Κι ένα πόντο ψηλά να πάτε, άνθρωποι,ευχαριστώ θα σας πει ο Θεός.
Πάντα πάντα περνάς τη φωτιά για να φτάσεις τη λάμψη.
Το παν είναι η ρότα σου κόντρα στην κοινωνία ετούτη.
Η λύπη ομορφαίνει επειδή της μοιάζουμε.
Αλλά κάτεχε μονάχα εκείνος που παλέυει το σκοτάδι μέσα του θα 'χει μεθαύριο μερτικό στον ήλιο.
'Ηρθαν ντυμένοι "φίλοι" αμέτρητες φορές οι εχθροί μου.
Πιάσε το πρέπει απο το ιώτα και και γδάρε το ίσα με το πι.
Κάνε άλμα πιο γρήγορο απο τη φθορά.
Ναι,ο παράδεισος δεν ήταν μια νοσταλγία.Ούτε πολυ περισσότερο μια ανταμοιβή.Ήταν ένα δικαίωμα.
Κι έχε στο νου σου πάντοτε μ'ακούς?
το αχ που βγάνει ο σκοτωμός,το αχ που βγάν' η αγάπη.
Εαν αποσυνθέσεις την Ελλάδα,στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά,ένα αμπέλι κι ένα καράβι.Που σημαίνει:
με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις.
Μέσα στη θλίψη της απέραντης μετριότητας,που μας πνίγει απο παντού,παρηγοριέμαι οτι κάπου,σε κάποιο καμαράκι,κάποιοι πεισματάρηδες αγωνίζονται να εξουδετερώσουν τη φθορά.
Πάντα πάντα περνάς τη φωτιά για να φτάσεις τη λάμψη.
Το παν είναι η ρότα σου κόντρα στην κοινωνία ετούτη.
Η λύπη ομορφαίνει επειδή της μοιάζουμε.
Αλλά κάτεχε μονάχα εκείνος που παλέυει το σκοτάδι μέσα του θα 'χει μεθαύριο μερτικό στον ήλιο.
'Ηρθαν ντυμένοι "φίλοι" αμέτρητες φορές οι εχθροί μου.
Πιάσε το πρέπει απο το ιώτα και και γδάρε το ίσα με το πι.
Κάνε άλμα πιο γρήγορο απο τη φθορά.
Ναι,ο παράδεισος δεν ήταν μια νοσταλγία.Ούτε πολυ περισσότερο μια ανταμοιβή.Ήταν ένα δικαίωμα.
Κι έχε στο νου σου πάντοτε μ'ακούς?
το αχ που βγάνει ο σκοτωμός,το αχ που βγάν' η αγάπη.
Εαν αποσυνθέσεις την Ελλάδα,στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά,ένα αμπέλι κι ένα καράβι.Που σημαίνει:
με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις.
Μέσα στη θλίψη της απέραντης μετριότητας,που μας πνίγει απο παντού,παρηγοριέμαι οτι κάπου,σε κάποιο καμαράκι,κάποιοι πεισματάρηδες αγωνίζονται να εξουδετερώσουν τη φθορά.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Περιμένουμε τα σχόλιά σας