Όσο σε γνωρίζω

Μ' αρέσουν οι αποχρώσεις σου, το ξέρεις έτσι;
Ν' αδειάζεις το μυαλό σου στα χαρτιά μου
και να τα κάνεις όλα λίμπα..
Και να γκρινιάζω που πρέπει να τα γράψω
πάλι όλα από την αρχή
Κι εσύ να με ηρεμείς και
να μου δείχνεις πως δεν χρειάζεται
να προσπαθώ τα κάνω όλα τέλεια
Είναι όλα όπως πρέπει από την φύση τους, λες..
Σ' όλη αυτή την ακανόνιστη, την αυθόρμητη
την εκνευριστικά ελεύθερη γραφή....
"Ποίηση" λοιπόν;
Ναι, έτσι ξεκίνησε...
μόνο που δεν περίμενα να γράφεις πάνω μου,
με τέτοια άνεση...
Να χοροπηδάς σαν μικρό παιδί
και να κάνεις σχοινάκι στο τσιμέντο μου,
χωρίς την άδεια μου...
Μου προκαλείς ο,τι και τα βεγγαλικά,
που με το άκουσμα τους κ μόνο, με φέρνουν κοντά τους.
Μου τα θυμίζεις, γιατί όταν σε βλέπω,
μπερδεύονται όλα τα χρώματα στο μυαλό μου.
Όσο σε γνωρίζω,
"ξεχνάω" οτιδήποτε δεν ήρθε
Για να 'χω χώρο να θυμάμαι μόνο εσένα
Εσένα που σε ζω.

Όσο σ’ αγαπάω δεν σε θέλω αλάνθαστο.
Αν είσαι τέλειος,
πως να τσαλακωθώ μαζί σου;

 Ρενέ Στυλιάρα