Το όνειρο ενός γελοίου-Ντοστογιέφσκι

Είμαι ένας άνθρωπος γελοίος. Τώρα με λέμε τρελό. Θα ήταν ένας τίτλος τιμής αν γι' αυτούς δεν εξακολουθούσα να είμαι το ίδιο γελοίος. Αλλά δεν δυσανασχετώ πια, όλος ο κόσμος μου είναι αρκετά συμπαθής, ακόμη και όταν με κοροϊδεύουν
και θα έλεγε κανείς, πως τότε ίσα-ίσα μου είναι συμπαθής. Θα γελούσα και ΄γω μαζί με αυτούς ευχαρίστως, όχι τόσο για μένα, αλλά για να τους κάνω ευχαρίστηση, αν δεν δοκίμαζα τόση θλίψη κοιτάζοντας τους. Θλίψη να βλέπω πως δεν γνωρίζουν την αλήθεια που γνωρίζω εγώ. Τι σκληρό είναι να την γνωρίζεις μόνο εσύ! Αλλά δεν θα καταλάβουν. Όχι, δεν πρόκειται να καταλάβουν. ʼλλοτε υπέφερα πολύ που περνούσα για γελοίος και ξέρω αναμφίβολα ότι είμαι από γεννησιμιού μου........Χρόνο με το χρόνο, βεβαιωνόμουνα όλο και περισσότερο ότι από κάθε άποψη παρουσίαζα ένα γελοίο πρόσωπο. Όλος ο κόσμος με κορόϊδευε παντού και πάντα, αλλά κανενός δεν πέρναγε από το μυαλό ότι αν υπήρχε κάποιος στο κόσμο που ήξερε πιο καλά από όλους ότι είμαι γελοίος, αυτός ο άνθρωπος ήμουν εγώ, κι αγανακτούσα που κανείς δεν το φανταζόταν........