Πίνδαρος κ

''Περπατώ στην άκρη του γκρεμού
μια προσευχή στα χέρια του θεού
γίνομαι ψαλμός στη βαθιά χαράδρα
όνειρο που ανηφορίζει αργά τα βράδια
θέλω πριν ο ήλιος βγεί στον ουρανό
να πηδήξω άσπιλος στο βαθύ κενό
να γίνω λυκαυγές, να ζήσω ξανά
τα μικρά σου, γαλάζια μυστικά

Δακρύζει η αδέσποτη ψυχή μου
κάθε φορά που λέω σ' αγαπώ
κόβεται στα δύο η φωνή μου
μα εγώ σου λέω πάλι σ'αγαπώ
και είναι φορές που αναρωτιέμαι
από τα χέρια σου αν πέφτω ή αν κρατιέμαι
αν υπάρχεις κι αν ζεις
αν είσαι όραμα και θα χαθείς''