Αν ποτε, Α. Σικιελιανός κ

Αν ποτέ, αλαφροϊσκιωτη πηγή γενείς, κρυσταλλογάργαρο θέλω να ξεπηδώ από τα βάθη σου νερό. Ποτάμι γλυκομούρμουρο να γίνομαι, στις θάλασσες να ξαποστάζω, τη γη με την αγάπη σου
ανάλαφρα να σκεπάζω, του πλάστη τη μυρόδροση πνοή παντοτεινά για χάδι νά`χω.

Αν ποτέ, αστέρι μακρινό,της νύχτας σύντροφος ζεστός γενείς, νυχτολούλουδο θέλω νά`μαι`γώ, στο φως σου από κάτω αιώνια να ζω.

Αν ποτέ, θεά της σιωπής γενείς, πανάρχαια της Ανατολής σοφία, της Δύσης ξημέρωμα στερνό, κραυγή οδύνης θέλω ν`ακουστώ στου καθενός δεσμώτη το βωμό.