Το Βιβλίο μας...

 photo MonopatiaPsixisexofyllo_zps89709de9.png

Τα ποιητικά μας ταξίδια...

...η πνοή μας









 photo 7_zps2cbf94f1.png

ποιητικές διαδρομές...





 photo 5_zps08d71f1a.png



















 photo 9_zps4b675e8e.png

απο [Κ]αρδι[Α]ς...








 photo 11_zps8d533774.png





Βιντεάκι...

YouTube Λογοποιήματα

Παρασκευή 29 Αυγούστου 2014

Είναι η μοναξιά αυτής της νύχτας... [Κ]αληνύχτ[Α]

Αγαπάς το φωνάζεις,το δείχνεις,το τραγουδάς,το ζωγραφίζεις,το χαράζεις στην καρδιά σου,το γράφεις σ'ένα χαρτί, όπου η σκέψη σου γίνεται το μολύβι για την ψυχή που σε κάνει να χαμογελάς που είναι δίπλα σου. Χτυπάς την πόρτα της νύχτας,καθώς κοιτάς τ'αστέρια,και περιμένεις ω ναι!..
το φεγγάρι να σε ανοίξει. Ακόμη κι αν τα καθρεφτάκια σου έχουν θολώσει,εσύ εκεί...
εκεί που λαχταρά η ψυχή σου. και αναμένεις κάτι να λάμψει.
Πολεμάς κάθε στιγμή πολεμάς,παλέυεις,αγωνίζεσαι γι'αυτό που αγαπάς.
Άλλοτε νικάς άλλοτε χάνεις,μα νικητής είσαι μη το ξεχνάς.Γιατί όταν χάνεις
νικάς τον εγωισμό,και
χάνεις απλά λίγα δάκρυα. Τι να γίνει είσαι "ευαίσθητος".Μπορεί να πονέσεις,επιλογή της καρδιάς σου ήτανε. Μα τέτοιος  άνθρωπος είσαι.
Δε ζητάς κάτι πέρα από τα αυτονόητα.κι όμως γίνεσαι επαίτης.
Και αν αυτά τα αυτονόητα δε σου δοθούν,θα 'ναι γιατί για κάποιους είσαι λίγος,και μικρός στα μάτια τους.
  και τότε παίρνεις τη μεγάλη απόφαση φεύγεις,απομακρύνεσαι σιγα-σιγά και κάθε μέρα και πιο πολύ.Γιατί έτσι σου δείξανε,πως περισέυεις. Φύγε!
με το κεφάλι ψηλά.
Δεν είναι ντροπή.
Αν ντρέπεσαι τότε δεν αγαπάς,
 δεν έχεις αγαπήσει,δεν έχεις νιώσει,
ποτέ σου και κανέναν.
Τόλμα η ζωή δε σταματά,προχωρά!
Η αγάπη είναι δύναμη,το μεγαλύτερο συναίσθημα όλων.
Θα σου γεμίσει κάθε κύτταρο και θα ξεχειλίσεις από αυτή.
Δε τη κρατάς μόνο για' σένα,
την εκπέμπεις.
Θες δε θες,είναι τα καμπανάκια που ακούς να ηχούν μελωδικά μέσα σου,
  στο εκεί που αγαπάς,που νιώθεις,στο κάτι που είναι ένα μεγάλο κάτι.

Είναι οι σκέψεις,που γίνονται λέξεις.Είναι η ώρα,για ένα τώρα.
Είναι το φως των αστεριών,είναι που έρχεσαι και φεύγεις,
είναι το χρώμα του ουρανού όταν είναι καθαρός,και στο γαλάζιο του χάνεσαι.
Είναι ο ήλιος όταν καίει και σε τυφλώνει,
είναι το ηλιοβασίλεμα που σε θλίβει,μα σε κάνει κι ευτυχισμένο.Είναι η βροχή που οι στάλες της τραγούδι γίνονται.
Είναι η μοναξιά της νύχτας,αυτής της νύχτας της Πανσελήνου.Μιας νύχτας που μια ευχή ψιθυρίζει η ψυχή σου,μια και μόνο ευχή. Μην δακρύζεις,και μην αλλάξεις ποτέ για κανέναν και για τίποτα.Συνέχισε να αγαπάς με όλη τη δύναμη σου, τους ανθρώπους που έχεις μέσα σε μένα φώναξε η ψυχή,κι οι χτύποι της καρδιάς ακουγόταν ολοένα και πιο σιγά. Πιο βαθιά. 'Ισως θέλησε να κοιμηθεί,για να μην πονάει άλλο πια. 'Ισως θέλησε να φύγει για ένα ταξίδι δίχως αποσκευές,ότι κι αν ήθελε εκείνη τη νύχτα κανείς δεν άκουσε,κανείς δεν κατάλαβε!..[Α]φροδίτη Ν. Μαργαρίτη




0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Περιμένουμε τα σχόλιά σας

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *