Μια άλλη ματιά των στιγμών μας. Κ.Σικλαφίδου

Περνά η ζωή!Νεράκι γλυστρά μέσα από τα δάχτυλά μας.Κι έρχεται η στιγμή που κλείνουμε την χούφτα μας και μαζί κλείνουμε και την απογοήτευση στην ψυχή μας.Δεν έμεινε τίποτα μέσα στα χέρια μας.Είναι όμως πραγματικά έτσι;
Για κάποιους ίσως.Για τους άλλους όπως και για μένα δεν είναι καθόλου έτσι.Βέβαια δεν έχω κανέναν σκοπό να μιλήσω για το μισοάδειο ή μισογεμάτο.Γιατί απλά και το μισογεμάτο αν το κρατήσεις μία μέρα ολόκληρη στο χέρι σου το βάρος του θα είναι ασήκωτο. Κοιτώντας όμως  το νερό που γλστρά από την παλάμη μου βλέπω τις σταγόνες δροσιάς που μείνανε πάνω στο δέρμα μου. Κι αν αυτές καταφέρουν να μείνουν πάνω μου μια ζώη....τότε η ευτυχία που θα μου δώσουν, θα είναι ίσως και "ασήκωτη".
Αυτό είναι το κέρδος της ζωής. Η ουσία της. Να ξεκολλήσω από τις επιθυμίες που μένουν μισές , ανεκπλήρωτες, σύμφωνα με αυτό που εμείς θέλουμε και να κατανοήσουμε πως ό,τι μας μένει από τα βιώματά μας είναι η προίκα μας για την συνέχεια.Η  προσκόλληση στ΄ανεκπλήρωτα φορτώνουν με περισσό βάρος την ψυχή μας, κολλάνε το μυαλό μας σε ένα σημείο και πετυχαίνουν την κατάρρευση της ψυχολογίας μας.
Η ζωή είναι όμορφη. Όμορφες και οι στιγμές της. Μικρές - μεγάλες, πολλές ή λίγες. Η επιτυχία είναι να μάθουμε από αυτές. Να καταφέρουμε να ξεφύγουμε από τις μεγαλεπίβολες επιθυμίες μας (τις οποίες ίσως και δεν μετρήσαμε ως οφείλαμε, αν μπορεί να γίνουν , αν είμαστε ικανοί να τις φτάσουμε, αν μας αρμόζουν, κ.λ.π) και να εισπράξουμε αυτή την ελάχιστη χαρά που μας αφήνουν.  
Ζήστε με χαμόγελο. Βρέξτε τα πόδια σας στη θάλασσα σαν τα παιδιά. Μυρίστε ένα λουούδι. Αγκαλιάστε τον άνεμο. Κι αν νοιώθεται μόνοι ακολουθήστε το πέταγμα μιας πεταλούδας, σας βεβαιώνω ότι στο τέλος θα ΄χετε την καλύτερη παρέα.
Γιατί το λίγο αν το αφήσεις, με τον καιρό γίνεται πολύ και το πολύ ελάχιστο.