Σ'αγαπώ

Σ' αγαπώ  με  τη  γλώσσα

του πουλιού  τ' αηδονιού

και με τ' άφραστα· μ' όσα

στο θαμπό μου το νου

μισοζούν, αργορεύουν,

από  χάος  λαός,

κ'  εναγώνια   γυρεύουν

τη μορφή και το φως.

Σ' αγαπώ μ' όλα τ' άστρα

του  βαθιού  μου  ουρανού.

Στήσου, αγάπη μου  πλάστρα

στο  θαμπό  μου  το νου,

και  των  ίσκιων  το σμάρι

βουΐζει  γύρω σου, ω πως !

από σε για να πάρη

τη  μορφή  και  το  φως.

Κωστής Παλαμάς  ,Τα παράκαιρα, 1919