Ο σχολικός εκφοβισμός μας αφορά και είναι υπόθεση όλων μας!..[Α]

H 6η Μαρτίου έχει καθιερωθεί επίσημα ως ημέρα κατά της βίας

στο σχολείο.Η μέρα αυτή αποτελεί μια αφορμή για δασκάλους,μαθητές και γονείς μέσα απο το διάλογο και την ανταλλαγή απόψεων, να επιτυχούν να περάσουν τα πρέποντα μυνήματα που αρμόζει να εφαρμόζονται απο τον καθένα! Βάζοντας λοιπόν, ο καθένας το δικό του

λιθαράκι, οι άνθρωποι ίσως καταφέρουν να γίνουν υπέυθυνοι και ώριμοι ώστε να περιοριστούν κι αν είναι δυνατον να εξαλειφθούν οι δίαυλοι εκδήλωσης της βίας στη ζωή των ανηλίκων και να αποτραπούν ,οι όποιες αρνητικές συνέπειες στις διαπροσωπικές τους

σχέσεις.Τα περιστατικά ενδοσχολικής βίας έχουν λάβει μεγάλη δημοσιότητα τα τελευταία χρόνια.Η κοινωνία δείχνει να μην τα ανέχεται, πως θα μπορούσε άλλωστε! Όμως δεν έχει κατανοήσει, πως τα περιστατικά αυτά αντικατοπτρίζουν την καθημερινότητα που κάθε στιγμή διδάσκει στα παιδιά μας. Βασικός παράγοντας είναι η μη εκπαιδευτική τηλεόραση που πλασάρει αν μπορώ να το πω έτσι, τρόπους μέσα απο τους

οποίους δε γίνονται αντιληπτοί, διότι ο πήχης του νου αδυνατεί να το αντιληφθεί κι αντι να πηγαίνουμε μπρος όλο πάμε πίσω!'Οσον αφορά την πολιτεία θα μπορούσε να φτιάξει ένα καλύτερο σχολικο περιβάλλον για το παιδί μου,για το παιδί σου για τα παιδιά μας.Κι εδώ τίθεται το πολλαπλό ερώτημα:Πως να μιλήσει κανείς για σχολική βία σε παιδιά που φοιτούν σε σχολεία με στοιβαγμένους μαθητές θαρρείς κι είναι μέσα σε ένα λεωφορείο ο ένας πάνω στον άλλον σα σαρδέλες?πως να μιλήσει κανείς όταν υπάρχουν ακατάληλλα σχολικά κτήρια και ανύπαρκες σχολικές αυλές, πως?Πως να μιλήσει για σχολική βία σε παιδιά που βιώνουν καθημερινά τη βία της πείνας και του υποσιτισμού?Πως να μιλήσει κανείς στα παιδιά, όταν τους έχουν στερήσει το όνειρο?Ναι! το όνειρο! Να ονειρέυονται ένα καλύτερο μέλλον εξ'αιτίας της κατάστασης που επικρατεί στη χώρα μας και δεν είναι άλλη αυτή της οικονομικής κρίσης και το μόνο που

βλέπουν είναι ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι να βρίσκουν λύση στο να φύγουν στο εξωτερικό!Είμαστε στην Ελλάδα του 2015 και η ιστορία της μας δίδαξε τα χίλια μύρια κι όμως...!!Αξίζει να σημειωθεί πως ο εκφοβισμός στα σχολεία δεν είναι μόνο σε προσωπικό επίπεδο μα και σε ομαδικό.Καθώς δεν αφορά μόνο το μαθητή που εκφοβίζεται,αλλά και όσους είναι παρόντες ή γνωρίζουν την ύπαρξη του, κι έστω και "ανενεργά" είναι κι εκείνοι συμμετέχοντες σε αυτό, αφού είναι γνώστες της όποιας κατάστασης συμβαίνει.Οι μορφές κατά της σχολικής βίας είναι πάμπολλες κι αυξάνται κάθε μέρα και σε μεγαλύτερο βαθμό.Αναφορικά θα πω μερικές μορφές εκφοβισμού όπως ο λεκτικός-σωματικός-εκβιασμός-ρατσιστικός-σεξουαλικός και ηλεκτρονικός! Τρόποι πρόληψης κι

αντιμετώπισης του φαινομένου αυτού που ζει και βασιλέυει είναι η συνεργασία.Σαφώς και άλλος είναι ο ρόλος και η ευθύνη του διευθυντή του σχολείου,άλλος του δασκάλου και άλλος του γονέα.'Ομως κάθε μέλος της σχολικής κοινότητας έχει ρόλο και ευθύνη για την αντιμετώπιση του.Ο βαθμός εμπλοκής σχετίζεται τόσο με την ιδιότητα του, όσο και με τη σοβαρότητα αυτού του θέματος.Κι επειδή πολλά περιστατικά αποσιωπούνται για λόγους όπως να μη χαθεί ντεμέκ η εικόνα του σχολείου,το κύρος του δηλαδή,να μη στιγματίζουν τους θύτες και τα θύματα!Η έλλειψη ενημέρωσης, αποτελεί το νούμερο ένα στην "πρόωθηση"αυτού του φαινομένου της σχολικής βίας.Γι'αυτό όχι στην άγνοια! Όχι στην αποσιώπηση! Ναι στην ενημέρωση! Ναι στο διάλογο!Ναι στη συνεργασία! 'Ολοι διαφορετικοί κι όμως όλοι ίσοι!
Τέλος καλό θα ήταν να μη θυμόμαστε να τα λέμε μια φορά το χρόνο μα να τα αναφέρουμε καθημερινά μέσα απο παραδείγματα, βασισμένα σε απλά επιχειρήματα που γίνονται κατανοητά στους μαθητές! Ίσως εάν όλοι μας το δουλέψουμε περισσότερο στο νου μας,ίσως τότε ο κόσμος μας,η κοινωνία μας έστω κι ένα χιλιοστό γίνει όχι το δανεικό αλλά το ιδανικό!..[Α]φροδίτη Μαργαρίτη


Ας ενώσουμε όλοι μας τις δυνάμεις μας και ας κάνουμε τον κόσμο μας καλύτερο μπορούμε!
'Οχι άλλα θύματα φτάνει!..Ο σχολικός εκφοβισμός είναι υπόθεση όλων μας!..[Α]