'Οταν οι πρόσφυγες θυμούνται...

Έτος 1997

Αρχίζω να αποτυπώνω στο λευκό χαρτί τα δάκρυα τον πόνο τη χαρά της νοσταλγίας που νιώθουν εκείνα τα σκυφτά γεροντάκια,

καθώς σέρνουν τα βαριά βήματα στην άσφαλτο τώρα πια.

Κανείς απο εμάς δε μπορεί να θυμηθεί πώς ήταν αυτοί οι δρόμοι

κάποτε.Οι παππούδες αυτοί,όμως,κουβαλούν μέσα τους έναν

ολόκληρο αιώνα. 'Εναν αιώνα που αρχίζει πριν την εκθρόνιση

των σουλτάνων στην Τουρκία και την άνοδο του Μουσταφά Κεμάλ Ατατουρκ στην εξουσία,συνεχίζει με τον μεγάλο ξεριζωμό

του '22, δύο παγκόσμιους κι έναν εμφύλιο πόλεμο και καταλήγει

                                                     στο σήμερα στο ματαίχμιο δύο αιώνων.Πολλοί απο αυτούς

                                                     φαντάζομαι πως θα έχουν τη χαρά να κλείσουν αυτόν τον αιώνα με τα μάτια ανοιχτά.Μεγάλωσα σε μια οικογένεια όπου οι αναδρομές στις αλησμόνητες πατρίδες ήταν πάντα έντονες και συνεχείς. 'Εχω την τύχη να έχω ένα πατέρα,που έχει βαθιά ριζωμένη μέσα του,μια πατρίδα που δεν έζησε ποτέ την οποία όμως,έβαλε στην καρδιά του και την αγάπησε πολύ μέσα απο τη νοσταλγία που ένιωθαν οι γονείς του και παππούδες μου.Με αυτή την

αγάπη,μπόρεσε μαζί με τη βοήθεια όσων του συμπαραστάθηκαν και δημιούργησε έναν σύλλογο για τον οποίο είμαστε περήφανοι όλοι όσοι ερχόμαστε μετά απο εκείνον.

Θα ήταν λοιπόν αδύνατον με τόσες πολλές εικόνες γύρω μου να έμενα αδιάφορη, το αντίθετο μάλιστα,ένιωσα τη νοσταλγία για τις αλησμόνητες πατρίδες να με πνίγει. Η καρδιά μου γέμισε με βαθιά συναισθήματα για μια πατρίδα άγνωστη μα και τόσο γνωστή συγχρόνως. Αποτέλεσμα αυτής της νοσταλγίας λοιπόν, είναι αυτό το βιβλίο.

Για τον μεγάλο ξεριζωμό του '22 και τις αλησμόνητες πατρίδες κατα καιρούς έχουν γραφτεί πάρα πολλά. Στόχος μου είναι απλά να καταγραφούν αυτά που θυμούνται οι παππούδες μας,να μην ξεχαστούν με την πάροδο του χρόνου,να μπορούν οι επόμενοι απο εμάς να νοιώσουν ό,τι κι εμείς,

που είχαμε άμεση επαφή με αυτούς τους "πλούσιους" στην ψυχή ανθρώπους που σε λίγο καιρό θα μας αφήσουν. Λαός άλλωστε χωρίς ιστορία είναι έρμαιο στους ανέμους. 

(απόσπασμα απο τον πρόλογο του βιβλίου της Κατερίνα Σικλαφίδου

" 'Οταν οι πρόσφυγες θυμούνται... " )