Έκσταση - Paul Éluard

''Είμαι μπροστά στο γυναικείο αυτό τοπίο

Σαν το παιδί μπρος στη φωτιά

Χαμογελώντας μόλις κι έχοντας στα μάτια δάκρυ

Μπροστά σε τούτο το τοπίο που όλα σκιρτούνε μέσα μου

Όπως θολώνουνε καθρέφτες και καθρέφτες λάμπουνε

Δυό γυμνά αντανακλώντας σώματα εποχή την εποχή.

Χίλιες έχω να χαθώ δικαιολογίες

Στη γης αυτήν επάνω τη δίχως δρόμους

Στον ουρανό αυτό από κάτω τον χωρίς ορίζοντα

Δικαιολογίες καλές που χτες τις αγνοούσα

Και που δεν πρόκειται ποτέ να τις ξεχάσω

Καλά κλειδιά βλεμμάτων κλειδιά κορίτσια των αυτών κλειδιών

Μπροστά σε τούτο το τοπίο όπου δική μου είναι η φύση.

Εμπρός στη φωτιά η πρώτη φωτιά

Δικαιολογία καλή λόγος κυρίαρχος

Αστέρι γνωστό και αναντίλεκτο

Και στη γης επάνω και στον ουρανό από κάτω

Έξω απ’ την καρδιά μου και στην καρδιά μου εντός

Μπουμπούκι δεύτερο πρώτο φύλλο πράσινο

Που με τα φτερά της το σκεπάζει η θάλασσα

Κι ο ήλιος στο τετέλεσται που βγαίνει από μέσα μας.

Είμαι μπροστά στο γυναικείο αυτό τοπίο

Σαν το κλαδί μες στη φωτιά.''