Είναι κάτι στιγμές....Αφροδίτη Μαργαρίτη

Είναι κάτι στιγμές που παιδί γίνεσαι και κλαίς...Κλαίς για όσα περίμενες..για όσα ευχόσουν...για όσα θα ήθελες...Είναι κάτι στιγμές που προσπαθείς...προσπαθείς πολύ...και κάνεις υπομονή...και περιμένεις...κι όταν φτάνει η ώρα να χαρείς τσούπ!..η ζωή σε "χαστουκίζει"...κοιτάς κάπου εκεί ψηλά,κάπου εκεί πέρα, συνομιλείς με τα όποια πιστέυω σου και σε πιάνει το παράπονο...κι όμως δε σ'ακούει κανείς!..κι εσύ πνίγεσαι..και κανείς δε το νιώθει...Είναι κάτι στιγμές που φωνάζεις δίχως φωνή...Είναι κάτι στιγμές που κλαίς σα παιδί κι όλα αυτά γιατί?Γιατί η ζωή επέλεξε να σε δοκιμάσει ξανά...κι εσύ για μια ακόμη μια φορά να χάνεσαι στα χρώματα του ηλιοβασιλέματος στο βαθύ κόκκινο του δειλινού βάζοντας τα με τη ζωή που νιώθεις πως σε "μουτζώνει" και την ψυχή σου πληγώνει!..Είναι κάτι στιγμές που οι λέξεις πονάνε και η μοίρα παίζει παιχνίδια!..κάνοντας την ελπίδα αναγραμματισμό λ ε π ί δ α!..Είναι κάτι στιγμές που απογοητέυεσαι τόσο μα σε ποιον να μιλήσεις?ποιός να σ'ακούσει?ποιός να σε νιώσει? Όταν εσύ έχεις μάθει να είσαι με ένα χαμόγελο? Είναι απλά κάτι στιγμές που κλαίς γαμώτο, κλαίς για ένα χθές και για ένα σήμερα που η ζωή επέλεξε να μην έρθει κι εσύ πονάς.....μα σε ποιον να μιλήσεις...ποιός να καταλάβει....κι η ψυχή ψιθύρισε εγώ!..κι η καρδιά απάντησε μα πως μπορείς να ξέρεις τι έχω κι εκείνη αποκρίθηκε εγώ κι εσύ είμαστε ένα!! Κάθε φορά,αλλά κάθε φορά η μία είναι πιο δυνατή για να στηρίζει την άλλη!..Γι'αυτό κι όταν πονάς πονάω...κι όταν χαμογελάς χαμογελάω...Δωσ' μου το χέρι σου και πάμε...Δε μπορώ να στο δώσω κουράστηκα να περιμένω...κουράστηκα να ελπίζω...κουράστηκα ν'απογοητέυομαι...Δώσ' μου το χέρι σου επιμένω...'Οχι τώρα, αυτή τη φορά δε μπορώ να ταξιδέψω......θέλω να κοιμηθώ σα να μη πρόκειται να ξυπνήσω ποτέ!!

(Αφροδίτη Μαργαρίτη)