"..μόνο η ψυχή θα μπορεί να καταλαβαίνει,πολλοί θα είναι οι θεατές μα ακροατές ελάχιστοι!..μετρημένοι!..[Α]"

Kάπως έτσι ξεκίνησε και τούτη εδώ η σκέψη. Κάποια μέρα του Αυγούστου,μέσα απο στιγμές που πέρασαν απλά απαρατήρητες. Μα η λεπτομέρεια είναι που κάνει πάντα τη διαφορά. Είναι πάντοτε ορατή μα και τόσο αόρατη στα μάτια της καρδιάς, η πρώτη εντύπωση κλειδώνεται στο μυαλό μας πιο βαθιά απο οτιδήποτε, και τα όνειρα παίρνουν θέση πρωταγωνιστή για ένα έργο που οι εξελίξεις του, δεν είναι όπως φαίνονται,κι όταν μας απογοητέυουν,μας γκρεμίζουν.Εμείς θα πρέπει να βρούμε την δύναμη παρά τα σημάδια,παρά τις γρατσουνιές που χαράχτηκαν στην ψυχή, όσο κι αν λυγίσουμε να σηκωθούμε.Σαφώς θα υπάρξει ένα απέραντο κενό,ένα κενό που κανείς μας δε θέλει να νιώσει.Μα όταν έρθει η στιγμή, γιατί η ζωή πάντα κάνει εκπλήξεις δεν ξέρεις πως να το γεμίσεις με τι να το "αντικαταστήσεις." (Πιστέυω πως κανένας δεν αντικαταστάται απο κανέναν,κι ας λένε ουδείς αναντικατάστατος.)Η σύγχυση που σου προκαλούν αυτού του είδους οι καταστάσεις, σε οδηγούν για κάποιο διάστημα σε αδιέξοδο,γιατί τα κενά που αφήνουν κάποιοι άνθρωποι στην ψυχή μας,δυστυχώς δεν εξαφανίζονται ποτέ.Φεύγουν αλλά δε φεύγουν, γιατί τους κουβαλάμε μέσα μας. 'Οσο κι αν δε θέλουμε να το παραδεχτούμε αλλάζουν μορφή,συρρικνώνονται μέχρι να 'ρθει κάποιος άλλος χ,ψ, άνθρωπος να τα γεμίσει και ναι να τα κάνει ορατά. Αλλωστε η αγάπη μένει μέσα μας πάντα. Είναι μέσα μας λένε. Είτε αγαπάς, είτε "μισείς" κάποιον αφού τον έχεις στο μυαλό σου,σημαίνει οτι τρέφεις αισθήματα. Ό,τι και να σου κάνει αυτός ο άνθρωπος που αγάπησες, αν πραγματικά τον αγάπησες δε θα καταφέρεις ποτέ να τον βγάλεις απ’την καρδιά σου. Δεν έχει σημασία αν ήταν φίλος σου ή κάτι άλλο στη ζωή σου. Όσο κι αν σε έχει πληγώσει,όσα όνειρα κι αν σου γκρέμισε,όσο κι αν σε έκανε να ρίξεις τον εαυτό σου κάτω. Αν τον αγάπησες για μια στιγμή γι'αυτό που είναι,για κάτι που σε είπε,για στιγμές που μοιράστηκες μαζί του,γι'αυτό που σε έκανε να αισθάνεσαι,για το βήμα που σ'εδωσε,για τον τρόπο που σ'εμαθε να σκέφτεσαι,να στέκεσαι. Για όποιο Χ λόγο κι αν τον αγάπησες, δεν πρόκειται να τον μισήσεις ποτέ,ούτε να θέλεις το κακό του. Αναμνήσεις,χαμόγελα,στιγμές,κοινά ενδιαφέροντα,τραγούδια που ακούγατε μαζί,μαλώματα,τσακωμοί,κλάματα,θυμό,λάθη,απογοήτευση,χαμένα βλέμματα,συγνώμες ψεύτικες,όνειρα κάλπικα, Ολα αυτά θα μένουν στην ψυχή μας. Θα μας ακολουθούν σε κάθε μας βήμα, σε κάθε μας απόφαση, θα μας υποδεικνύουν το σωστό και το λάθος δρόμο, θα μας γυρνάνε πίσω και άλλοτε θα μας τραβάνε μπροστά.Δυστυχώς πάντα θα υπάρχει ο φόβος του να πληγωθείς. Όμως για κανέναν άνθρωπο, δε θα πρέπει ουδεμία στιγμή να μετανιώνουμε που μοιραστήκαμε στιγμές απ'τη ζωή μας, που χαρίσαμε χρόνο απ'το χρόνο μας. Σίγουρα κάτι είχε που μας έκανε να τον ξεχωρίσουμε,να νιώσουμε συναισθήματα για 'κείνον,να τον βάλουμε στην καρδιά μας,στην ψυχή μας,στη ζωή μας. Κι αν σκεφτήκαμε πάνω στα νεύρα μας,και στις μπερδεμένς μας σκέψεις που δημιουργήθηκαν απο διάφορες καταστάσεις, να τον διαγραψουμε απ'το νου μας,δεν υπολογίσαμε κάτι εκείνη την ώρα, ενα "κάτι" που κι όταν το προσπερνάμε,εκείνο έρχεται να μας θυμίζει: Πως ο χρόνος μπορεί μονάχα να μας υποδείξει, ποια άτομα έχουν μπει στην ψυχή μας.Κι είναι εκείνα τα πρόσωπα που όσος καιρός κι αν περάσει,μας πονάει το ίδιο η ανάμνηση τους. βλέπουμε στο σκοτάδι το χαμόγελό τους,νιώθουμε ακόμα το "χάδι" τους,ακούμε τους χτύπους της καρδιάς μας,και της καρδιάς τους. Τα όσα ζήσαμε δεν διαγράφονται. Είναι εκείνα τα άτομα που η μοίρα θέλησε να χρησιμοποιήσει,που τα 'κανε πιόνια της,και ναι πληρώσαμε το τίμημα. 'Ενα τίμημα που πονάε,ι πάντα θα πονάει,γιατί τι είναι τα αισθήματα?παίρνω ένα ψαλίδι και τα κόβω?τι είναι η καρδιά?της βάζω λουκέτο? τι είναι η ψυχή?κι αν δεν κατάφεραν ή δεν επεδίωξαν να μείνουν στη ζωή μας,όχι δεν τους κατηγορούμε.
Γιατί έστω και μία στιγμή που περάσαμε μαζί τους, ήταν αληθινή και ικανή για να μας κάνει να δεθούμε. Απλά πάγωσαν τα συναισθήματα.Συμβαίνει κι αυτό.Τελικά τί είναι καλύτερο να προσπερνάς τις λεπτομέρειες για να μη βρεθείς, να μάθεις μια αλήθεια που δεν αντέχεις?Να είσαι γνώστης και όμως να επι-μένεις?ο καθένας μόνος του, ξέρει τι απάντηση να δώσει στον εαυτό του.
Ακόμη κι εκείνοι που μόνο κακό μας έκαναν, μας φέρθηκαν άσχημα και μας έριξαν πιο κάτω κι απο το μηδέν, ήταν και ο λόγος που παλέψαμε, γίναμε πιο δυνατοί και σηκωθήκαμε, σταθήκαμε στα πόδια μας και συνεχίσαμε τα βήματά μας, πιο σταθερά και αποφασιστικά απο ποτέ.Κάποιοι αξίζει να μείνουν στη ζωή μας,για να είναι ΦΙΛΟΙ μας,και καμιά φορά να τυχαίνει να κοιτάμε το ίδιο αστέρι,ακόμη κι αν βρισκόμαστε σε διαφορετικά μέρη.Κάποιοι άλλοι για να είναι απλοί γνωστοί μας, κάποιοι να ανταλλάζουν μαζί μας που και που τις πιο τυπικές κουβέντες, κάποιοι για να μας υπενθυμίζουν πόσο έξω πέφτουμε.Κάποιοι ακολουθούν κοινή πορεία γεμάτη αγάπη και κατανόηση,βλεπωντάς μας να χαμογελάμε και να φωτίζεται όλος τους ο κόσμος.
Κάποιοι για να μας πληγώνουν με κάθε τους κίνηση, κάποιοι εξαφανίζονται τελείως, και μένουν μόνο πενιχρές αναμνήσεις, και κάποιοι άλλοι κερδίζουν μια δεύτερη ευκαιρία και ξαναγγίζουν την πρώτη θέση στην καρδιά μας. Αξίζει να δίνουμε δεύτερη ευκαιρία στα όνειρα μας, στο πρόσωπο που μας τα δημιούργησε, ή στην αγάπη που νιώθουμε για εκείνο; Γνωριστήκαμε,ανοιχτήκαμε,δεθήκαμε,πληγωθήκαμε,προσπαθήσαμε,πέσαμε,λυγίσαμε,χαθήκαμε,ξαναβρεθήκαμε!..Αξίζει Αραγε αυτός ο κύκλος να μπορεί να επαναλειφθεί?Είναι σίγουρα κύκλος γιατί όλα κάποτε τελειώνουν. Γιατί όλα έχουν αρχή μέση και τέλος. Οσο κι αν αντέξουν,μια λεπτομέρεια μπορεί να τα καταστρέψει όλα.Όμως όσο υπάρχουν αληθινά αισθήματα,κι αισθήματα εννοω την Αγάπη με Α-κεφαλαίο, κάνουν τις σωστές επιλογές στην σωστή ώρα.Μια ώρα που και πάλι ο χρόνος, θα είναι ο πρωταγωνιστής,μιας κι εκείνος θα μας υποδείξει για μια ακόμη φορά,πως όταν αγαπάς με την καρδιά σου,με την ψυχή σου έναν άνθρωπο,τα αισθήματα μένουν ανεξίτηλα και αναλοίωτα όσος καιρός κι αν περάσει,όσες δοκιμασίες κι αν σου βάλει η ζωή. Όποιον αγαπήσουμε,για όποιον και να νοιαζόμαστε,για όποιον κι αν πονέσαμε,για όσα κι αν δώσαμε,είτε αξίζει είτε όχι,και πάλι ο χρόνος θα το δείξει. Αλλά το αποτέλεσμα θα είναι και πάλι το ίδιο.Αφου τον βάλαμε στην καρδιά μας μια θέση θα είναι πάντα δική του,ένα κομμάτι θ'ανήκει κάπου εκεί,γιατί πάντα η καρδιά θα έχει λόγους.Λόγους που μόνο η ψυχή, θα μπορεί να καταλαβαίνει.Πολλοί θα είναι οι θεατές,μα ακροατές ελάχιστοι,μετρημένοι. Δεν ξέρω με πόσους θα βρεθώ σύμφωνη με όλα τα παραπάνω,ξέρω όμως οτι πάντα εκφράζω τα συναισθήματα μου,όπως τα νιώθω κι όπως αντιλαμβάνομαι τα πράγματα.Βέβαια το να είσαι ευαίσθητος,σημαίνει οτι είσαι κι ευάλωτος.Αλλά ξέρετε κάτι? Ποτέ μου δε θα 'θελα να ανήκω στην κατηγορία των αναίσθητων!..γιατί ποτέ μου δε θα μάθαινα, να αγαπάω με την ψυχή μου,να εκφράζομαι με την ψυχή μου.Ακόμη κι όταν κομματιάζομαι σε χιλιάδες μικρά κομμάτια ήταν επιλογή μου. Γιατί οι επιλογές μας,πονάνε και μέσα απο τον πόνο γινόμαστε, όχι πιο δυνατοί μα πιο άνθρωποι. Ίσως αν ήμουν αναίσθητη να πονούσα με μέτρο.Μα τα αισθήματα δεν έχουν μέτρο,στο δικό μου κόσμο τουλάχιστον δεν έχουν,η νιώθεις ή δε νιώθεις.Η κάθε μας επιλογή,είναι ένα ταξίδι άλλοτε με αποσκευές,άλλοτε με άγκυρα,κι άλλοτε με σπασμένη πυξίδα.Όπως και να 'χει, η διαδρομή έχει τη διάρκεια που της επιτρέπεται.Δεν ζητάς,δεν γίνεσαι επαίτης.Ο άλλος σ'αγαπάει όπως είσαι,με τα λάθη σου,και με τα σωστά σου. ΜΟΝΟ που αυτοί οι 'ΑΛΛΟΙ θα είναι μετρημένοι,γιατί πραγματικά θα ΣΑΓΑΠΑΝΕ ΟΧΙ ΠΟΛΛΟΙ αλλά ΠΟΛΥ. Αυτούς να αγαπάς,όχι μια φορά στο τόσο,αλλά να το δείχνεις όσο πιο συχνά μπορείς.ΕΊΝΑΙ ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΑΓΑΠΗΣΑΝ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΣΟΥ. Θα υπάρξουν στιγμές που θα γίνεις γραφικός,στιγμές που θα περιμένεις κάτι,κι εκείνο δε θα 'ρχεται όπως εσύ θα ήθελες,στιγμές που θα σε ανεβάσουν στα σύννεφα,μα και στιγμές που θα σε τσακίσουν.Εαν δεν έχεις καταφέρει να δεις,ποιος πραγματικά σε νοιάζεται,Τότε έχεις κερδίσει ένα και μόνο πράγμα,μαζί σου να έχεις παρέα μονάχα τη θλίψη,τη μοναξιά,και τον καθρέφτη,γιατί ο καθρέφτης πάντα αποκαλύπτει πως πραγματικά είσαι.Το θέμα είναι να είσαι ο εαυτός σου.Μπορείς?θέλεις? οφείλεις να έχεις και τη δύναμη, και την θέληση.Γιατί κανένας μα κανένας, δεν έχει το δικαίωμα να στερεί το χαμόγελο απο τον εαυτό του. Και όπως έχει πει κι ο επίκουρος καθηγητής της κοινωνικής παιδαγωγικής και ψυχολογίας Λεό Μπουσκάλια "Το ουσιαστικό είναι αόρατο στο μάτι...Αν κοιτάς μόνο το εξωτερικό της ζωής,και του ανθρώπου,χάνεις την ουσία.Και το καταπληκτικό είναι πως η ουσία είναι κάτι απέραντο και θαυμαστό,ενώ τα ΟΡΑΤΑ είναι τόσο περιορισμένα και μικρά"!..Αφροδίτη