Μια καταιγίδα μες την ψυχή σου
σκοτεινιά παντού
κανένα φως πουθενά
ελπίδες ψεύτικες
ένα
χαμόγελο
παλιάτσου πικραμένο
Θλίψη και μοναξιά γίνανε ένα,
η νύχτα σκέπασε τη μέρα
μα τα δάκρυα αδυνατούν
να πνίξουν τα συναισθήματα σου!
Τυλίγεσαι στους καπνούς των αναμνήσεων
και βλέπεις μονάχα τη στάχτη....
Τότε αντιλαμβάνεσαι πως
γκρέμισαν τον εαυτό σου
τον μόνο δικό σου
που είχες πάντα δίπλα σου.....!!!!
(Απο την ποιητική συλλογή "Στων αφρών...τη δύση" Αφροδίτη Μαργαρίτη)
σκοτεινιά παντού
κανένα φως πουθενά
ελπίδες ψεύτικες
ένα
χαμόγελο
παλιάτσου πικραμένο
Θλίψη και μοναξιά γίνανε ένα,
η νύχτα σκέπασε τη μέρα
μα τα δάκρυα αδυνατούν
να πνίξουν τα συναισθήματα σου!
Τυλίγεσαι στους καπνούς των αναμνήσεων
και βλέπεις μονάχα τη στάχτη....
Τότε αντιλαμβάνεσαι πως
γκρέμισαν τον εαυτό σου
τον μόνο δικό σου
που είχες πάντα δίπλα σου.....!!!!
(Απο την ποιητική συλλογή "Στων αφρών...τη δύση" Αφροδίτη Μαργαρίτη)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Περιμένουμε τα σχόλιά σας