Το Βιβλίο μας...

 photo MonopatiaPsixisexofyllo_zps89709de9.png

Τα ποιητικά μας ταξίδια...

...η πνοή μας









 photo 7_zps2cbf94f1.png

ποιητικές διαδρομές...





 photo 5_zps08d71f1a.png



















 photo 9_zps4b675e8e.png

απο [Κ]αρδι[Α]ς...








 photo 11_zps8d533774.png





Βιντεάκι...

YouTube Λογοποιήματα

Πέμπτη 15 Μαΐου 2014

Το μόνο που μένει τελικά για πάντα αυτό είναι!!!!!


Θα χανόμουνα χωρίς αυτή τη ζωή ,
χωρίς τη σιγουριά οτι εκείνο που ήθελα το έκανα κι αν ήθελα ,
παλι θα το ξανάκανα .

Η ιδέα και η εντύπωση ειναι τα μόνα που μετρούν.
Η επίγνωση της κατωτερότητας και της λειψής σου φυσης ειναι οι μόνοι εφιάλτες .
Η σιγουριά φτάνει για να σε κάνει πιο ήρεμο ,ακόμα κι αν είναι μια σκέτη ουτοπία .

Η δύναμη είναι μια ιδέα ,όλα είναι μια ιδέα .
Τίποτε δεν έχει την αληθινή του υπόσταση και μπορεί να μην υπάρχουν αληθινές υποστάσεις μέσα σε ανθρώπινες ψυχές .

Το μυαλό είναι εκείνο που φτιάχνει τα πάντα και μόνο του πάλι τα χαλά.

Μέσα στο μυαλό μου έχω πια την σιγουριά
οτι μπορώ να είμαι ελεύθερη μόλις το θελήσω.
Μέσα στο μυαλό μου έχω τη δύναμη να καλοσωρίσω την κάθε μονότονη μέρα.
Μέσα στο μυαλό μου βρίσκω την δύναμη να ανέβω την ανηφόρα χωρίς να υποφέρω.

Είμαι εγώ και είμαι ζωντανή και αυτόφωνη σαν ήλιος.

Και απο τιποτα πια δεν εχω αναγκη,
αφου δοκιμαστηκα στα γραναζια της ζωης και της περιπετειας .
Αφου εμαθα τις αληθινες αξιες κι εδωσα αξια στον εαυτο μου .

Είμαι ελεύθερη και μοναδική.

Μπόρεσα,μπόρεσα!
Ξυπνώ πια το πρωι και φωνάζω, << μπορώ>>

γιατι το 'χω πιστεψει πως όλα τα μπορω.
Κι είναι αλήθεια.
Είμαι παντοδύναμη και κανείς δεν μπορει να μου κλέψει ολες τις όμορφες στιγμές που τόλμησα να ζήσω.

Οχι,δεν έχω ενοχές .

Η απόλυτη ευτυχία κι η γνώση εκείνου που ζητάς δεν σου αφήνει ποτέ ενοχές.

Ενοχές σου αφήνουν ολα εκείνα που δεν έζησες, οχι γιατί δεν μπόρεσες ,αλλά γιατί φοβήθηκες την δύναμη τους ,την μαγεία τους .
'Ολη εκείνη την μαγεία που μια ζωή αναζητάς κι οταν σου πέφτει στο κεφάλι σαν ευλογία ,την αρνείσαι χωρίς ουσιαστικό λόγο παρά μόνο επειδή διστάζεις να πας παραπέρα ,να δεις τι γίνεται μέσα απο το συύορο που σ'εχουν φυλακίσει .

Κι οταν περνούν τα χρόνια και οι εποχές ,και τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει την ανελέητη φθορά, θυμάσαι,σκέφτεσαι και σε πιάνουν όλοι οι φόβοι , όλες οι απελπισίες.

Γιατί είναι ανάγκη να είσαι δυνατός.

Μόνοι γεννιόμαστε ,μόνοι πεθαίνουμε
και τ'ιποτα δεν μας μένει περα απο τις στιγμές που ζήσαμε.
Τις όμορφες .
΄Ολες εκείνες που ξεπέρασαν για λίγο την μιζέρια και την θλίψη ,όλες εκείνες που ταυτίστηκαν μαζι μας ,που ανήκουν πια μόνο σε μας.

Επειδή,πανω απ'ολα,θέλει τόλμη η ζωή, θέλει πολλά κότσια η ευτυχία.

Κι η μοίρα δεν είναι κάτι απλό κι ουδέτερο,αλλά κατι που πλάθεται όπως το θες .
Είμαι έτοιμη να γεράσω με τον άντρα που αγαπώ ,αλλά είμαι κάθε φορά προετοιμασμένη να βουτήξω στις προκλήσεις και τις ηδονες ,στα κύματα της ζωής και ο,τι πηγαίνει μαζί της.
Γιατί μέσα απ'ολα αυτά ένα ,κατάλαβα.
Οι δυστυχίες που έρχονται παλέυονται .
Οι ευτυχίες που δεν λένε να φανούν ειναι εκείνες που γίνονται οι εφιάλτες μιας ζωηςς.

΄Ολες εκείνες οι μικρές σπίθες που μας δίνονται έτοιμες ,ολοζώντανες κάθε μέρα και τις αφήνουμε να χαθούν σαν να μην υπήρξαν, είναι τα απωθημένα που δεν θα μας αφήσουν να γεράσουμε με αξιοπρέπεια.

Θεε μου,δωσ'μου τις δυστυχίες που μου αναλογούν ,αφού δεν γίνεται αλλιώς,αλλα βοηθησέ με να αξιωθώ, κι ολες τις ευτυχισμένες ώρες που αιωρούνται σαν άστρα πάνω απο το κεφάλι μου.

Να ζήσω τον χρόνο μου ,να τον ποτιστώ μεχρι την πιο μικρή μου ίνα,να μπορέσω να γίνω ένα μαζί του.Να εχω συντρόφισσες όμορφες στιγμές ,να ξέρω πως έζησα,να μετανιώνω για 'κεινα που έκανα και να ψάχνω να βρω κι άλλα να κάνω.

Οι στγμές ,οι ώρες και τ'αγγίγματα ,η αναστάτωση κι οι κόμποι στο στομάχι,το βαρύ στο στήθος απ'τον πανικό της ευτυχίας ,η απόλαυση του κορεσμού και της σοφίας ,το κύμα μέσα στο κεφάλι μου,η τρικυμία που δεν λεει να κοπάσει, ο φόβος για το ύστερα,για το μετά,οι ευωδίες των χυμών και οι επιλογές.

Να η ζωή!
Να η ζωή ,φωνάζω μ'οση δύναμη μου απομένει .
Μα ειναι λίγη και πολύτιμη κι είναι δική μου ,μόνο δική μου, σαν τον αέρα που ανασαίνω.Δεν θ'αφήσω να μου την πάρει μητε άνθρωπος μητε Θεος.Κι εύχομαι όλες οι αναστολέ,ς κι οι δισταγμοί μου να ξεκινούν μόνο απο αγάπη .
Αγάπη για κάτι αλλο πιο βαθύ,πιο ωραίο.

Γιατι,τέλος,και το γηρας είναι ωραίο και παντού μέσα του μπορείς να βρεις όλες εκείνες τις αναλαμπές που σημαίνουνε ζωή.
Κι ολα είναι όμορφα απο κοντά ,όταν τα ζείς.
Μα σε τούτο το γήρας καλό είναι να μην μένεις μονος σου.
Κι ειναι αλήθεια αυταπόδεικτη,πως το μόνο που μπορεί πάντα να σε συνοδέυει ,
το μόνο που για πάντα μένει
είναι μια ,δυο ,δέκα,εκατό.....ξέρω κι εγώ πόσες;...όμορφες στιγμές!!!!!


(Ευα Ομηρόλη-απόσπασμα)

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Περιμένουμε τα σχόλιά σας

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *