Ετσι απλα!

Προσπαθώντας να διαλέξω κομμάτι από Λουντέμη,τα μάτια μου έπεσαν στους τίτλους των βιβλίων του και χωρίς να το καταλάβω μπλέχτηκαν μεταξύ τους κάπως έτσι:

 "Τότε που κυνηγούσα τους ανέμους,με τ΄ανθισμένο όνειρο για άτι,κοντοζύγωσα το γλυκοχάραμα την αγέλαστη άνοιξη.Τα πλοία δεν άραξαν στο λιμάνι καθώς το ρολόι του κόσμου χτυπά μεσάνυχτα.Γύρισα το βλέμμα στην αμμουδιά κι είδα ένα παιδί να μετράει τ΄άστρα"

Παράξενη η αίσθηση διαβάζοντας το και συνάμα εκπληκτική. Υπάρχει περίπτωση και ο ίδιος ο Λουντέμης να έπαιζε κατ΄αυτόν τον τρόπο με τους τίτλους του; Αρκετά από τα βιβλία του δένονται κατά κάποιον τρόπο μεταξύ τους , μήπως έτσι έδενε και τους τίτλους;
Το προσπάθησα και με άλλους συγγραφείς αλλά δεν έδιναν το αποτέλεσμα που είχα εδώ.
 Μπορεί όλα αυτά να είναι απλά και τυχαία,μπορεί να είναι της φαντασία μου, θέλησα
απλά να μοιραστώ τα ερωτηματικά και τη σκέψη μου μαζί σας![Κ]