Νικηφορος Βρεττακος

Άπλωνα, θάλασσα, τα χέρια παντού,
Ζητώντας απ’ όλα βοήθεια κι αγάπη.
Όλα μου έδωσαν.
 Κ’ εκτός από τον ομιλούντα σου φλοίσβο 
και τον ρυακίζοντα ουρανό, η ψυχή μου
πήρε απ’ όλα, θησαύρισε
πράγματα.
Κ’ έγινε ομοίωση,
σώμα μικρό του παντός.
Η φωνή του φωνή μου, φως μου το φως του.
Η ψυχή μου, ο κόσμος που γίνεται
λόγος.
 Η ψυχή μου, ο λόγος που γίνεται κόσμος.