σιωπής του βάλτου, τότε να’ ρθεις να με βρείς. Απρογραμμάτιστα κι απροειδοποίητα. Να μεταλάβεις το σώμα και το αίμα του Άγιου Έρωτα. Να σωθείς και να καταστραφείς στο όνομα της Αγάπης, που δεν τη γνωρίζεις γι’ αυτό σε φοβάται… Τρυφερή [Κ]αληνύχτ[Α] και σ ευχαριστω.......

........Κι εκεί, αυτό που εσύ θα κάμεις στάχτη κι εγώ τροφή για τα σκουλήκια, χάνεται, εξαφανίζεται, δεν έχει καμιά αξία (που έτσι κι αλλιώς δεν έχει και το ξέρεις και ξέρω πως το ξέρεις) και βγαίνει η μία η μόνη ομορφιά, που σάρκες, μαλλιά και κόκκαλα με σπουδή και επιμέλεια κρύβουν.

           Κι εκεί, αυτό που εσύ θα κάμεις στάχτη κι εγώ τροφή για τα σκουλήκια, χάνεται, εξαφανίζεται, δεν έχει καμιά αξία (που έτσι κι αλλιώς δεν έχει και το ξέρεις και ξέρω πως το ξέρεις) και βγαίνει η μία η μόνη ομορφιά, που σάρκες, μαλλιά και κόκκαλα με σπουδή και επιμέλεια κρύβουν.

            Τότε, μεσ’ τη σιωπή της σιωπής του βάλτου, τότε να’ ρθεις να με βρείς.

Απρογραμμάτιστα κι απροειδοποίητα.

Να μεταλάβεις το σώμα και το αίμα του Άγιου Έρωτα.

Να σωθείς και να καταστραφείς στο όνομα της Αγάπης, που δεν τη γνωρίζεις γι’ αυτό σε φοβάται…

            …να σηκωθείς.

            …να λάμψεις.

            …κι εγώ να καμαρώνω, μέσα σου, που σε αγάπησα.

            Τότε να ρθείς κι άφοβα να βουτήξεις.

Γιατί την ώρα που ο βάλτος σωπαίνει, ο βούρκος μοσχοβολά τ’ αρώματα της φλαμουριάς.

Τότε οι φεγγαροπαρμένοι λάμπουν. Τότε να ρθείς, μαζί να λάμψουμε

Όταν όλοι οι ανόητοι θα’χουν σαλπάρει για μακριά…

            …να σηκωθείς.

            …να λάμψεις.

            …κι εγώ να καμαρώνω, μέσα σου, που σε αγάπησα.

            Τότε να ρθείς κι άφοβα να βουτήξεις.

Γιατί την ώρα που ο βάλτος σωπαίνει, ο βούρκος μοσχοβολά τ’ αρώματα της φλαμουριάς.

Τότε οι φεγγαροπαρμένοι λάμπουν. Τότε να ρθείς, μαζί να λάμψουμε

Όταν όλοι οι ανόητοι θα’χουν σαλπάρει για μακριά…

                                                                                                 Γιώργος Αποστολόπουλος