"Μέρες κατάνυξης και ανάσταση ψυχής"

Με πονούν! Πάντα με πονούν οι πράξεις των ανθρώπων.Εκείνες που ηθελημένα κυρίως μ΄έχουν αδικήσει,μ΄έχουν περιορίσει,μ΄έχουν προσβάλλει και μ΄έχουν αναγκάσει να κρατήσω μια στάση που δεν συνάδει ούτε με την προσωπικότητά μου,ούτε με τον τρόπο που εγώ αντιλαμβάνομαι τις ανθρώπινες σχέσεις.
Ο εγωισμός και η εγωπάθεια δεν μας αφήνει να κοιτάξουμε κατάματα την αλήθεια του άλλου, την ουσία του. Δεύτερες και τρίτες σκέψεις  παρασύρουν τα συναισθήματά μας σ΄ένα παιχνίδι παραλόγου με κανόνα την ισοπέδωση όσων αφήσαμε να φύγουν από κοντά μας (γιατί δεν θέλαμε να προσπαθήσουμε, να δείξουμε την  αλήθεια μας)έτσι απλά για να τονώσουμε την δική μας εγωπάθεια.
Αγάπη , θέλω , εγωισμός ένα κουβάρι ατσάλινου σύρματος που γδέρνει ψυχές. Η αγάπη είναι ελευθερία, όχι δεσμά. Η αγάπη δεν έχει θέλω, έχει θέλουμε. Στην αγάπη δεν χωρά εγωισμός,χωρά κατανόηση , αλήθεια και εμπιστοσύνη.
Τόσο απλά μα, φροντίσαμε κι αυτήν να την ματώσουμε , βορά στην εγωπάθεια μας. Πράξεις και κινήσεις που  πληγώνουν,όχι μόνο τους άλλους μα πιότερο εμάς τους ίδιους. Αυτό το ατσάλινο σύρμα που με πονηριά απλώνουμε για να σκίσουν οι άλλοι τις σάρκες τους, πρώτα ξεσκίζει τη δική μας ψυχή. Με τον καιρό κοιτώντας βαθιά μέσα μας βλέπουμε τις πληγές να αιμορραγούν,γιατί δεν τολμήσαμε, ή γιατί δεν ξεχωρίσαμε την αγάπη από τον εγωισμό. (αγάπη σε όλων των ειδών τις σχέσεις).
Με πονούν! Πάντα με πονούν οι λάθος πράξεις μου. Δεν χαρίζομαι στον εαυτό μου.Τον βάζω απέναντι συχνότερα απ΄όσο δίπλα μου, γιατί μόνο έτσι μπορώ να διορθωθώ και να γίνω λίγο καλύτερος άνθρωπος. Θα υποστώ τις συνέπειες χωρίς να προσπαθήσω να ρίξω την ευθύνη στους άλλους, θα κάνω την αυτοκριτική μου και με σεβασμό και ταπεινότητα θα ζητήσω κατανόηση. Καμιά συγνώμη δεν χάνεται όταν αυτή βγαίνει από το βάθος της ψυχής μας. Δεν είναι ντροπή να αποδέχεσαι το λάθος σου, είναι ανωτερότητα.Δεν θεωρώ ότι ξεφτιλίζομαι όταν κοιτώ τον άλλον στα μάτια και λέω "έφταιξα,συγνώμη" τουναντίον η κατανόηση του ηρεμεί την ψυχή μου και η αυτοκριτική μου με αλλάζει ως άνθρωπο. Ίσως να σκέφτομαι διαφορετικά,ίσως πάλι και λάθος,αλλά το μόνο που αποζητώ στις ανθρώπινες σχέσεις μου είναι "γαλήνη" κι αυτή έρχεται μέσα από την αυτογνωσία,την κατανόηση και την ειλικρίνεια.
Μέρες κατάνυξης (μια ακόμη αφορμή) και δεν μπορώ να κρατώ στην ψυχή μου, κακία και εγωισμό. Δεν έχει χώρο για μικρά συναισθήματα. Θέλω να ξυπνώ το πρωί και το χαμόγελο να είναι μόνιμος σύντροφος στα χείλη μου. Όχι σκιές, όχι απωθημένα, όχι παράπονα. Σ΄όσους με πλήγωσαν ,αφού εξηγήθηκα ,να ξέρουν ότι ούτε εκδίκηση θέλω ούτε κακία κρατώ και τ' απωθημένα σκόνη στον άνεμο. Κατανοώ γιατί προτίμησαν να πληγώσουν και ίσως να μην δικαιολογώ. Όσους πάλι έτυχε και πλήγωσα από τα βάθη της ψυχής μου μια συγνώμη αληθινή  και μια υπόσχεση.
Σκέψεις και κατάθεση ψυχής, μέρες που είναι ίσως κατάφερα να δώσω σ όλους μας ένα μήνυμα, αν πάλι όχι εγώ προσωπικά το έχω λάβει και ξημερώνω με χαμόγελο!
                                                                                                 Καλές γιορτές Κατερίνα