Το Βιβλίο μας...

 photo MonopatiaPsixisexofyllo_zps89709de9.png

Τα ποιητικά μας ταξίδια...

...η πνοή μας









 photo 7_zps2cbf94f1.png

ποιητικές διαδρομές...





 photo 5_zps08d71f1a.png



















 photo 9_zps4b675e8e.png

απο [Κ]αρδι[Α]ς...








 photo 11_zps8d533774.png





Βιντεάκι...

YouTube Λογοποιήματα

Κυριακή 22 Δεκεμβρίου 2013

Απο τη φίλη μας 'Ελσα Παπαδοπούλου 17-12-2013 Που το αφιερώνει σε ολα τα παιδια που δεν κρυωσαν ποτε αλλα δεν επαψαν ποτε να ειναι ανθρωποι...και σε ολους εμας που δε φοβηθηκαμε να αγαπησουμε ενα κοριτσακι με τα σπιρτα κι ας ξεραμε οτι θα εφευγε σε αλλους κοσμους μακρινους...

..Ο Μικρος Τυμπανιστης επαιζε ρυθμικα το τυμπανο του πισω απο το θολο τζαμι...Το τζακι και η ζεστασια του θολωνε το γυαλι..Ενα μικρο κομματι εμενε καθαρο,ισα ισα που την εβλεπε εκει εξω,καθισμενη στη γωνια της να κραταει στα χερια της τα σπιρτα..Με το βλεμμα σταθερο την προσεχε,εστω και με τη σκεψη.Δε μπορουσε να κανει τιποτε αλλο καθως το ξυλινο και ακαμπτο κορμι του το ειχε τοποθετησει η μικρη Υβοννη στο παραθυρο...Και τωρα εκεινος,απο τη ζεστασια του ενιωθε παγωμενος που δε μπορουσε να φερει αυτο το μικρο κοριτσι πλάι του....Γιατι;;;Αναρωτιοταν γιατι να πρεπει να βλεπει αυτη την εικονα...Γιατι να μη μπορει να βοηθησει;;Το ελατο, ομορφα στολισμενο διαβασε τις σκεψεις του..."Ακου",του ειπε..."Θα βαλω τα δυνατα μου να φωτισω τοσο πολυ που να κοιταξει το σπιτι!!
Μολις τη δεις να πλησιαζει παιξε πιο δυνατα...Ετσι θα καταλαβω οτι ερχεται και θα ζητησω απο τον Ρουντολφ-που ολη μερα καθεται απο κατω μου- να τραβηξει τη γιρλαντα των μικρων καμπανων...Κι υστερα,με το μαγικο τους ηχο,οι μικροι τεμπεληδες καλικαντζαροι θα ξυπνησουν,θα βγουν απο τις κρεμασμενες αγιοβασιλιατικες μποτες και θα τρεξουν να ανοιξουν γρηγορα την πορτα!!!Εσυ μονο παιξε δυνατα!!!Ενταξει;;;","Ενταξει",ειπε ο Μικρος Τυμπανιστης."Αν ομως δε πετυχει το σχεδιο σου;;;;Τοτε τι θα γινει;;;Δε θα αντεξω να τη δω να περιμενει εξω απο την πορτα...",ειπε λυπημενος και μονο με την ιδεα της αποτυχιας του σχεδιου."Φιλε μου,ποτε κανεις δε πετυχε τιποτε μονος του και με το φοβο οτι θα αποτυχει.Αν ηταν ετσι,ουτε ο Αγιος Βασιλης θα ξεκινουσε με ενα ελκηθρο απο την ακρη του κοσμου για να φερει χαρα σε ολους εμας..."ειπε το Ελατο.Και χωρις να χανουν καιρο εβαλαν μπροστα το σχεδιο. Το ελατο ελαμψε τοσο,που ο Ρουντολφ ξυπνησε απο μονος του."Εεεεε!!!τι σου'ρθε τωρα και φεγγοβολας;;;;Πωωωωω!!!!Δε βλεπω ουτε τη φωτεινη μου μυτη!!!"ειπε."Ελα τεμπελη ταρανδε!!Απ'οταν σε αφησε ο Αγιος Βασιλης εδω προπερσι τα Χριστουγεννα,καθε χρονο στεκεσαι και δε κανεις τιποτα!!Να'σαι ετοιμος αποψε!!Εχουμε σοβαρη δουλεια!!" ειπε το ελατο και του εξηγησε γρηγορα γρηγορα το κολπο.Να και τα ξωτικα ξεπεταχτηκαν απο τις φωνες του Ρουντολφ και ολοι ηταν ετοιμοι στις θεσεις τους.Ο Μικρος Τυμπανιστης χαμογελουσε και ηταν πια σιγουρος πως ολα θα πηγαιναν καλα.Το μικρο κοριτσι σηκωσε το βλεμμα και πλησιασε γρηγορα στο σπιτι...Τα γυμνα της ποδια αφηναν ιχνη πανω στο χιονι...Ο Μικρος Τυμπανιστης επαιζε δυνατα και ολοι εκαναν τη δουλεια τους.Ο τελευταιος καλικαντζαρος πατησε στους ωμους του συναδελφου καλικαντζαρου και γυρισε το πομολο της πορτας...Το κοριτσι σταθηκε στη πορτα...Η ζεστη του τζακιου τη ζεστανε για μια στιγμη και το σωμα της γεμισε πορους απο τη παγωνια που ενιωθαν τα ποδια της...Η Υβοννη βγηκε γρηγορα απο τη κουζινα αλευρωμενη ,καθως αποψε εψηνε με τη μητερα της μελομακαρονα και κουραμπιεδες.Σα την ειδε στη πορτα του σπιτιου της σαστισε..."Ποια εισαι εσυ;;"τη ρωτησε."Εγω ειμαι...Δε ξερω ποια ειμαι...Δωσε μου εσυ ενα ονομα..."ειπε το μικρο κοριτσι."Εγω;;Τι ονομα να σου δωσω εγω;;",ειπε η Υβοννη.Και χωρις πολλη σκεψη ειπε:"θα εισαι η Αγαπη!!ναι ναι !!αυτη θα εισαι!!ηΑγαπη!!!Γιατι εδω θα μεινεις μαζι μας,κι εγω θα σε αγαπω πολυ!!θα σου δωσω το ομορφο λευκο μου φορεμα και τα χρυσα μου παπουτσια!!!Οχι γιατι εγω δε τα χρειαζομαι,ουτε επειδη εσυ τα εχεις αναγκη!Αλλα επειδη θελω εγω να σου τα δωσω !!!Να ειναι δικα σου απο εμενα!!!Μαμααααααα!!!Ελαααααα!!!Ηρθε η Αγαπη στο σπιτι μας!!!!!!",ειπε η Υβοννη...Απο εκεινη τη στιγμη η Αγαπη ζει μεσα σε αυτο το σπιτι οχι επειδη καποιος τη λυπηθηκε και της εδωσε στεγη,τροφη και χωρο..Οχι οχι...Ζει σε αυτο το σπιτι γιατι κανεις απο τους ιδιοκτητες του σπιτιου δε την εβαλε στη ζωη του αναρωτουμενος απο πού ηρθε,ποια ηταν και τι ηθελε...Αλλωστε η Αγαπη δε θελει τιποτε...Γεμιζει τις κρυες γωνιες του εγω μας,μας ντυνει στα μοναχικα σκοταδια μας και μας βαζει ζεστα μποτινια οταν τα ποδια μας πατανε γυμνα στον παγο των αποκοσμων ανθρωπων... παπαδοπουλου Ελισαβετ,17-12-2013 Αφιερωμενο απο εμενα σε ολα τα παιδια που δεν κρυωσαν ποτε αλλα δεν επαψαν ποτε να ειναι ανθρωποι...Αφιερωμενο σε ολους εμας που δε φοβηθηκαμε να αγαπησουμε ενα κοριτσακι με τα σπιρτα κι ας ξεραμε οτι θα εφευγε σε αλλους κοσμους μακρινους...

1 σχόλια:

Unknown είπε...

ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΕΚΦΡΑΖΕΙΣ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΘΑ ΠΩ ΜΑΡΕΣΕΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ Ο ΤΡΟΠΟΣ ΓΡΑΦΗΣ ΣΟΥ ΓΙΑΤΙ ΑΝΤΙΚΑΤΟΠΤΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΣΟΥ!..[Α]

Δημοσίευση σχολίου

Περιμένουμε τα σχόλιά σας

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *