Κανένα ταξίδι δεν αξίζει αν συνταξιδιώτης σου δεν είναι η βροχή!..[Α]

Bροχερή μέρα!..κι όμως τι παράξενο να περπατάς στη βροχή,και να γίνεσαι ένα μαζί της!..κι οι σταγόνες να κυλούν σα δάκρυα!..κι όμως κατα ένα μαγικό τρόπο να πετυχαίνει να κρύψει την όποια θλίψη σου,απο τα "ανόητα" βλέμματα κάποιων που ο φθόνος είναι το μόνο που τους διακρίνει!..και πραγματικά με λυπεί!..γι'αυτό για εμένα η βροχή είναι τα μάτια της καρδιάς,κι όταν τα μάτια της καρδιάς μιλούν,εκείνη-(βροχή) σε χίλιες σιωπές ακούει κι η ψυχή υπογράφει το σαγαπώ στα φτερά που την έμαθαν να πετούν!..Ξέρετε είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζεις!..να νιώθεις!..οτι κάπου-κάποιος σε νοιάζεται!..κι είναι πολύ όμορφο όταν η βροχή που χάνεσαι ταξιδέυοντας νοερά με τη σκέψη και μόνο να γίνεται ένα μαζί σου!..γιατί έτσι δε νιώθεις μόνος αλλα σα να χεις ένα συνταξιδιώτη πλάι σου!..κι αν της βροχής οι στάλες σκιαγραφούν την ψυχή σου!..είναι γιατί έμαθες να 'σαι μαχητής στην κάθε στιγμή σου σε ότι σε επιφυλάσσει η ζωή σου!..Μα στη θυμησή σου έχεις πάντα οχι αυτούς που ήταν στα εύκολα αλλά στα δύσκολα μαζί σου!..Αφροδίτη