Για τα Λογοποιήματα ένα γράμμα για όλους δεν έχω χρόνο με τραβά η Αγιοβασσιλίτσα μου χοχοχοχο!..και σεις λογοποιηματάκια[Α]-[Κ] μη βιάζεστε να γελάσετε πάρτε υπογλωσσιαααααααααα

Βόρειος πόλος , ώρα 1.09π.μ.

Το χιόνι κρυστάλλωσε τριγύρω, το κρύο παγερό τρυπάει τα κόκαλα.

Τα ξωτικά έχουν παρατήσει  τα παιχνίδια...κάθονται στο διαολοφέιςμπούκι...και παρακολουθούνε αυτό το μπλόκ ....το...το.....Λογοποιήματα; κάτι τέτοιο...βαρέθηκαν λέει να κατασκευάζουν ...θέλουν γνώση, ποίηση , ρομαντισμό...........! Άσε που σα παλαβά αντιγράφουν καλημέρες και καληνύχτες και τις μοιράζουν από πόρτα σε πόρτα.

Οι καλικάντζαροι στο ίδιο μήκος κύματος...έπεσαν με τα μούτρα στις χριστουγεννιάτικες ευχές και  φωτοσκέψεις που αναρτούν αυτές οι δυο ημίτρελες[Α]+[Κ],
μέχρι και οι τάρανδοι απεργούν κι ακούν ολημερίς το Ρούντολφ το ελαφάκι. Heloooooo!!! αλλάξτε ρεπερτόριο να κάνουμε καμιά δουλειά!

Ξύλα για το τζάκι θα φέρει κάνεις; Έχω ξεπαγιάσει! Τι Άγιος είμαι;

Πάγωσαν τα δάχτυλά μου, κι έχω και τόσα γράμματα ν’ απαντήσω ...δουλειά μ’ ανοίξανε οι παλαβές κι η Αγιοβασσιλίτσα το δήλωσε...  «αν δεν απαντήσεις...δεν σου κάθομαι..!» πφφφφ!!!

Ώρες ώρες νοιώθω τόσο μόνος!!! (και χωρίς υπογλώσσια)

Δεν είναι ότι δεν έχω διάθεση να δώσω απαντήσεις, είναι που ίσως για πρώτη φορά έλαβα γράμματα που ό,τι κι αν ζητούσαν το ζητούσαν για άλλους! Όταν λες «θέλω ένα τρενάκι», το καταλαβαίνω, στέλνω ένα καραβάκι , μπορεί να τα μπερδεύω λίγο αλλά κάτι πέφτει από το τζάκι. Όταν όμως μου ζητά εκείνος ο κύριος από μια μεγάλη φαμίλια λέει...να πάρω όλη την κυβέρνηση και να τους πετάξω για να σωθεί η Ελλάδα...βαρυγκωμώ...ξύνω την καράφλα μου....-ε!τόσα χρόνια ζω, κι οι τρίχες με βαρέθηκαν- και σκέφτομαι τι να πω; Ξέρετε πόσες φορές έβαλα το χέρι μου στις κάλπες μπας και σας γλιτώσω; Πού εσείς...πάλι τους ίδιους ψηφίζετε...οπότε ρε φίλε τι να κάνω κι εγώ ο έρμος;

Έπειτα τι σας έπιασε μ αυτήν την Σαμοθράκη...πανέμοφρο νησί..κάθε χρόνο στα κλεφτά , στις βάθρες που δεν έχει πατήσει άνθρωπος ακόμη, λούζω την αγιοβασσιλίτσα μου..και ξεκουράζω τη θεϊκή κορμοστασιά μου παρέα με τις νύμφες. Γέφυρα για να κάνετε κόντρες...να βαράτε τα πιστόνια σας...και να καίτε τα λάστιχά σας...όχι δεν φτιάχνω..ούτε οι τάρανδοι που πετάνε σε άδειο ουρανό κάνουν τέτοια. Με μιας όμως βάζω το χέρι στο σακούλι μου και σας γεμίζω όλους εσάς κι ακόμη περισσότερους με διάθεση. Μη στραβομουτσουνιάζετε...ναι μόνο με διάθεση. Γιατί αν έχεις τη διάθεση ο χρόνος και το χρήμα βρίσκεται...και τι; στη Σαμοθράκη θα πάτε όλοι εσείς...το σπίτι έτοιμο, κουζίνα θα έχει...για ένα εισιτήριο θα συζητάμε...! Όταν οι άνθρωποι αγαπούν και θέλουν να βρεθούν...όλα τα καταφέρνουν. Τ’ ακούς εσύ ;...ναι σε σένα το λέω τη μια ημίτρελη[Κ] που είδε τις αποστάσεις Έβρου –Λαγκαδά λες και την είπαμε να ‘ρθει στον Β.πόλο! Διάθεση, απλά και όμορφα, κι αν οι βενζίνες δεν βγαίνουν , έχει και τρένα, αυτά που αν τ’ ανέβεις θα δεις την ομορφιά της πλάσης μ’ άλλα μάτια. Αυτά του ταξιδευτή! Γιατί μπορεί να φωνάζεις σ’ όλους ότι «τα καλύτερα ταξίδια γίνονται πίσω από ένα ανοιχτό παράθυρο», αλλά μπήκες ποτέ στο τρένο να περάσεις τον Νέστο; Ε; Όχι πες! Πέρασες ποτέ την κοιλάδα των Τεμπών; Ε; Φσσσσσσσσς..σ’ έστειλα τώρα....Οπότε τίποτα δεν έχεις να πεις...

Χμ....και τώρα που άρχισα και απαντώ, και μου ξύνεται και η δικιά μου...ν’ απαντήσω στην όμορφη που θέλει να στείλει στη μάνα της ένα λέει όμορφο,δίμετρο,με κοιλιακούς,να την πετά από δω να την βρίσκει παρά κει. Δε μου λες κυρά μου...εμείς οι δίμετροι με έναν κοιλιακό υστερούμε πουθενά; Τέτοιο κυμπαριλίκι απαξιώνεται; Αγκαλιάζεις και γεμίζουν τα χέρια σου.! Κυκλοφορείς και διαθέτεις bodyguard όχι ότι τον χρειάζεσαι διότι ως γνωστόν δεν είσαι celebrity αλλά μια ασφάλεια την νιώθεις. Τι να τον κάνεις τον τσουρτσουλιάνο και εκτός αυτού τι σόι δώρο είναι αυτό ε; Μωρέ να με τρελάνετε βαλθήκατε όλοι σας;  Τους ανθρώπους θα τους κοιτάτε από μέσα προς τα έξω. Το μέσα όσο περιβάλλεται από αγάπη μεγαλώνοντας ομορφαίνει, ενώ το έξω όσο όμορφο κι αν είναι, όσο μεγαλώνει ασχημαίνει. Αμ πως!  Ευτυχώς στείλανε γράμμα και δυο παιδιά με το ίδιο κυμπαριλίκι με μένα...και δεν ζητήσανε να γίνουν fitness! Και απαντώ ευθύς στον έναν απ’ τους δυο. Αγαπητέ Ιωάννη, για τα της Σαμοθράκης τα είπα παραπάνω, να χαίρεσαι που σ αγαπάνε! Σε νοιάζονται και αγωνιούν για σένα. Όσο για τον καραγκιόζη που βάφτισες μη στεναχωριέσαι , δεν θα σε ξεχάσει γιατί αυτό που έχτισες είναι στέρεο και δυνατό. Βλέπω το νησί να βουλιάζει από ανθρώπους που σ’ αγαπάνε, έτσι και χαλάσουνε οι βάθρες την έβαψες.Έχεις το καλύτερο δώρο!

Εσύ mister Bill bodyxa! Ναι ναι ξέρω τι λέω , μη φοβάσαι, μπορεί να με απείλησες με συνδικαλισμούς, μπορεί να θέλησες να χάσω τους ταράνδους μου, μα εγώ ως ανώτερος θα σου υποσχεθώ πως την κατσίκα σου δεν θα την αγγίξει κανείς. Θα γεννήσει και θα σου κάνει αλπινάκια,  θα τα θηλάσει και μετά θα μου τη στείλετε εδώ μαζί με το τσίπουρο της ημίτρελης[Α]...να ξεκουραστώ τρώγοντας και πίνοντας, δε θα τάζετε μόνο! Όσο για τα υπόλοιπα, κοίτα βαθιά μέσα σου, εκεί θα βρίσκεις πάντα τις απαντήσεις για όλα τα θεματάκια σου.Μην αναρωτιέσαι γιατί απαντώ έτσι. Είναι γιατί διαβάζω κι αυτά που δεν γράφετε. Ο εαυτός μας, είναι ο καλύτερος φίλος μας και ο χειρότερος εχθρός μας. Μ’ αυτόν παλεύουμε όλοι μας. Αγαπήστε τον και μοιράστε την αγάπη σας απλόχερα και θ’ αγγίξετε ό,τι Θείο.

Τώρα για ρεύματα και συναφή τι να σας πω..Ξέρω σας άλλαξε τα φώτα η ΔΕΗ..βρες ισόγειο και βάλε ξύλα....δε θα πληρώνω και λογαριασμούς. Ξύλα; ρε! Θα φέρετε κάνα ξύλο φτάνει πια με το fb…., ταΐστε κάναν τάρανδο, κάντε κάτι πφφφφφφφφ!

(Κρατς!!!Τα μικρά ξωτικούλια σπάσανε το τζάμι με τη μπάλα..αναψοκκοκίνισε ο Άγιος...η καλή του τον κοίταξε με βλέμμα γλυκό και καθησυχαστικό!!!)

Χμ! Σωστά τι να πω....παιδιά!! Όλοι να νοιώθουμε παιδιά κι αυτό σημαίνει γλυκιά μου φίλη ότι δεν πειράζει που ένιωσες λίγο γκζάνι γράφοντάς με! Μακάρι να μπορείτε να είστε πάντα παιδιά, με αγάπη στην καρδιά, καθάριο βλέμμα και αθώες σκέψεις. Γιατί τα παιδιά πιστεύουν στ’ όνειρο, κοιτούν μ’ αισιοδοξία το μέλλον και ζούνε το παρών σαν να ΄ναι έτοιμο να χαθεί, να γίνει παρελθόν. Γιατί τα παιδιά έχουν ένα μαγικό τρόπο να βάζουν την μαγεία μέσα στη ζωή τους.Για τη δύναμη που ζητάτε να αντέξετε την κρίση...δεν υπάρχουν μαγικές συνταγές, αλλάξτε τρόπο σκέψης και θ αλλάξετε τον κόσμο(σκεφτείτε και λίγο), μέχρι να ‘ρθει το πρώτο φως της αυγής γλυκιά μου Ελισάβετ, που κατάφερες να μπερδέψεις κι έναν άγιο και νόμιζα πως απάντησα ήδη στα γράμματα...κι ήμουν έτοιμος να βουτήξω απ’ το τζάκι!Δεν έχεις Λιτσάκι μου τζάκι; Τι να το κάνεις καλή μου; Η μη ύπαρξη τζακιού, σου άφησε τις καλύτερες αναμνήσεις κι ας μην είχες ούτε μπανάνες. Παράπονο, το ξέρω μα σκέψου το! Πόσο εκτίμησες τα καρύδια τα τυλιγμένα με τσιγαρόχαρτο που για στολίδια έμπαιναν στο δέντρο σας και με πόση αγάπη μεγάλωσες τα παιδιά σου κι γέμισες το δικό σου σπίτι με το πνεύμα των Χριστουγέννων. Εσείς καλές μου, δεν μ'αφήνετε να ξεχαστώ. Εσείς γεμίζετε με μαγεία τις καρδιές των παιδιών. Κι εσείς είστε αυτές που αξίζετε τα εύγε ως μάνες!

Δεν πιστεύω να περιμένατε να τσουλήσω απ΄τα τζάκια σας! Είμαι σίγουρος ότι τα έχετε όλοι αναμμένα , δεν θα την πατήσω εγώ σαν τον λύκο απ’ τα τρία γουρουνάκια. Ούτε θεωρώ ότι περιμένατε τα δώρα σας στην πόρτα σας, κι αυτό γιατί τίποτα απ’ ό,τι  ζητήσατε δεν μεταφέρεται με το έλκηθρο μου.

Δεν ξέρω πως τα κατάφεραν αυτές οι δυο ημίτρελες[Α]+[Κ], αλλά τώρα που διάβασα τα γράμματά σας κατάλαβα γιατί μου διαλύσανε τον Β.πόλο.. Είστε το καλύτερο... κοινό να το πω; Αναγνωστικό κοινό να το πω; Διαδικτυακό κοινό; ίσως! Άνθρωποι που ό,τι ευχηθήκατε, το ευχηθήκατε από  την καρδιά σας,με ανιδιοτέλεια!

Για ό,τι λοιπόν ευχηθήκατε, λυπάμαι μα δεν χρειάζεστε εμένα. Εσάς χρειάζεστε Νικολή! Ο ένας να βοηθήσει τον άλλον, να αγαπήσει, να μοιραστεί , να χαρίσει, να σταθεί στα καλά και τα κακά, να δώσετε απ’ το υστέρημά σας όπως μόνο εσείς ξέρετε να δίνετε. Ν΄ αγκαλιάσετε τα παιδιά, να θυμηθείτε μαζί τους το τσιλίκι, το χαλβά, τα μηλάκια, το σκοινάκι. Να τα μάθετε την παράδοσή σας τα ήθη κι έθιμα,πως ν αγαπούν την πατρίδα σας. Δεν σας χρειάζεται τίποτα , είναι όλα μες την ψυχή σας, αυτήν την ψυχή την Ελληνική που την προσκύνησαν γενιές και γενιές ανά τον κόσμο.

Άφησα τέλος επίτηδες ασχολίαστο ένα γράμμα! Και γι’ αυτό το γράμμα θα πω μόνο τούτο:Αυτοί που φεύγουν, ίσως απαιτούν από εμάς να συνεχίσουμε να ζούμε. Ίσως πάλι και να στεναχωριούνται όταν εμείς δε βρίσκουμε τη δύναμη να προχωρήσουμε τη ζωή. Ξέρω πως τίποτα δεν θα ναι όπως πριν κι ό,τι κι αν πω θα οχρειά μπροστά σ’ αυτό που βιώσατε, μα ο άνθρωπος χάνεται όταν εμείς τον ξεχνάμε, όσο φωλιάζει στην καρδιά μας έστω και σαν ανάμνηση ζει, και ζει μέσα από μας, κι όταν εμείς σταματούμε να ζούμε παύει κι αυτός να υπάρχει. Ξέρω πως δεν χωρά εδώ τίποτα παραπάνω.

Στις ημίτρελες [Α]+[Κ] δεν έχω να πω τίποτα! Στις 31 του μήνα ξεχάστε ρεβεγιόν , χιονοδρομικά και παρεμφερή, άσε που απ΄ ό,τι βλέπω μπατιράκια είστε, δε θα πάτε πουθενά. Στις 31 του μήνα επαναλαμβάνω  ελάτε να κάνετε τους ταράνδους...όχι μεταφορικά αλλά κυριολεκτικά..απεργούν το είπαμε!Οι εξυπνάδες πληρώνονται κοριτσάκια χοχοχχοχο!!!

Κι επειδή ακόμη να φέρουν ξύλα οι καλικάνζαροι για το τζάκι, τα παιδιά σπάσανε το τζάμι και μπάζει, και βεβαίως επειδή απάντησα σ΄όλα τα γράμματα....αν και κανένας δεν με ρώτησε τι δώρο θέλω στις γιορτές....πάω να πάρω το δώρο μου απ’ την αγιοβασσιλίτσααααααααααααααααααααααααααααααααααααααα ..........»(εδώ η κυρά του τον έχει ήδη αρπάξει και τον σέρνει στο....επ! ακατάλληλο)

Εύχομαι σε όλους υγεία,ισορροπία, αγάπη , ειρήνη, ομόνοια, σύνεση και......Χο! Χο! Χο! Χρόνια πολλά!!!!!

Για τα Λογοποιήματα (ένα γράμμα για όλους δεν έχω χρόνο)

Ο Άγιος Βασίλης ο παρατημένος από ξωτικά καλικάντζαρους και ταράνδους!..[K]